Η ανοιχτή επιστολή για την οποία συλλέγονται υπογραφές απευθύνεται στον Περιφερειάρχη Πέτρο Τατούλη, και κοινοποιείται στον υπουργό πολιτισμού, στην 25η εφορεία βυζαντινών αρχαιοτήτων, στον δήμο βόρειας Κυνουρίας και στους τοπικούς βουλευτές.
Τονίζουν οι φορείς:
«Εμείς οι φορείς, οι πολίτες και οι φίλοι του Παραλίου Άστρους αποφασίσαμε να δραστηριοποιηθούμε στο χώρο του πολιτισμού. Στην απόφασή μας αυτή οδηγηθήκαμε από την πεποίθηση ότι δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί η άπνοια και η απραξία που παρατηρείται δεκαετίες τώρα στη γραφική κωμόπολή μας σε ό,τι αφορά την ανάδειξη της ιστορίας της και τη διάσωση των ιστορικών μνημείων της.
Σημειώνουμε ιδιαίτερα την επετειακού χαρακτήρα εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού μας Συλλόγου στις 7 Αυγούστου, φέτος το καλοκαίρι, η οποία ελπίζουμε να καθιερωθεί στο μέλλον αποτελώντας θεσμό. Κατά τη διάρκειά της, εψάλη δοξολογία και εκφωνήθηκε πανηγυρικός από τον τέως Λυκειάρχη κ. Ευάγγελο Κούκλη με θέμα: α) την απόκρουση του Ιμπραήμ στις 5-6 Αυγούστου 1826 κατά την επίθεσή του στο ιστορικό Κάστρο του Παραλίου Άστρους και β) τα προβλήματα που ανακύπτουν σχετικά με τη συντήρηση του σημαντικού αυτού ιστορικού μνημείου.. (βλέπετε επισυναπτόμενη επιστολή).
Αυτό ακριβώς το Κάστρο και η τύχη του, είναι το αντικείμενο της επιστολής μας. Το παραπάνω μνημείο συνδέεται με τις ενδοξότερες στιγμές του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα του 1821, αφού είναι το μοναδικό φρούριο της περιοχής μας, στο οποίο αποκρούστηκε επίθεση του Ιμπραήμ και ταυτόχρονα σημειώθηκε μία από τις ελάχιστες νίκες των επαναστατημένων προγόνων μας εναντίον του συγκεκριμένου εισβολέα.
Ωστόσο, το κτήριο αυτό έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, με αποτέλεσμα τα πυργόσπιτα και το τείχος, όπως έχει ήδη καταγγελθεί και από τον τύπο, να ξεφτίζουν και να φθείρονται καθημερινά. Επομένως, είναι μαθηματικώς βέβαιο πως αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, το Κάστρο του Παραλίου Άστρους, αυτή η βάση αναφοράς της ιστορικής μας μνήμης, θα καταντήσει σωρός ερειπίων. Και αυτά τα ερείπια θα λειτουργούν στο διηνεκές του χρόνου όχι ως πηγή εθνικής υπερηφάνειας αλλά ως αιτία καταισχύνης για όλους μας…
Δεν αγνοούμε ότι η χρονική συγκυρία λόγω της τραγικής κατάστασης της εθνικής μας οικονομίας δεν είναι ευνοϊκή για το αίτημά μας. Θέλουμε όμως να πιστεύουμε ότι οι όποιες οικονομικές θυσίες για την ιστορική μας μνήμη και τον πολιτισμό, ακόμη και από το υστέρημα των υφιστάμενων δυνατοτήτων, θα θεωρηθούν μια σημαντική επένδυση για το μέλλον της πατρίδας μας».
