Είχαμε προγενέστερα τα προειδοποιητικά σήματα αυτής της «ψυχικής κατάντιας» μας; Ναι. Όταν διαλύαμε αυτοβούλως τους κοινωνικούς δεσμούς μας. Όταν περιοριζόμασταν στην ψευδεπίγραφη ατομική και οικογενειακή αυτάρκεια μας. Όταν ο εξωτερικός κόσμος ήταν για εμάς ξένος και εχθρικός.
Στην ίδια την πολυκατοικία μας, ότι έξω από την πόρτα μας ήταν ο Άλλος, ο αδιάφορος για εμάς στην καλύτερη περίπτωση, ο εχθρός μας στη χειρότερη. Το περιβάλλον μας, ο δρόμος, το δέντρο, ότι είναι έξω από το μπαλκόνι μας ή έξω από την αυλή μας είναι πέρα από εμάς κάπου αλλού και ας ήταν μπροστά στο βλέμμα μας. Μάθαμε να ζούμε στην εγωιστική μιζέρια μας. Δεν ήμασταν απλά αδιάφοροι, ήμασταν εχθρικοί για τον Άλλον, τον φτωχό, τον ξένο, τον ανήμπορο, τον «επιτυχημένο» ή τον αποτυχημένο. Αν ήταν «επιτυχημένος» το ζηλεύαμε, αν ήταν αποτυχημένος λέγαμε καλά να πάθει. Δεν ήταν πλέον κοινωνικοί οι λόγοι της αποτυχίας αλλά ατομικοί. Λες και ο καθένας μας είχε τεράστιες δυνάμεις που απλώς δεν ήξερε να τις χρησιμοποιήσει. Πότε ακριβώς γίναμε μικρές Θάτσερ; Πότε ακριβώς γίναμε αυτά τα εγωιστικά άθλια ανθρωπάκια του αδίστακτου κοινωνικού δαρβινισμού;
Φταίνε οι πουλημένοι των σωματείων και των συλλόγων. Λες και το γεγονός ότι αυτοί βρίσκονταν εκεί δεν ήταν αποτέλεσμα της δικής μας επιλογής ή καλύτερα της αποχής μας. Απαξιώσαμε συλλογικότητες, σωματεία, συλλόγους, μεγάλες, ουσιαστικές παρέες και για αυτό πέσαμε θύματα του πιο ξετσίπωτου νεοδαρβίνειου, ταξικού, προπαγανδιστικού μηχανισμού. Θεωρήσαμε μαγκιά την αποχή, την απόσταση, τη χλεύη στη συλλογικότητα και απομονωθήκαμε. Αφήσαμε τους άλλους να απεργήσουν για εμάς. Εμείς κερδίζαμε από τους άλλους και πάντως δε χάναμε. Άσε τα κορόιδα να παλεύουν για εμάς και εμείς την πάρτη μας.
Έ αυτό τελείωσε. Έτσι όπως έχουμε καταρρεύσει, όπως ο άλλος μας εαυτός, ο Άλλος (γιατί ο Άλλος εκεί έξω είναι σάρκα μας) έχει διαλυθεί στη συνείδησή μας, έτσι χάθηκε ο πραγματικός έρωτας, η πραγματική αλληλεγγύη, ο εαυτός μας.
