Ίσως να υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα ασχοληθώ ξανά με τον λευκό σας κώ@@. Και φροντίζετε να έχετε πάντα τα μούτρα σας, μετά την τηλεόραση της παρακμής, τώρα και στο αγαπημένο μου Διαδίκτυο. Πώς να συγκρατηθώ;
Το εφάπαξ… Και η ΔΕΗ.
Ή αν προτιμάτε, η νέα επιχείρηση είσπραξης φόρων της κυβέρνησης.
Και ενώ τους αναθέτουν το νέο τους ρόλο, εξαφανίζουν το εφάπαξ τους εν μία νυκτί. Ένα ποσό που άφηναν στην άκρη για τα γεράματά τους. Από το μισθό τους! Ένα ποσό που έγινε η γραμματέας του πολιτικάντη, το όγδοο σπίτι του Τσοχατζόπουλου, η Μερσέντες του κομματόσκυλου.
Κι ύστερα, οι ΔΕΗτζήδες.
Αυτά τα τομάρια με τους υπέρογκους μισθούς, και τα τερατώδη εφάπαξ. Μιαν εικόνα θυμάμαι. Τον ΔΕΗτζή πατέρα να φυσάει τη μύτη στο μπάνιο μετά το ορυχείο. Και μετά, το μαύρο χαρτομάντιλο. Ο λιγνίτης είναι ραδιενεργός αγαπητά μου πολιτικά ζώα. Κι εκείνοι οι δύσμοιροι, στη Δυτική Μακεδονία που δεν είδες ούτε από καρτ ποστάλ, επέλεξαν να τα τσεπώνουν και να σου αφιερώσουν δέκα χρόνια ζωής με καρκίνο. Για να μπορείς να ελέγχεις τη ζωή σου με το ηλεκτρικό.
Αφού είναι τόσο γαμάτα στη ΔΕΗ, για κοπιάστε. Άφησε το πολιτικό σου γραφείο, τα ρουσφέτια σου, τη ζωή μας στην ησυχία της. Τα ορυχεία, η λάσπη, η σκόνη, η ραδιενέργεια, το κίτρινο ξημέρωμα, η τέφρα σας περιμένουν στην Πτολεμαΐδα και τα περίχωρά της.
...,
Κωνσταντίνος Ι. Παπαπρίλης Πανάτσας
Υ.Γ. Το δικό σου εφάπαξ γραβατωμένη αηδία με το κολλαριστό πουκάμισο, πόσο παραμένει;
Υ.Γ.2 Σε περιμένουμε στους δρόμους πολιτικάντη μου. Για να σου θυμίσουμε πως ζεις για μια υστεροφημία. Ηλίθιε. Θυμάμαι τη φάτσα και το επίθετό σου. Όλοι μας.
