Μια ήττα που αναμένεται για πρώτη φορά μετά το 1981, να προσλαμβάνει χαρακτηριστικά «στρατηγικής» υποχώρησης για το ΠΑΣΟΚ, με μόνιμες απώλειες σε εφεδρείες κοινωνικών ομάδων, οι οποίες το στήριζαν παραδοσιακά, ακόμη και στις πιο δύσκολες «στραβοτιμονιές» της ιστορικής διαδρομής του.
Ευελπιστώντας λοιπόν ότι θα μπορούσε να παρουσιάσει ως «σχεδόν επιτυχία» τη συμφωνία των Βρυξελλών για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους σε ποσοστό 50%, ο Πρωθυπουργός προσδοκούσε βάσιμα να κερδίσει πολιτικό χρόνο.
Να υπερβεί τον σκόπελο των δυο μηνών που απομένουν ως το τέλος του έτους, και να απομακρύνει το ενδεχόμενο διενέργειας πρόωρων εκλογών τουλάχιστον μέχρι την άνοιξη του 2012. Προσδοκώντας ότι το ασταθές διεθνές περιβάλλον που, εκ των πραγμάτων θα προκύψει, λόγω της διενέργειας εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, τη Γαλλία, και ενδεχομένως τη Γερμανία και την Ιταλία, θα του επιτρέψει να διεκδικήσει καλύτερους όρους εφαρμογής της δανειακής σύμβασης που ο ίδιος υπέγραψε με την τρόικα.
Οι παραπάνω προσδοκίες έμελλε να καταρριφθούν ανήμερα της επετείου εορτασμού της 28ηςΟκτωβρίου. Το κοχλάζον κλίμα κοινωνικής έκρηξης, που διαπιστώθηκε σε όλες σχεδόν τις παρελάσεις και εορταστικές εκδηλώσεις, σε συνδυασμό με το μπαράζ δημόσιων τοποθετήσεων στελεχών της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες ουσιαστικά αμφισβητούν το παπανδρεϊκό imperium, δεν επέτρεψαν στο κλίμα να αλλάξει. Ούτε καν προσωρινά.
Δημοσκοπικά, η πολιτική πραγματικότητα την οποία καλείται σήμερα να διαχειριστεί ο Γιώργος Παπανδρέου, ονομάζεται «παγίωση». Η εκλογική συμπεριφορά των Ελλήνων έχει «καρφιτσωθεί» σε εξαιρετικά αρνητικό για το ΠΑΣΟΚ ισοζύγιο. Και όποια πολιτική πρωτοβουλία κι αν αναλαμβάνουν η Κυβέρνηση και το Μέγαρο Μαξίμου, πέφτει στο κενό.
Ενόψει της αποψινής συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, και της αυριανής συζήτησης στη Βουλή, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, για τα συμπεράσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών, και της απόφασης για απομείωση του ελληνικού χρέους σε ποσοστό 50%, ο Γιώργος Παπανδρέου βλέπει την «ταμπακιέρα» των πρόωρων εκλογών να επανέρχεται στο προσκήνιο.
Είναι άλλωστε προφανές ότι η σημερινή Κυβέρνηση στερείται εκκωφαντικά κοινωνικής, πολιτικής και… σχεδόν κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης. Άρα, είναι εκ των πραγμάτων ανίσχυρη να διαχειριστεί τα αδιέξοδα. Αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε.
Ίσως το μοναδικό ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο Πρωθυπουργός, και επομένως να πάρει την κρίσιμη απόφαση, είναι ο ακριβής χρόνος διεξαγωγής των πρόωρων εκλογών. Θα είναι άμεσα, δηλαδή το αργότερο μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, ή θα είναι στις αρχές της άνοιξης του 2012; Και ένα δεύτερο ερώτημα: Ο ίδιος, ποιόν πολιτικό ρόλο θα έχει στις εκλογές αυτές;
statesmen.gr
