Κάθε χρονική συγκυρία δεν είναι ιστορική στιγμή. Και κάθε ιστορική στιγμή ορίζεται ως τέτοια...επειδή γίνεται «κόντρα» στην προσδοκώμενη αντίδραση. Ο φασίζων Ιωάννης Μεταξάς είπε όχι στη φασιστική επέλαση και ήταν μαζί με έναν ολόκληρο λαό. Δεν απαίτησε ισχυρή περιφρούρησή του από την αστυνομία, ώστε να μπορεί να βαυκαλίζεται ότι το «ΝΑΙ» του δε συναντά αντιδράσεις.
Όποιος μεταφράζει την αντίδραση στο πρόσωπό του ως ύβρι απέναντι στους θεσμούς και τα σύμβολα, τότε διαπράττει ένα τεράστιο πολιτικό ατόπημα το οποίο του στερεί κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση, μια και ανάγει τον εαυτό του σε λάβαρο. Δε μπορεί να διατείνεται ότι εκπροσωπεί την κοινωνία, όποιος κρύβεται από αυτήν κι δεν συνδιαλέγεται μαζί της. Όποιος κόντρα στη συνείδησή του και στην πολιτική του σκέψη, υποκύπτει σε ηθικούς εκβιασμούς εντός του Κοινοβουλίου.
Κανείς, εκτός από το πολιτικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια και την μιντιακή αυλή του, δεν είναι δυνατό να βλέπει στη σημερινή διαμαρτυρία, προσβολή στους αγώνες του έθνους. Τουναντίον, σεβόμενοι αυτούς τους αγώνες, άνθρωποι, άλλοι αυθόρμητα και άλλοι όχι, συντάχθηκαν σε αυτή τη συμβολική επέτειο απέναντι στις πολιτικές που περιορίζουν την εθνική κυριαρχία. Δεν απαξιώθηκαν οι θεσμοί, αλλά τα πρόσωπα που επιλέγουν πολιτικές που προσβάλλουν την εθνική ανεξαρτησία και την ευημερία του λαού. Και επιτέλους, ας γίνει κατανοητό, ότι πλέον οι πολιτικοί, οι παρ’αυτοίς και οι συνδιαλλαγές με τα ΜΜΕ, δεν ορίζουν πλέον την πραγματικότητα. Ας σταματήσουν να κλείνουν τα μάτια και ας δουν, αν τολμούν, την ελληνική κοινωνία. Την κοινωνία που χειροκρότησε τις παρελάσεις όταν οι πολιτικοί δεν ήταν παρόντες, και χειροκρότησε εθελοντικές ομάδες πολιτικής προστασίας.
Στις τελευταίες τους προσπάθειες, τα συτημικά ΜΜΕ προωθούν την ακροδεξιά ως υπερασπιστή του έθνους και της σημαίας (λες και οι υπόλοιποι τα επιβουλευόμαστε) και χρίζουν συγκεκριμένο τμήμα της αριστεράς ως υποκινητή των αντιδράσεων, στοχευμένα υποδαυλίζοντας έναν νέο εθνικό διχασμό, υπηρετώντας την πρακτική του «διαίρει και βασίλευε». Επειδή γνωρίζουν πως αν δε στηρίξουν το σπίτι τους, θα πέσει και θα τους πλακώσει. Αλλά ξεχνούν πως το σπίτι είναι χτισμένο σε σαθρό έδαφος, από κακούς τεχνίτες και ανίδεους μηχανικούς που έκλεβαν όλοι μαζί στα υλικά και τα εργατικά. Και ο σεισμός που έρχεται είναι μεγάλος.
Ναι, δεν ήταν πολιτικώς ορθή η σημερινή αντίδραση. Αλλά με τα πολιτικώς ορθά και τις συνωμοσίες της σιωπής φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Με την εθνική κυριαρχία να περιορίζεται, την εξουσία του λαού να υποτάσσεται στους ξένους τεχνοκράτες που εποπτεύουν και υπαγορεύουν πολιτικές χωρίς να δεσμεύονται από το Σύνταγμα της Ελλάδας και τα ελληνικά δικαστήρια, με τις υποδομές και την ενέργεια της χώρας να παραδίδονται ανεπιστρεπτί σε πολυεθνικές γερμανικών, γαλλικών ή και πιθανώς μελλοντικά βουλγάρικων, ρωσικών και, (πώς και ποιος θα το εμποδίσει;) τουρκικών συμφερόντων.
Μπροστά σε όλα αυτά η αντίδραση δεν είναι δυνατό να καλουπώνεται και να καπελώνεται.
