αποκλείεται να επηρεάζουν τη θαλάσσια ζωή ή ακόμα και τον άνθρωπο, προειδοποιεί διεθνής ομάδα ερευνητών.
Ο Μαρκ Μπράουν, καθηγητής Οικολογίας στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου, θέλησε να διερευνήσει το ζήτημα των μικροσκοπικών πλαστικών σκουπιδιών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ζήτησε λοιπόν από συνάδελφούς του σε έξι ηπείρους να συγκεντρώσουν και να εξετάσουν δείγματα άμμου από 18 παραλίες. Η εξέταση στο εργαστήριο αποκάλυψε την παρουσία πλαστικών ινών, οι οποίες διαπιστώθηκε ότι ήταν κυρίως ίνες πολυεστέρων και ακρυλικών πλαστικών.
Το πλαστικό χνούδι ήταν παρόν σε όλες τις περιπτώσεις -κάθε δείγμα των 250 ml (περίπου ένα φλιτζάνι) βρέθηκε να περιέχει από δύο έως 31 ίνες.
Η παρατήρηση ότι η ρύπανση ήταν μεγαλύτερη κοντά σε κατοικημένες περιοχές δημιούργησε στους ερευνητές την υποψία ότι οι ίνες πλαστικού έπεφταν στη θάλασσα από τις εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού, στα νερά των οποίων είχαν βρεθεί και παλαιότερα σωματίδια πλαστικού.
Για να επιβεβαιώσει ότι οι ίνες φτάνουν στον υπόνομο από τα πλυντήρια ρούχων, η ερευνητική ομάδα αγόρασε συνθετικά ρούχα και κουβέρτες και τα έπλενε στα οικιακά πλυντήρια τριών εθελοντών για αρκετούς μήνες.
Το πείραμα έδειξε ότι κάθε ακρυλικό πουλόβερ «φλις» απελευθερώνει έως και 2.000 ίνες σε κάθε πλύση, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Environmental Science and Technology.
H μελέτη δεν εξέτασε τις δυνητικές επιπτώσεις των ινών στο περιβάλλον, οι ερευνητές όμως επισημαίνουν ότι τα σωματίδια πλαστικού που καταλήγουν στις θάλασσες έχουν βρεθεί να απορροφούν ρύπους και τοξικές ουσίες όπως το εντομοκτόνο DDΤ.
Προηγούμενη έρευνα του Δρ Μπράουν είχε επίσης δείξει ότι οι ίνες καταλήγουν στον οργανισμό θαλάσσιων οργανισμών όπως τα μύδια, και εμφανίζονται ακόμα και μέσα στα κύτταρά τους.
Όπως σχολιάζει ο ερευνητής στο δικτυακό τόπο του Science, αυτό σημαίνει ότι το χνούδι από τα συνθετικά ρούχα «μπορεί να καταλήξει στο πιάτο μας».
