Τα ευρήματα της έρευνάς τους έρχονται σε οξεία αντίθεση με την οικονομική θεωρία, η οποία θέλει τις χώρες που κηρύττουν στάση πληρωμών του εξωτερικού τους χρέους να «τιμωρούνται» με αποκλεισμό από τις διεθνείς αγορές. Από τα στοιχεία προκύπτει ότι οι χώρες αυτές συνήθως έχουν αποκαταστήσει μέσα σε έναν μόλις χρόνο την πρόσβασή τους στις αγορές, και με περιορισμένες μάλιστα συνέπειες για τα κόστη δανεισμού τους.
Αν ωστόσο, σημειώνουν οι Cruces και Trebesch, εστιάσει κανείς στο ύψος των ζημιών των πιστωτών και όχι στο γεγονός της στάσης πληρωμών καθαυτό, τότε τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν και διασταύρωσαν στοιχεία από 200 και πλέον πηγές για όλες τις αναδιαρθρώσεις χρέους της περιόδου 1970-2010.
Το συμπέρασμα
Για τον υπολογισμό του ύψους του haircut σε κάθε περίπτωση βασίστηκαν στη διαφορά στην παρούσα αξία των παλαιών και νέων χρεογράφων, με discountτα επιτόκια της αγοράς που επικρατούσαν αμέσως μετά την ανταλλαγή. Στη συνέχεια, συσχέτισαν το ύψος του haircut με τις συνθήκες δανεισμού που κλήθηκε να αντιμετωπίσει κάθε χώρα.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι το μεγαλύτερο haircut συνδέεται στενά αφενός με αυξημένα μετέπειτα κόστη δανεισμού για μία χώρα, αφετέρου με μεγαλύτερα διαστήματα αποκλεισμού από τις διεθνείς αγορές. Τονίζουν, επίσης, ότι τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δεν αποτελούν αποδείξεις, παρά μόνον ισχυρές ενδείξεις για το γεγονός ότι όσο μεγαλύτερο είναι το haircut του χρέους μια χώρας τόσο πιο αργά θα επιστρέψει και τόσο πιο ακριβά θα ξαναδανειστεί αυτή η χώρα από τις διεθνείς αγορές.
