Στην «Επιχείρηση Μετανάστευση», όπως έχει ονομαστεί το ταξίδι, συμμετέχουν κρατικοί φορείς, ιδιωτικές οργανώσεις και εθελοντές. Και ο σκοπός είναι να θωρακιστεί η επιβίωση ενός δεύτερου σμήνους γερανών ώστε να διασφαλιστεί η διαιώνιση του είδους εάν συμβεί το μοιραίο στους γερανούς που παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης χωρίς την ανθρώπινη αρωγή. Αυτοί οι «αναπληρωματικοί» γερανοί γεννιούνται σε εκκολαπτήρια, μεγαλώνουν με τη βοήθεια βιολόγων, μαθαίνουν να τρώνε και να πίνουν από ένα ρομπότ που παίζει τον ρόλο της μητέρας τους.
Η ζωή στο πτηνοτροφείο συνοδεύεται από τον ήχο της μηχανής του μηχανικού αετού. Οταν, λοιπόν, έλθει η ώρα της μετανάστευσης, τα πουλιά ακολουθούν τον μηχανοκίνητο αετό παρασυρμένα από τον ήχο της μηχανής του. Για τους γερανούς, το ιπτάμενο αντικείμενο με το τριγωνικό πανί και τον έλικα στο πίσω μέρος είναι η μητέρα τους.
ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ. Σε αυτή τη δεκαετία, η «Επιχείρηση Μετανάστευση» αποδείχθηκε αποφασιστικής σημασίας για τη σωτηρία του λευκού αμερικανικού γερανού. Οπως υπενθυμίζουν οι «Τάιμς», το είδος είχε φτάσει να αριθμεί μόλις 15 μέλη το 1941. Σήμερα, και χάρη στις άοκνες προσπάθειες των ειδικών, ζουν στη Βόρεια Αμερική περισσότεροι από 400 λευκοί γερανοί.
Οι 96 από αυτούς είναι παιδιά της «Επιχείρησης Μετανάστευση». Εάν οι υπόλοιποι 304 πέσουν θύματα χημικών, κάποιας σφοδρής καταιγίδας ή κάποιας ασθένειας, οι 96 θα συνεχίσουν να διαιωνίζουν ένα είδος πτηνού το οποίο είναι το μεγαλύτερο που ζει στη Βόρεια Αμερική: το ύψος του λευκού αμερικανικού γερανού φτάνει το 1,5 μέτρο και το άνοιγμα των φτερών του τα 2,3 μέτρα. Παρά την απειλή που αντιμετώπιζε από τις αρχές της δεκαετίας του 1940, στον ομοσπονδιακό κατάλογο των απειλούμενων ειδών μπήκε μόλις το 1967.
Οι ειδικοί δημιούργησαν το δεύτερο σμήνος κλέβοντας τα αυγά αιχμάλωτων γερανών. Οι εκπαιδευτές τους φοράνε ειδικές λευκές στολές για να κρύψουν την ανθρώπινη μορφή τους, ενώ χρησιμοποιούν μια κούκλα που έχει τον μακρύ λαιμό και το κεφάλι ενός ενήλικου γερανού. Η κούκλα αυτή ονομάζεται «Ρομπογερανός» και ταΐζει τα κλωσσόπουλα με σκουλήκια όπως θα έκανε η πραγματική τους μητέρα.
Η εκκόλαψή τους γίνεται με τη μουσική υπόκρουση της μηχανής του μηχανοκίνητου αετού. Οταν δουν τον εκπαιδευτή τους πάνω στον μηχανοκίνητο αετό και ακούσουν τον ήχο της μηχανής, τον ακολουθούν ενστικτωδώς. Το ταξίδι θα διαρκέσει αρκετές εβδομάδες και περιλαμβάνει 23 στάσεις. Αφού βγάλουν τον χειμώνα στη Φλόριντα, θα επιστρέψουν στο Ουισκόνσιν με μοναδικό οδηγό το ένστικτο.
