ΣΩΘΗΚΑΜΕ (;) κι άρχισαν τα «πρέπει», τα «χρειάζεται» και τα «απαιτείται». Τέλος το ξενύχτι με το μάτι στην Ευρώπη, ξανά στην Ψωροκώσταινα με τα συνήθη, καθημερινά και ριζωμένα.
Στήθηκαν σε δεκαετίες, λειτούργησαν «ευεργετικά» για πολίτες και πολιτικούς και περιμένουμε ν’ αλλάξει το σύστημα αυτόματα και η νοοτροπία σε ένα βράδι. Περπάτησε στο χείλος του γκρεμού ο (νεο)έλληνας που «ο τράχηλός ζυγόν δεν υπομένει», κατάφατσα στο μάτι του ο «Χάρος» και δεν έσιαξε το βήμα του κι ούτε λέει να ξορκίσει το κακό, με έργα.
ΜΙΑ ανάσα και (ξαν)αρχίσαν’ τα κοκόρια. Να δεις που θα ξεσαλώσουν. Θα μιλούν για κόμματα και παρατάξεις και θα αλώνονται σε κουβέντες με κορώνες, φαγωμάρα και αντεγκλήσεις. Θα επανιδρύουν κόμματα κι άλλοι θα ονειροπολούν για νίκες και θριάμβους. Με τους Αυτιάδες να παραληρούν σε «περιβάλλον» ομοφρόνων (ο κ. Μαριάς εξαφανισμένος…) και τις μεσημεριανούδες με τη φούστα επιμελώς ανασηκωμένη και τη ματιά στο μόνιτορ.
ΚΑΝΕΝΑΣ τους δεν θα μιλήσει για δουλειά και πειθαρχία κι ας είναι όροι και προϋποθέσεις για τη συνέχεια της ευρωπαϊκής στήριξης και υποστήριξης. Δεν περιορίζεται η πολιτική αλητεία της κορυφής κι ούτε η μαγκιά της βάσης λιγοστεύει. Ξανά το μάτι (του πολιτικού) άγριο στην ψήφο, ξανά οι συνήθειες του μέσου έλληνα οι καθημερινές σε τάξη και σειρά, μη του ξεφύγει δικαίωμα. Με το βιβλιάριο στο χέρι να (ξε)τινάζει ταμεία και με το φακελάκι πριν καν του το ζητήσει ο γιατρός. Κι από απεργίες, στάσεις και καταλήψεις; Οι «επιτελείς» σχεδιάζουν, το Κόμμα «εντέλεται», οι «αγωνιστές» εκτελούν. Στημένοι στα λιμάνια μη σκάσει μύτη ο τουρίστας, με μαύρο πανό στο μπαλκόνι αντί να κυματίζει μια σημαία-μέρες που είναι…
ΠΟΙΟΙ άλλοι θα ξεθαρρέψουν και θα βγουν στην πιάτσα; Οι κάθε λογής κλέφτες και κλεφταράδες, μιζαδόροι, φακελάκηδες. Σε συνθήκες ατιμωρησίας (τι είχες πάντα;) και επιμένοντας ελληνικά, στην Ευρώπη των κουτόφραγκων. Και, βέβαια, δεν πρόκειται κάτι ν’ αλλάξει κι αν δεις στο τραπέζι ευρώ για μοιρασιά, ξεκίνα πανηγύρι. Αν λιγοστέψουν οι λουφαδόροι του δημοσίου που τρόμαξαν, πρόσκαιρα, νιώθοντας έφεδροι κι αποφασίσουν να δουλέψουν, δες μη…γκρεμίστηκε φούρνος.
ΛΗΞΗ συναγερμού, τους ζυγούς λύσατε, ξεσάλωμα και «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».
