Μόλις πεθάνει ένας ηλικιωμένος, παίρνει άλλος αμέσως τη θέση του! «-Δεν έχουμε θέσεις στο γηροκομείο για να πάρουμε την γιαγιά, να απευθυνθείτε σε άλλο Ίδρυμα, μήπως βρείτε θέση. – Πήρα και αλλού, μα είναι όλα πλήρη»!
Ο διάλογος είναι πραγματικός και αποτυπώνει ένα μεγάλο πρόβλημα. Αυτό των ατόμων της τρίτης ηλικίας, πολλά από τα οποία αναγκάζονται, χωρίς να το θέλουν τις περισσότερες φορές, να… βρουν καταφύγιο σ’ ένα γηροκομείο. Και να αναζητήσουν σ’ αυτό «παράθυρο»
στην μοναξιά τους! Να, ένα παράδειγμα: Τα γηροκομεία και στους τέσσερις νομούς της Ηπείρου είναι «φουλ» και μόλις πεθαίνει ένας γέροντας ή μια γερόντισσα αντικαθίσταται από έναν άλλο ή μια άλλη που περιμένει στην σειρά. Είναι αξιοσημείωτο ότι εκκρεμούν πολλές αιτήσεις για εισαγωγή ηλικιωμένων στους Οίκους Ευγηρίας. Η κοινωνία φαίνεται όλο και πιο αδύναμη να στηρίξει τους ηλικιωμένους, οι οποίοι, αβοήθητοι πλέον, οδηγούνται όλο και περισσότερο στη… σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, όπου ελλοχεύει η μοναξιά και ο αποκλεισμός. Και εντείνονται τα αισθήματά τους ότι είναι άχρηστοι και περιττοί… Η κατάσταση αυτή ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα του σύγχρονου τρόπου ζωής, καθώς τα παιδιά αδυνατούν λόγω των αυξημένων οικογενειακών και επαγγελματικών τους υποχρεώσεων να περιποιηθούν τους γονείς τους και έτσι ως… ιδανική λύση προβάλλει το γηροκομείο! Βέβαια δεν λείπουν και οι περιπτώσεις ατόμων που δεν έχουν παιδιά και έτσι εκ των πραγμάτων καταλήγουν στο γηροκομείο. Γύρω από τα άτομα που φιλοξενούνται στα γηροκομεία κρύβονται συνήθως βουβά δράματα. Είναι ατέλειωτα αυτά. Παππούδες και γιαγιάδες που έχουν χρόνια να τους επισκεφθούν τα παιδιά τους και που βγαίνουν κάθε τόσο στην πόρτα του Γηροκομείου με την προσμονή ότι θα τα δουν να έρχονται… Άτομα της τρίτης ηλικίας κατάκοιτα να βογκούν νύχτα-μέρα από τους αφόρητους πόνους. Και ο μακρύς κατάλογος τελειωμό δεν έχει…
katoci.com
