καταλήγει μελέτη για λογαριασμό αμερικανικής περιβαλλοντικής οργάνωσης. Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στα λεγόμενα «παχυντήρια τόνου» στη Μεσόγειο, τα οποία φαίνεται ότι συσσωρεύουν πολύ περισσότερα ψάρια από ό,τι τους επιτρέπεται.
Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι η κατάσταση είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτη, αφού δεν γίνονται σεβαστοί οι κανόνες που έθεσε το 2008 η Διεθνής Επιτροπή για τη Διατήρηση των Θυννοειδών Ατλαντικού (ICCAT), η οποία θέτει ανώτατα όρια για την αλιεία σε κάθε χώρα.
Επίσημα στοιχεία που ανέλυσαν οι ερευνητές αποκαλύπτουν ότι τη διετία 2009-2010 αλιεύθηκαν 70.500 τόνοι ερυθρού τόνου στη Μεσόγειο και τον βορειοανατολικό Ατλαντικό.
Η ποσότητα αυτή είναι διπλάσια από την επιτρεπόμενη.
Επιπλέον, οι 100.000 ερυθροί τόνοι που αλιεύτηκαν παράνομα από το 1998 μέχρι το 2010 απέφεραν παράνομα κέρδη που εκτιμώνται στα 2 δισ. ευρώ.
Ο ερυθρός τόνος του Ατλαντικού (Thunnus thynnus) κατατάσσεται πλέον στα είδη που αντιμετωπίζουν κρίσιμο κίνδυνο εξαφάνισης. Το γιγάντιο ψάρι είναι πια τόσο σπάνιο ώστε οι τιμές του στη χονδρική φτάνουν τα 1.000 δολάρια το κιλό. Το μεγαλύτερο μέρος των αλιευμάτων καταλήγει σε πιάτα σούσι στην Ιαπωνία.
O ερυθρός τόνος του Ειρηνικού κατατάσσεται στο διαφορετικό είδοςThunnus orientalis, το οποίο θεωρείται απειλούμενο.
