Ο δικός τους οδηγός είναι ένας μηχανοκίνητος αετός που κάθε χρόνο τέτοια εποχή τούς δείχνει τον δρόμο από το κρύο Ουισκόνσιν στην ηλιόλουστη Φλόριντα.
Στην «Επιχείρηση Μετανάστευση», όπως έχει ονομαστεί το ταξίδι, συμμετέχουν κρατικοί φορείς, ιδιωτικές οργανώσεις και εθελοντές. Και ο σκοπός είναι να θωρακιστεί η επιβίωση ενός δεύτερου σμήνους γερανών ώστε να διασφαλιστεί η διαιώνιση του είδους εάν συμβεί το μοιραίο στους γερανούς που παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης χωρίς την ανθρώπινη αρωγή.
Αυτοί οι «αναπληρωματικοί» γερανοί γεννιούνται σε εκκολαπτήρια, μεγαλώνουν με τη βοήθεια βιολόγων, μαθαίνουν να τρώνε και να πίνουν από ένα ρομπότ που παίζει τον ρόλο της μητέρας τους. Η ζωή στο πτηνοτροφείο συνοδεύεται από τον ήχο της μηχανής του μηχανικού αετού. Όταν, λοιπόν, έλθει η ώρα της μετανάστευσης, τα πουλιά ακολουθούν τον μηχανοκίνητο αετό παρασυρμένα από τον ήχο της μηχανής του. Για τους γερανούς, το ιπτάμενο αντικείμενο με το τριγωνικό πανί και τον έλικα στο πίσω μέρος είναι η μητέρα τους.
ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ.
Σε αυτή τη δεκαετία, η «Επιχείρηση Μετανάστευση» αποδείχθηκε αποφασιστικής σημασίας για τη σωτηρία του λευκού αμερικανικού γερανού. Όπως υπενθυμίζουν οι «Τάιμς», το είδος είχε φτάσει να αριθμεί μόλις 15 μέλη το 1941. Σήμερα, και χάρη στις άοκνες προσπάθειες των ειδικών, ζουν στη Βόρεια Αμερική περισσότεροι από 400 λευκοί γερανοί.
Οι 96 από αυτούς είναι παιδιά της «Επιχείρησης Μετανάστευση». Εάν οι υπόλοιποι 304 πέσουν θύματα χημικών, κάποιας σφοδρής καταιγίδας ή κάποιας ασθένειας, οι 96 θα συνεχίσουν να διαιωνίζουν ένα είδος πτηνού το οποίο είναι το μεγαλύτερο που ζει στη Βόρεια Αμερική: το ύψος του λευκού αμερικανικού γερανού φτάνει το 1,5 μέτρο και το άνοιγμα των φτερών του τα 2,3 μέτρα.
