για τον πρώτο πεσόντα του Έπους του '40. Μια ομάδα ανθρώπων που πίσω από το ευρέως αναγνωρισμένο επιστημονικό και κοινωνικό τους έργο κρύβουν με επιμέλεια και τέχνη το μεγαλείο της προσωπικότητάς τους. Χαρακτήρες που την προβολή τους και την προώθηση (αν είναι δυνατόν και στα κοινά αυτής της χώρας‚) έχει άμεση ανάγκη η ελληνική κοινωνία.
"...από στοιχειώδες καθήκον..." ο Γιώργος ξόδεψε μήνες προσωπικής δουλειάς να αναζητά τον πρώτο πεσόντα του Έπους του '40. Κι όταν οι ατέλειωτες αυτές ώρες προσπάθειας καρποφόρησαν, το παιχνίδι της μοίρας τον οδήγησε στα χνάρια του συγχωριανού του Βασίλη Τσαβαλιάρη.
Ο δάσκαλος (σε ύψος μπορεί να μην ξεπερνά τον Κώστα Βουτσά αλλά είναι σίγουρα κι αυτός λεβεντιά) και ο ιατρός στάθηκαν στο ύψος τους ως προσωπικότητες. Μακάρι να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για να αισθανθεί ο καθένας μας "...το στοιχειώδες καθήκον..." απέναντι στη χώρα και το συνάνθρωπο.
Για όλους αυτούς τους πολιτικούς και πολιτικάντηδες που λησμόνησαν το "...στοιχειώδες καθήκον..." απέναντι στην πατρίδα και τους πολίτες αυτής της χώρας δεν θα χαλάσω ούτε μια γραμμή. Η ιστορία ακόμα κι όταν αργεί, πάντα αποκαλύπτει την αλήθεια...
Αναγνώστης