Και ήρθαν Αυτοί, τα πουλημένα παλιοτόμαρα να μας πουλήσουν, γιατί ήμασταν έτοιμοι να πουληθούμε. Είχαμε ξεχάσει να είμαστε με τον Άλλον. Μας βρήκαν μόνους, εγωιστές και απομονωμένους. Η πιο άθλια, ανήμπορη, πουλημένη, ξεδιάντροπη πολιτική μαφία μας χειρίστηκε δεόντως. Μας έστρεψε και φανερά τον ένα ενάντια στον άλλον, τον Δημόσιο προς τον Ιδιωτικό, τον εργάτη προς τον μικροεπιχειρηματία, τον αστό προς τον αγρότη. Αλληλοεξοντωθήκαμε συνειδητά και αυτοί μας θάβουν.Ένας «κοσμοπολίτης σοσιαλιστής», μαθημένος στις γονυκλισίεςμπρος στους ισχυρούς μας έκανε να γονατίσουμε μπρος στο πελώριο τίποτα του. Πούλησε την πατρίδα του όπως εμείς θα πουλούσαμε τον άλλον. Και μετά ήρθε ο άρπαγας, ο «φαταούλας» για να επωφεληθεί από τη μιζέρια μας από την τιποτένια αντίστασή μας. Και μετά ήρθαν οι τρεις σιχαμεροί. Φωνάζουν μαστιγώστε τους και άλλο για το καλό τους. Έτσι για να ξεπλύνουν την δική τους προσωπική αθλιότητα. Μαθημένοι γλείφτες των κομματικών τους γραναζιών, «καταξιωμένοι» κομματόδουλοι των πιο στυγνών μηχανισμών θεωρούν ότι το δικό τους τίποτα δε θα αποκαλυφθεί δέρνοντας μας περισσότερο. Τιποτένιοι, αχρείοι και εθνοπροδότες. Μαστιγώνουν τους μέσα γευομένοι τις κόπρους του πιο στυγνού καπιταλισμού. Άθλια σταγονίδια. Ξετσίπωτα και θρασύδειλα. Που αντί να δώσουν τη μάχη για την πατρίδα τους, την πούλησαν σε τιμή ευκαιρίας. Ξεπουλάν λαϊκή περιουσία λες και ήταν του πατέρα τους. Ξεπουλάν γη, αέρα, θάλασσα, ήλιο, ενέργεια, συνειδήσεις. Καταστρέφουν δημόσια αγαθά, παρέα με τους μεταπράτες φίλους τους. Διαλύουν Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία, Επιχειρήσεις λαϊκές, και τα χαρίζουν στους κολλητούς τους, συνήθως και μεγαλοκαναλάρχες. Αυτούς που μπουκώνουν με διανοητικό όπιο τον καθένα μας.
Και από κοντά, οι αποδεδειγμένα δέκτες προϊόντων εγκλήματος και οι δήθεν εθνικόφρονες που πρώτοι υπέγραψαν το μνημονιοταφοπλακά μας (πως γίνεται σ’ αυτήν τη χώρα τα μεγαλύτερα εθνικά εγκλήματα να γίνονται από τα εθνικόφρονα φασισταριά;). Ο ασυμβίβαστος από την άλλη σκεπάζει τους εγκληματίες της απαρχής της εθνικής μας καταστροφής.
Τέλος οι μόνοι αδιάφθοροι, μαλλιοτραβιούνται στον ελληνικό αχυρώνα. Όχι εγώ θα κάνω την πορεία μου, όχι εγώ και μόνο εγώ χωρίς εσάς. Παραμένουν διάσπαρτοι και ασυντόνιστοι με τον εθνικό και λαϊκό πόνο. Αν μείνετε και πάλι χώρια, αν μείνετε και πάλι μόνοι για να διαφυλάξετε την δήθεν ιδεολογική καθαρότητά σας, αν δεν αναλάβατε τις ευθύνες που σας αναλογούν στον δύσκολο αγώνα που έρχεται αλλοίμονό σας. Ενωμένοι ειδάλλως και εσείς τιποτένιοι. Οδηγείστε αλλιώς παραμερίστε και χαθείτε στο βόθρο της Ιστορίας κρατώντας τη μίζερη καθαρότητα της ναρκισσιστικής απομόνωσης σας.
Λαέ,
Μόνος;
Ανήμπορος;
Τιποτένιος;
Σκυμμένος;
Μίζερος;
ΟΧΙ
ΜΠΟΡΕΙΣ.
Έχεις τη δύναμη.
Αλλά πρέπει να βγάλεις φωνή. Να γίνεις οργή Θεού. Να γίνεις Κίνημα. Να γίνεις Δύναμη. Να αγαπήσεις τον άλλον όπως τον εαυτό σου.
Βαρύ το φορτίο. Γιατί εσύ πρώτος; Γιατί έτσι σε διάλεξε η Ιστορία, λαέ να δώσεις τη μάχη πρώτος για κάθε λαό της Ευρώπης. Προχωρά. Βγες στο δρόμο. Διαολόστειλε τους. Πάρε την τύχη στα χέρια σου. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα, αφού όπως και να χει σε οδηγούνε στην ταπείνωση, την εξαθλίωση, την πείνα και τον αργό θάνατο. Δεν πρόκειται κανένας από μηχανής θεός να σε σώσει. Μόνος σου πρέπει να σπάσεις τις αλυσίδες σου.
Το ξέρω ότι θα το κάνεις. Έχεις Λεωνίδα και Κολοκοτρώνη στο αίμα σου. Έχεις ένα 21 στο διάβα σου. Έχεις ένα ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ που το είπες τόσο ιστορικά υπέροχα.
Πες ΟΧΙ
ΠΑΡΕ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ
ΞΕΣΗΚΩΣΟΥ!!
http://spartacusbund.blogspot.com/
