Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν ήταν εκεί. Ο Γιάννης Ραγκούσης αποχώρησε νωρίς. Και η Άννα Διαμαντοπούλου σήκωσε το βάρος της πολιτικής εκπροσώπησης της «κίνησης των τριών», μιλώντας με όρους μέλλοντος, επιχειρώντας να κατευθύνει τον πολιτικό σχεδιασμό της Κυβέρνησης μακριά από τον εγκλωβισμό σε μια μίζερη καθημερινότητα.
Η Υπουργός Παιδείας ήταν εκείνη που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο να συγκροτηθεί η «κίνηση των τριών». Κατ’ αντιστοιχία του αντίστοιχου ρόλου τον οποίο διαδραμάτισε το 1995 η Βάσω Παπανδρέου, χάρη στο πείσμα και τη μεθοδικότητα της οποίας δημιουργήθηκε η «ομάδα των τεσσάρων», που κατάφερε τελικά να κληρονομήσει το ΠΑΣΟΚ, και να επιβάλλει στην ηγεσία του τον Κώστα Σημίτη, ως διάδοχο του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η διαφορά ωστόσο είναι ορατή και διόλου συμβολική. Είναι βαθιά πολιτική. Η Άννα Διαμαντοπούλου προβάλλει ως το στέλεχος που μπορεί να ηγηθεί των «τριών». Επομένως, να είναι εκείνη ο «Σημίτης» του 2011. Και όχι η «Βάσω». Είναι άλλωστε και η μόνη που, λόγω της παρ’ ολίγον υποψηφιότητάς της για την ηγεσία το 2007, έχει διαμορφώσει εγκαίρως έναν αποτελεσματικό πυρήνα. Όπως έκανε το 1995 ο Τσουκάτος…