(αφορά: Υπάρχουν Έλληνες;) πρόσφερε η 37χρονη μεταπολίτευση του διεθνισμού. Μέσα σε ένα κλίμα εθνικής ευημερίας τα τελευταία 37 χρόνια οι έλληνες δουλεύουν και δημιουργούν. Έλληνες σαν κι εσένα κι εμένα και προφανώς κι άλλα εκατομμύρια ομοεθνών μας. Μάθαμε να δουλεύουμε και με τον κόπο μας να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας, που σύμφωνα με τις εποχές μας επιτρεπόταν. Ίσως υπερβάλαμε μερικές φορές, με μια καταναλωτική μανία. Αλλά μπορείς να στερήσεις από ένα παιδί το ζαχαρωτό; Προφανώς όχι, αλλά μπορείς να το εκπαιδεύσεις να το γεύεται με μέτρο. Πάνω στη λογική του μέτρου, προσωπικά έζησα, κι ελπίζω να συνεχίσω να ζω. Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια είναι το τρίπτυχο που μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Ρομαντικό; Στερεότυπο; Εθνικιστικό; Όπως κι αν το χαρακτηρίζει κάποιος, για μένα χαρακτηρίζεται ως αξία. Και με τις αξίες δεν διαπραγματευόμαστε. Κάποιοι άλλοι όμως χωμένοι σε κουστούμια και σε διάφορες λέσχες, αποφάσισαν πως αυτά που φτιάξαμε με κόπο, πρέπει να μας τα πάρουν πίσω. Στο βωμό του χρέους τους και της αδιέξοδης πολιτικής τους καλούμαστε να πληρώσουμε το μάρμαρο. Η σχολή του Σικάγου εξελίχθηκε απο θεωρία, πραγματικότητα και δεν σταματάει εύκολα. Δες γύρω σου και θα καταλάβεις. Ποιο είναι το νόημα να βγω σε μια στημένη διαδήλωση χωρίς αποτέλεσμα; Ποιο είναι το νόημα να προσπαθήσω να φωνάξω σε ώτα μη ακουώντων; Ποιο είναι το νόημα να παίξω τη ζωή μου κορόνα γράμματα με μια δράκα γνωστών – αγνώστων, που στόχο έχει να φοβίσει αυτούς που δεν μπορούν να δουν πίσω από την κουρτίνα; Τη γριά μάνα μου κι ίσως και τη δική σου; Τα μικρά έφηβα παιδιά 14 – 17 ετών, το μέλλον της χώρας μας, ώστε να γίνουν «υπάκουοι » πολίτες της νέας τάξης πραγμάτων; Προσωπικά πιστεύω, πως οι διαδηλώσεις ατσαλώνουν το φρόνιμα των διαδηλωτών ίσως και της κοινωνίας, μέχρι το δελτίο ειδήσεων των οκτώ… μετά θα πάμε για φαγητό και θα ζητήσουμε την νυχτερινή βάρδια να την κάνει άλλος… Όχι φίλε. Δεν αλλοιώθηκε το dna μου, ούτε έγινα επαναστάτης του καναπέ (ή του Υ/Η που γράφω τώρα). Στη συνείδηση μου υπάρχει ακόμα φιλότιμο. Και οργή. Και μίσος γι αυτούς που ξεπουλάνε με ευκολία τη γη των προγόνων μας στο βωμό του ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΟΥΣ κέρδους. Αλλά διαθέτω και δυο δράμια μυαλό. Οι αυτοκρατορίες πέφτουν από μέσα, έμαθα στην ιστορία, όπως έμαθα πως κι ο καθένας αντιδρά με τον τρόπο του. Το σύνθημα όλοι ενωμένοι, μπορεί να μην βολεύει τους μέχρι σήμερα – κάποιους – βολεμένους έλληνες. Τώρα όμως που τα πράγματα βαίνουν το δύσκολο δρόμο, ίσως οι πορείες διαμαρτυρίας να μην είναι το μόνο μέσο. Ευτυχώς, όσο ακόμα υπάρχει ελεύθερο βήμα για μένα και για σένα, μπορούμε να συντονίσουμε προσπάθειες νομικές και με ψηφίσματα να δηλώσουμε την αντίθεση μας. Φυσικά οι εκλογές είναι το υπέρτατο μέσο για την ομαλή μετάβαση της χώρας μας σε μια πραγματική ΠΕΡΙΚΛΕΙΑ δημοκρατία.
Κι εν όψει και της εθνικής επετείου, λέω πως όταν η πατρίδα πραγματικά θα με καλέσει, θα είμαι στη πρώτη γραμμή της μάχης να σου συμπαρασταθώ. Με όπλο ή χωρίς. Εσύ θα είσαι εκεί;
Αναγνώστης
