Οι επικεφαλείς των υπηρεσιών τα έχουν χαμένα, δεν μπορούν να διοικήσουν αφού κανείς-κυριολεκτικά- δεν τους δίνει σημασία. Από τον πιο απλό υπάλληλο μέχρι τον προϊστάμενο, η κατάρρευση είναι γεγονός σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης. Κυρίως, όμως, στα νοσοκομεία όπου η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Το ίδιο και στα Σώματα Ασφαλείας, όπου στην ουσία υπολειτουργούν με τις όποιες επιπτώσεις στο τομέα της εγκληματικότητας.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση «κηρύσσοντας τον πόλεμο» στους δημοσίους υπαλλήλους, εισπράττει «ανταποδοτικά» τη συμπεριφορά που επέδειξε απέναντί τους. Άφησε τον κοινωνικό αυτοματισμό να κάνει για λογαριασμό της τη «βρώμικη δουλειά», αντί να εξηγήσει με επιχειρήματα ότι το κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει με όρους και προϋποθέσεις των προηγούμενων ετών. Απλά δεν έπεισε ότι, τα μέτρα στοχεύουν στη βελτίωση της λειτουργίας του κράτους, και στην ουσία θα αποβούν υπέρ των πολιτών.
Με τον τρόπο που επέβαλε τα μέτρα, έδειξε με το δάκτυλο ότι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα, είναι οι συμβασιούχοι και οι υπάλληλοι του Δημοσίου. Είπε όμως τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή χάθηκε σε μια «ψυχαναγκαστική εμμονή» σε μέτρα κατά των πάντων. Συνεπώς ήταν επόμενο οι «πάντες» να αντιδρούν παθητικά. Δυστυχώς…
http://www.statesmen.gr
