Αν είναι να εξαθλιώσουμε τους Έλληνες, αυτό μπορούμε να το κάνουμε και μόνοι μας, χωρίς την ανάγκη των δανειστών μας.[...] μία ευρύτερη συμφωνία με το λαό, ο οποίος θα πρέπει να γνωρίζει ότι μπορούμε να απεξαρτηθούμε από τους δανειστές, αρκεί να καταναλώνουμε τα 54 δισ. ευρώ, τα οποία η χώρα παράγει ετησίως. Και να πούμε στους πολίτες ότι αυτό οδηγεί σε πτώση του βιοτικού επιπέδου, αλλά μας ανεξαρτητοποιεί πλήρως από τον εξωτερικό δανεισμό».
Αυτές οι κουβέντες σπάνε την ραχοκοκκαλιά της κυβερνητικής οπτικής τουμονοδρόμου και είναι η χειρότερη αντιπολίτευση.
Να πούμε ακόμη ότι κινούμενη σε αυτό το πλαίσιο του “μονοδρόμου” η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη σε μια πορεία εκλογικής καταστροφής. Ας το δούμε:
Είναι σαφές ότι ο μονόδρομος είναι η άποψη της άρχουσας τάξης της χώρας και ότι η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να την υπηρετήσει. Είναι όμως ακόμη πιο σαφές ότι μόλις προκηρυχθούν εκλογές η άρχουσα τάξη θα παραδώσει το ΠΑΣΟΚ στην εκδικητική διάθεση της κοινωνίας και απογυμνωμένο από φίλους. Θα έχει πάψει πλέον να της είναι χρήσιμος υπηρέτης όπως της είναι αυτή την στιγμή και θα φανεί ως ένας γυμνός προδότης της τάξης των κατωτέρων.
Χωρίς συνδικαλιστικό, χωρίς νεολαία και φοιτητές χωρίς τοπικές οργανώσεις και με προδομένους φίλους θα παραδοθεί απλώς στην πυρά της ιστορίας μόλις ο Πρωθυπουργός προκηρύξει εκλογές. Από όσους στήριξαν ή δούλεψαν για το μνημόνιο και την διάσωση της ευρωζώνης ελάχιστοι θα επανεκλεγούν καθώς το ΠΑΣΟΚ θα καταδικάζεται και από τον Λαό για το μνημόνιο.
Την επομένη των εκλογών το κίνημα θα βρεθεί με δύο καταδίκες στην πλάτη
Καταδίκη για ανικανότητα από την άρχουσα τάξη. Μια τάξη που -όσο και να πεις- δεν φτάνει στα όρια της επιβίωσης από την κρίση και τα μέτρα. Απλώς φοβάται μην χάσει το ευρώ και ζητά από την κυβέρνηση να σπρώξει πιο βοηθά το μαχαίρι στα χαμηλά.
Καταδίκη για το μνημόνιο και κλοπή της λαϊκής ψήφου από τα μεσαία και κατώτερα τμήματα της κοινωνία και για την ακραία αντικοινωνική συμπεριφορά.
Αυτές οι δύο καταδίκες δεν μας επιτρέπουν να διακρίνουμε το “πώς” θα υπάρξει το ΠΑΣΟΚ την επόμενη ημέρα ή το “που” θα στηριχτεί.
Ο αντιπολιτευτικός λόγος του ΠΑΣΟΚ (αν υπάρξει τελικά επόμενη ήμερα) δεν θα μπορεί να σταθεί στην ανικανότητα της τότε κυβέρνησης, καθώς η παρούσα κυβέρνηση έχει ήδη καταδικαστεί από την άρχουσα τάξη ως ανίκανη.
Τυχών νέα και αμέτοχα πρόσωπα θα μπορούν μεν να ασκήσουν κριτική στην τότε κυβέρνηση για ανικανότητα αλλά θα είναι πολιτικά μάταιο καθώς το ΠΑΣΟΚ θα έχει καταδικαστεί και από τους κατώτερους για το μνημόνιο.Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να υπάρξει την επόμενη ημέρα μόνο ως αυστηρά αντιμνημονικό κόμμα και αφού πρωτίστως κόψει με το μαχαίρι τις παρτίδες με την άρχουσα τάξη.
Το κυρίαρχο θέμα στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες είναι η διαφορά συν αντίληψης μεταξύ άρχουσας τάξης και κατώτερων. Κοιτώντας στο μέλλον θα δούμε ότι η διαφορά συναντίληψης μοιραία συνεχώς θα διευρύνεται καθώς τα κατώτερα τμήματα σοκαρισμένα θα βγαίνουν από τις αυταπάτες τους και θα χειραφετούνται. Υπάρχει κίνδυνος η άρχουσα τάξη να καταδικαστεί και ίδια μαζί με το μνημόνιο και ο ΠΑΣΟΚ.
Οι πολιτικοί με την ρητορική τέχνη και την εξαπάτηση καλύπτουν αυτό το κενό συναντίληψης των τάξεων προεκλογικά καθώς χρειάζονται την ψήφο των κατωτέρων. Μετεκλογικά όμως ,στα μεγάλα ερωτήματα παίρνουν το μέρος της άρχουσας τάξης καθώς αυτή έχει τα μέσα για να τους συντηρεί στην θέση τους. Τελικά τιμωρούνται από τους πολλούς.
Πολύ πιθανών το ΠΑΣΟΚ να διαλυθεί για να γεννήσει κάτι νέο το οποίο με νέους ανθρώπους θα μπορεί να εγκαλέσει την τότε κυβέρνηση για ανικανότητα άλλα και να εκφέρει υπεύθυνο αντιμνημονιακό=αντιευρώ λόγο. Και αυτό γιατί είναι πολιτικά μάταιο να πιστεύει κανείς ότι ο ελληνικός λαός κάποτε θα συνηθίσει στο χαρακίρι που υποβάλλεται από την τρόικα με την συνέργεια της άρχουσας τάξης.
Αν για την άρχουσα τάξη ο καταλληλότερος ηγέτης είναι αυτός που θα κρατήσει την χώρα στο ευρώ με όποιο κοινωνικό κόστος, για τους κατώτερους ο καταλληλότερος είναι αυτός που θα μας βγάλει από εδώ το συντομότερο με το λιγότερο κόστος και από όποια πόρτα βρει. Κατά συνέπεια υπάρχουν γύρω μας εκατοντάδες καμένες καριέρες πολιτικών του μνημονίου.
Το γεγονός ότι δεν πήγαμε σε άμεσες εκλογές νομιμοποίησης του μνημονίου αλλά και ότι αυτές συνεχώς αναβάλλονται εξυπηρέτησε τον στόχο της άρχουσας τάξης. Όλα όμως έχουν συνέπειες, καθώς ο χρόνος που πέρασε έχει δώσει τον ζωτικό χρόνο και χώρο στους κατώτερους ώστε να αναπτύξουν βάσιμες εναλλακτικές θέσεις. Αυτό προφανώς δεν είναι καλό για το μνημόνιο και την άρχουσα τάξη.
