Ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών υποστηρίζει ότι τα τελευταία εισπρακτικά μέτρα δεν θα αποδώσουν τα αναμενόμενα γιατί η φοροδοτική ικανότητα των επιχειρήσεων έχει εξαντληθεί και τονίζει ότι η κατανόηση και ανοχή που έδειξε ο επιχειρηματικός κόσμος στις αρχές της προσπάθειας να αντιμετωπιστεί η κρίση της χώρας έχει πλέον εξατμισθεί.
«Ουσιαστικές περικοπές μη παραγωγικών δαπανών με μακροπρόθεσμη επίδραση ανακοινώθηκαν μόλις τον Σεπτέμβριο του 2011, και αυτά ήταν σε ιδιαίτερα μικρή έκταση και με ετεροχρονισμένη εφαρμογή. Δεν υπάρχει, όμως, τέλος στην επιβολή νέων φορολογικών βαρών σ' αυτούς, που είναι, ήδη, οι καλοπληρωτές της εφορίας, δηλαδή μόνιμα στους ίδιους ανθρώπους, στις ίδιες επιχειρήσεις -ενώ η υπόθεση της σύλληψης της φοροδιαφυγής έχει καταντήσει άπιαστος στόχος», αναφέρει ο Σύνδεσμος. Υπενθυμίζει ακόμη ότι τον Αύγουστο είχε προτείνει 10 άμεσα μέτρα με χαμηλή ή μηδενική δημοσιονομική επιβάρυνση τα οποία θα τόνωναν την παραγωγική οικονομία αλλά «η κυβέρνηση μας τίμησε με την πλήρη σιωπή της».
Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, η κυβέρνηση επικεντρώνει την προσοχή της και τη συζήτηση αποκλειστικά στα αιτήματα «όσων κραυγάζουν περισσότερο», εμμένει στην υπέρμετρη φορολόγηση της ενέργειας, υποσκάπτοντας την ανταγωνιστικότητα όλης της οικονομίας και των εξαγωγών, φέρνει το ένα φορολογικό νομοσχέδιο μετά το άλλο στη Βουλή, αλλάζει διαρκώς κανόνες, διατάξεις και διαδικασίες και καταστρέφει κάθε επιχειρηματική πρωτοβουλία και επιβαρύνει με νέα φορολόγηση τα ακίνητα που ανήκουν σε παραγωγικές επιχειρήσεις.
Ειδικά για το τέλος ακινήτων ο ΣΕΒ αναφέρει ότι οι επιχειρήσεις διακατέχονται από την αίσθηση της «ευθείας εξαπάτησης» καθώς υπήρχε δέσμευση για εξαίρεση των βιομηχανοστασίων από αυτό και, επιπλέον, υπάρχουν ακόμη εκκαθαριστικά ΕΤΑΚ του 2008 που δεν έχουν αποσταλεί, σχεδόν όλα τα ΕΤΑΚ του 2009 δεν έχουν αποσταλεί, ο ΦΑΠ του 2010 και μετά δεν έχει ακόμη εκκαθαριστεί και η βάση δεδομένων για τις δηλώσεις Ε9 του τρέχοντος έτους δεν έχει ακόμη ενεργοποιηθεί.
Ο ΣΕΒ διαμαρτύρεται ακόμη για τη δημοσιοποίηση της λίστα των οφειλετών χωρίς σχόλια για την υπόσταση των οφειλετών, για την φύση της οφειλής, τυχόν δικαστική διένεξη κ.λπ. «Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι κακόπιστοι φορολογούμενοι να αντιλαμβάνονται πλήρως τις αδυναμίες του συστήματος, και οι καλόπιστοι φορολογούμενοι να απελπίζονται ότι υπάρχει ελπίδα να μοιραστούν τα βάρη με αυτούς που σήμερα δεν πληρώνουν, ως οφείλουν» [..] «Την ίδια στιγμή το δημόσιο είναι, βέβαια, ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής στην αγορά, με οφειλές προς ιδιώτες της τάξεως των 6,5 δισεκ. ευρώ».
Τονίζει τέλος ότι είναι ανήθικο να ξεσηκώνεται ο πολιτικός κόσμος για την εργασιακή εφεδρεία όταν οι 400.000 καινούργιοι άνεργοι προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα καθώς «διχάζεται έτσι η Ελλάδα στους προνομιούχους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα και στους αναλώσιμους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα».
«Η μόνη ελπίδα για την κυβέρνηση, για τον πολιτικό κόσμο, για τον τόπο» καταλήγει το υπόμνημα «είναι να στραφούν οι προσπάθειες προς τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις και προς μία νέα μορφή ανάπτυξης -με επενδύσεις και εξαγωγές. Αυτή είναι η πραγματική τελευταία ελπίδα. Δυστυχώς, όσα γίνονται δεν πάνε προς αυτήν την κατεύθυνση».
