συμφέρων του πολίτη και όχι της πλουτοκρατίας. Το κόμμα που έδωσε πολλούς αγώνες για την δημοκρατία. Ασχέτως με την σημερινή του κατάντια, έχει προσφέρει κατά το παρελθόν πολλά στην ελληνική κοινωνία. Το κακό όμως ήταν που ποτέ δεν έμαθε να κάνει πίσω.
Την περασμένη Δευτέρα ενώ έκανα την βόλτα μου στο Λαύριο κατά τύχη έπεσα πάνω σε ένα πανό του ΚΚΕ. Δεν αποτύπωσα ολόκληρη την φράση που ήταν πάνω στο πανί, παρά μόνο τις λέξεις «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά». Γρανάζι; Αυτή η λέξη μου φάνηκε τόσο απαρχαιωμένη για το σήμερα. Άτομα δύο χρόνια μικρότερά μου ούτε καν ξέρουν τι είναι το γρανάζι. Πόσοι πλέον εργαζόμενοι ιδρώνουν πάνω από το γρανάζι και πόσοι καθημερινά πήζουν πάνω από τον υπολογιστή, την αριθμομηχανή και το φαξ;
Χρόνια τώρα το ΚΚΕ προσπαθεί να μας αποδείξει πόσο σε πίσω καιρούς βρίσκετε. Και ενώ απορρίπτει κάθε τι που είναι ανανεωτικό ζητάει να κυβερνήσει. Με ποιόν τρόπο όμως θα μπορέσει να εφαρμόσει πολιτικά πρότυπα της εποχής του παππού μου πάνω στις αρχές του 21ου δεν μας μαρτυράει. Μάλλον γιατί ούτε το ίδιο δεν ξέρει. Το χειρότερο όμως, είναι πως προσπαθεί να επιβιώσει με μεθόδους που πραγματικά το εξευτελίζουν και αυτό και την ιδεολογία του. Είτε με τραμπουκισμούς, είτε εκτοξεύοντας λάσπη στην υπόλοιπη αριστερά. Την αριστερά την «κακιά». Αυτή που τόλμησε και προχώρησε στον 21 αιώνα…
Αν το ΚΚΕ δεν επιθυμεί την πρόοδο τότε καλύτερα ας θυμηθεί τα λόγια του Νίτσε: «Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή».
