Ήταν η μεγαλύτερη κινητοποίηση στο χώρο του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ τα τελευταία χρόνια. Η σημερινή απεργία εκτός των άλλων λειτούργησε ως γέφυρα, που μας ένωσε με τις μεγάλες κινητοποιήσεις του Ιουλίου, δημιουργώντας ισχυρές εγγυήσεις για την επιτυχία της κλιμάκωσης του αγώνα.
Η μαζικότητα, η μαχητικότητα, η συμμετοχή των απεργών στα οργανωμένα μπλοκ και κάτω από τα πανό των συνδικάτων, η αυθόρμητη συμμετοχή χιλιάδων διαδηλωτών, που μπορεί να μην ήταν ούτε μέλη των σωματείων, και η μαζική συμμετοχή των φοιτητών και μαθητών, ήρθαν να προστεθούν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτής της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης.
Η επιτυχία της σημερινής απεργίας ήρθε να διαψεύσει όλους εκείνους τους προσχηματικούς ισχυρισμούς, που ακουστήκαν από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ περί δυσκολιών και που τελικά δεν επέτρεψαν η σημερινή κινητοποίηση να πάρει γενικά χαρακτηριστικά, με τη συμμετοχή τόσο του Δημοσίου όσο και του Ιδιωτικού Τομέα. Μια τέτοια απόφαση, εάν είχε παρθεί είναι προφανές ότι θα μας επανέφερε στα χαρακτηριστικά της μεγάλης απεργίας στις 5 Μάη του 2010.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε κοινωνική απομόνωση χωρίς κοινωνικά ερείσματα, χωρίς πολιτικά αποθέματα. Το αίτημα ανατροπής πλέον αποκτά καθολικό χαρακτήρα και συγκροτείται σε ένα πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα, που της δείχνει το δρόμο της αναχώρησης.
Η σημερινή μεγάλη κινητοποίηση των εργαζομένων έρχεται να επιβεβαιώσει ότι τα συνδικάτα αποτελούν τις μαζικές, κοινωνικές οργανώσεις, που μπορούν να συλλογικοποιούν τη δράση των εργαζομένων και να δημιουργούν μεγάλα απεργιακά γεγονότα. Η ανάγκη συμμετοχής και εγγραφής όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα, η ανάγκη δημιουργίας συνδικάτων παντού αποκτά πλέον επείγοντα χαρακτήρα και παίρνει στοιχεία και προσωπικής ευθύνης για τον κάθε ένα εργαζόμενο.
Η επιτυχία της σημερινής απεργίας δεσμεύει την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, να κινηθεί στην εκπόνηση, υποστήριξη και σχεδιασμό ενός πολύμορφου και παρατεταμένου αγώνα, που θα αναμετρηθεί με την πιο σκληρή διεθνή και εγχώρια συμμαχία μιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ, που θέλει να πάρει την κοινωνική ρεβάνς σε βάρος των εργαζομένων, φτιάχνοντας ένα νέο «κόσμο» χωρίς μισθό και συντάξεις, χωρίς δικαιώματα, χωρίς δημόσιες δομές και δημόσια αγαθά, ένα κόσμο που θα τους επιτρέπει την πιο άγρια εκμετάλλευση σε βάρος των εργαζομένων.
Η μαζικότητα, η μαχητικότητα, η συμμετοχή των απεργών στα οργανωμένα μπλοκ και κάτω από τα πανό των συνδικάτων, η αυθόρμητη συμμετοχή χιλιάδων διαδηλωτών, που μπορεί να μην ήταν ούτε μέλη των σωματείων, και η μαζική συμμετοχή των φοιτητών και μαθητών, ήρθαν να προστεθούν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτής της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης.
Η επιτυχία της σημερινής απεργίας ήρθε να διαψεύσει όλους εκείνους τους προσχηματικούς ισχυρισμούς, που ακουστήκαν από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ περί δυσκολιών και που τελικά δεν επέτρεψαν η σημερινή κινητοποίηση να πάρει γενικά χαρακτηριστικά, με τη συμμετοχή τόσο του Δημοσίου όσο και του Ιδιωτικού Τομέα. Μια τέτοια απόφαση, εάν είχε παρθεί είναι προφανές ότι θα μας επανέφερε στα χαρακτηριστικά της μεγάλης απεργίας στις 5 Μάη του 2010.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε κοινωνική απομόνωση χωρίς κοινωνικά ερείσματα, χωρίς πολιτικά αποθέματα. Το αίτημα ανατροπής πλέον αποκτά καθολικό χαρακτήρα και συγκροτείται σε ένα πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα, που της δείχνει το δρόμο της αναχώρησης.
Η σημερινή μεγάλη κινητοποίηση των εργαζομένων έρχεται να επιβεβαιώσει ότι τα συνδικάτα αποτελούν τις μαζικές, κοινωνικές οργανώσεις, που μπορούν να συλλογικοποιούν τη δράση των εργαζομένων και να δημιουργούν μεγάλα απεργιακά γεγονότα. Η ανάγκη συμμετοχής και εγγραφής όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα, η ανάγκη δημιουργίας συνδικάτων παντού αποκτά πλέον επείγοντα χαρακτήρα και παίρνει στοιχεία και προσωπικής ευθύνης για τον κάθε ένα εργαζόμενο.
Η επιτυχία της σημερινής απεργίας δεσμεύει την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, να κινηθεί στην εκπόνηση, υποστήριξη και σχεδιασμό ενός πολύμορφου και παρατεταμένου αγώνα, που θα αναμετρηθεί με την πιο σκληρή διεθνή και εγχώρια συμμαχία μιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ, που θέλει να πάρει την κοινωνική ρεβάνς σε βάρος των εργαζομένων, φτιάχνοντας ένα νέο «κόσμο» χωρίς μισθό και συντάξεις, χωρίς δικαιώματα, χωρίς δημόσιες δομές και δημόσια αγαθά, ένα κόσμο που θα τους επιτρέπει την πιο άγρια εκμετάλλευση σε βάρος των εργαζομένων.