Ας συνεχίσουν να βλέπουν στις αντιδράσεις υποκινούμενες μειοψηφίες. Αν θεωρούν τους εαυτούς τους ότι ανήκουν στην ισχυρή πλειοψηφία, στην πεφωτισμένη κάστα όσων βλέπουν στους εαυτούς τους σωτήρες, έχει καλώς. Σύντομα η συγκυρία θα τους βάλει στην ιστορία.
Όποιος μεταφράζει την αντίδραση στο πρόσωπό του ως ύβρι απέναντι στους θεσμούς και τα σύμβολα, τότε διαπράττει ένα τεράστιο πολιτικό ατόπημα το οποίο του στερεί κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση, μια και ανάγει τον εαυτό του σε λάβαρο. Δε μπορεί να διατείνεται ότι εκπροσωπεί την κοινωνία, όποιος κρύβεται από αυτήν κι δεν συνδιαλέγεται μαζί της. Όποιος κόντρα στη συνείδησή του και στην πολιτική του σκέψη, υποκύπτει σε ηθικούς εκβιασμούς εντός του Κοινοβουλίου.
Κανείς, εκτός από το πολιτικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια και την μιντιακή αυλή του, δεν είναι δυνατό να βλέπει στη σημερινή διαμαρτυρία, προσβολή στους αγώνες του έθνους. Τουναντίον, σεβόμενοι αυτούς τους αγώνες, άνθρωποι, άλλοι αυθόρμητα και άλλοι όχι, συντάχθηκαν σε αυτή τη συμβολική επέτειο απέναντι στις πολιτικές που περιορίζουν την εθνική κυριαρχία. Δεν απαξιώθηκαν οι θεσμοί, αλλά τα πρόσωπα που επιλέγουν πολιτικές που προσβάλλουν την εθνική ανεξαρτησία και την ευημερία του λαού. Και επιτέλους, ας γίνει κατανοητό, ότι πλέον οι πολιτικοί, οι παρ’αυτοίς και οι συνδιαλλαγές με τα ΜΜΕ, δεν ορίζουν πλέον την πραγματικότητα. Ας σταματήσουν να κλείνουν τα μάτια και ας δουν, αν τολμούν, την ελληνική κοινωνία. Την κοινωνία που χειροκρότησε τις παρελάσεις όταν οι πολιτικοί δεν ήταν παρόντες, και χειροκρότησε εθελοντικές ομάδες πολιτικής προστασίας.
Στις τελευταίες τους προσπάθειες, τα συτημικά ΜΜΕ προωθούν την ακροδεξιά ως υπερασπιστή του έθνους και της σημαίας (λες και οι υπόλοιποι τα επιβουλευόμαστε) και χρίζουν συγκεκριμένο τμήμα της αριστεράς ως υποκινητή των αντιδράσεων, στοχευμένα υποδαυλίζοντας έναν νέο εθνικό διχασμό, υπηρετώντας την πρακτική του «διαίρει και βασίλευε». Επειδή γνωρίζουν πως αν δε στηρίξουν το σπίτι τους, θα πέσει και θα τους πλακώσει. Αλλά ξεχνούν πως το σπίτι είναι χτισμένο σε σαθρό έδαφος, από κακούς τεχνίτες και ανίδεους μηχανικούς που έκλεβαν όλοι μαζί στα υλικά και τα εργατικά. Και ο σεισμός που έρχεται είναι μεγάλος.
Ναι, δεν ήταν πολιτικώς ορθή η σημερινή αντίδραση. Αλλά με τα πολιτικώς ορθά και τις συνωμοσίες της σιωπής φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Με την εθνική κυριαρχία να περιορίζεται, την εξουσία του λαού να υποτάσσεται στους ξένους τεχνοκράτες που εποπτεύουν και υπαγορεύουν πολιτικές χωρίς να δεσμεύονται από το Σύνταγμα της Ελλάδας και τα ελληνικά δικαστήρια, με τις υποδομές και την ενέργεια της χώρας να παραδίδονται ανεπιστρεπτί σε πολυεθνικές γερμανικών, γαλλικών ή και πιθανώς μελλοντικά βουλγάρικων, ρωσικών και, (πώς και ποιος θα το εμποδίσει;) τουρκικών συμφερόντων.
Μπροστά σε όλα αυτά η αντίδραση δεν είναι δυνατό να καλουπώνεται και να καπελώνεται.
Ας συνεχίσουν να βλέπουν στις αντιδράσεις υποκινούμενες μειοψηφίες. Αν θεωρούν τους εαυτούς τους ότι ανήκουν στην ισχυρή πλειοψηφία, στην πεφωτισμένη κάστα όσων βλέπουν στους εαυτούς τους σωτήρες, έχει καλώς. Σύντομα η συγκυρία θα τους βάλει στην ιστορία.
