Η πρώτη πορεία ξεκίνησε από το νοσοκομείο της Ζακύνθου και για περισσότερες από 2 ώρες ξεσήκωσε το λαό της Ζακύνθου, που παρά την ταλαιπωρία στις μετακινήσεις που προκαλούσε, συγκέντρωνε την καθολική συμπαράσταση του απλού κόσμου. Οι ντόπιοι ήταν όλοι έξω, στο δρόμο ή στα μπαλκόνια, επευφημώντας τους διαδηλωτές.
Τα περισσότερα σχολεία ήταν κλειστά, καθώς (για μία σπάνια φορά) η συμμετοχή καθηγητών και δασκάλων ήταν ουσιαστικά καθολική. Το 1ο και 2ο Λύκειο Ζακύνθου, το Λύκειο Κατασταρίου, το Γυμνάσιο/Λύκειο Βολιμών, τα δημοτικά σχολεία τελικά δεν λειτούργησαν, απλώς διότι δεν υπήρχαν εκπαιδευτικοί σε αυτά...
Οι διαδηλωτές προχώρησαν και σε δεκάλεπτη καθιστική διαμαρτυρία και διακοπή κυκλοφορίας σε κεντρική διασταύρωση του νησιού, χωρίς να σημειωθεί κανένα παρατράγουδο, ούτε καν διαμαρτυρίες από τους οδηγούς! Παρά την προφανή τους ταλαιπωρία και καθυστέρηση, ούτε ένας δεν βρέθηκε να διαμαρτυρηθεί προς τους διαδηλωτές, αντιθέτως πολλά ήταν τα χαμόγελα και τα επιδοκιμαστικά σχόλια.
Τα καταστήματα ήταν όλα κλειστά, κυριολεκτικά η εικόνα των εμπορικών δρόμων ήταν πιο "κλειστή" και από Κυριακή, καθώς πάνω από το 95% των καταστημάτων συμμετείχαν στην κινητοποίηση (είδαμε 3-4 μόνο ανοιχτά σε όλη την πόλη).
Μοναδικό μελανό σημείο της ημέρας ήταν για άλλη μία φορά η στάση των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ, που επιμένουν να θέλουν να διαχωρίζουν την παρουσία τους από τις κινήσεις του απλού κόσμου. Διοργάνωσαν ξεχωριστή πορεία και όταν κάποια στιγμή έτυχε να συμπέσουν οι δύο πορείες, η πορεία εκπαιδευτικών, εργαζόμενων στην υγεία και του απλού κόσμου, επέλεξαν να ακολουθήσουν την πορεία του ΠΑΜΕ ώστε να παρουσιαστεί ένα κοινό ρεύμα ανθρώπων στους δρόμους. Η αντίδραση των ΠΑΜΕ-ιτών ήταν μόλις φτάσαμε στην κεντρική πλατεία του Αγίου Μάρκου, να κάνουν στην άκρη, να αφήσουν τους άλλους διαδηλωτές να τους προσπεράσουν και στη συνέχεια να περιχαρακωθούν μπροστά από το τοπικό υποκατάστημα του ΟΤΕ, μην ακολουθώντας κι αυτοί προς το κέντρο της πλατείας που κατέληξαν οι υπόλοιποι διαδηλωτές...
Τι κρίμα, σε μία εποχή που ο κόσμος ψάχνει στήριγμα να πιαστεί, η Αριστερά να επιλέγει να παίζει μικροπολιτικά παιχνίδια, στεκόμενη ΑΠΕΝΑΝΤΙ στον λαό που κατεβαίνει στον δρόμο να διαμαρτυρηθεί... Τι κρίμα σε μια εποχή που οι δημοσκοπήσεις δίνουν συνολικά στις αριστερές παρατάξεις ποσοστά που αθροίζονται στο 30%, η Αριστερά να είναι πιο διασπασμένη και αποξενωμένη από το λαό από ποτέ... Τι κρίμα που αντί να κινηθούν δυναμικά και να πάρουν την ιστορία (και γιατί όχι, και την διακυβέρνηση και την τύχη του τόπου) στα χέρια τους, αυτοί επιλέγουν την ασφάλεια της εκ του μακρόθεν "διαμαρτυρίας"...
Πάντως και η Ζάκυνθος έδειξε σήμερα ότι ο λαός μπορεί να είναι φοβισμένος, διστακτικός, σοκαρισμένος αλλά παραδομένος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ... Επιμένουμε να παλεύουμε για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας...
Από τη μαχητική Ζάκυνθο.
Αναγνώστης
