Στην τεχνολογία, πολλοί νοιάζονται για το εσωτερικό, τη δομή, τα συστατικά. Κι άλλοι -επίσης πολλοί- αναζητούν πάνω απ´όλα το όμορφο, το γοητευτικό, το ξεχωριστό. Πολλοί αγοράζουν μια συσκευή κι άλλοι πολλοί αναζητούν μια σχεδιαστική πρόταση! Η ιδέα αυτή ήταν από τη δεκαετία του ’70 στον πυρήνα της επιτυχίας της Apple. Ήταν ιδέα του Στιβ Τζομπς, να δαπανήσει τα επιπλέον χρήματα που απαιτούνταν, προκειμένου να διαθέτει το Apple II ένα λείο πλαστικό περίβλημα, κάνοντας το προϊόν της εταιρείας πρότυπο αισθητικής για κάθε σπίτι – και μιλάμε για τριάντα χρόνια πριν!
Δεν τον συμπαθούσα. Ήμουν -και παραμένω- από τους “άλλους”, του Γκέιτς. Αλλά τον εκτιμούσα. Και με γοήτευσε και μένα, όταν βρέθηκα, για δύο ώρες, σε μια ομιλία του στο Σαν Φρανσίσκο, πριν από αρκετά χρόνια. Διέκρινες το ταλέντο του, αναγνώριζες την ευφυΐα του, παραδεχόσουν την ικανότητά του να πουλά καλές συσκευές για τέλειες, έχοντάς τες πρώτα μεταμοφώσει, όπως μόνο εκείνος ήξερε, σε εμβληματικές – θαρρείς σε υπνώτιζε… Και πώς το περνούσε αυτό και σε όλους τους συνεργάτες του, μέχρι τον τελευταίο πωλητή σε… κάτι μικρές χώρες σαν την Ελλάδα! Δε θα ξεχάσω τη… γνωριμία μου με τον iMac στο γραφείο μου – ήμουν αρχισυντάκτης στον “Κόσμο του Internet” τότε: μία ώρα παρουσίαση από την υπεύθυνη πωλήτρια, όλα εξαιρετικά και τέλεια, εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια: δεν έβλεπα πουθενά εκείνη την απαραίτητη σχισμή, για τις δισκέτες των 3,5“! “Μα δεν δέχεται δισκέτες” μου απάντησε με χαρακτηριστική άνεση και αυτοπεποίθηση η πωλήτρια, “σήμερα πλέον όλοι διαθέτουν Internet!”. Ήταν 1998, ήμαστε στην Ελλάδα…
Βούρκωσα, όταν άκουσα στο τοπικό ραδιόφωνο του Βερολίνου πως ο Στιβ Τζομπς δεν ζει πια… Χαράματα της 6ης Οκτωβρίου 2011. Το ένα κομμάτι του κόσμου μου, του κόσμου της τεχνολογίας, την οποία αγαπάω και για την οποία γράφω είκοσι χρόνια τώρα, δεν υπάρχει πια… Οι συσκευές είναι εδώ, μα η ψυχή τους όχι. Και όσο κι αν είμαι οπαδός της θεωρίας που βάζει -τελικά- τη λειτουργικότητα πάνω από την ομορφιά, λυπάμαι πραγματικά που δε θα… εκνευριστώ ξανά, απολαμβάνοντας το νέο προϊόν που σκέφτηκε η ιδιοφυΐα που λεγόταν Στιβ Τζομπς – ή ακριβώς γι´αυτό!
