του Ανδρέα Καρακώστα
Αν δεν ήταν τόσο τραγικές οι επιπτώσεις για τις ευπαθείς ομάδες της χώρας, την πλειοψηφία εν ολίγοις όσων ζουν ακόμη εδώ...το εξελισσόμενο σίριαλ των όλο και πιο κακών ειδήσεων, για την ολοκληρωτική υποταγή, θα μπορούσε να σπάσει ταμεία στις κινηματογραφικές αίθουσες…
Με επικοινωνία κατέστρεψαν το κράτος, με επικοινωνία έχουν βαλθεί να συνθλίψουν και τούτη εδώ την δύσμοιρη χώρα και τους φοβισμένους ιθαγενείς της που άλλοι επιμένουν πως στριμώχνονται μπροστά από τα γκισέ κι, άλλοι επιμένουν πως πείσμωσαν και δεν το κάνουν. Στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό θα πω εγώ, αν και η μικρή χρονική παράταση για την αποπληρωμή της έκτακτης εισφοράς επιτρέπει την διεξαγωγή συμπερασμάτων. Ιδωμεν, αν και ξέρω αρκετούς που τσίμπησαν κι έτρεξαν να προλάβουν, φοβούμενοι τα χειρότερα, διότι αν μη τι άλλο τα δυο τελευταία χρόνια απεδείχθη περίτρανα πως μπορούν να υπάρξουν και χειρότερα, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος μ’ έναν εσμό ανικάνων οσφυοκαμπτών που διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να κάνει καλύτερες επικύψεις…
Η «συνταγή» ίδια κι απαράλλαχτη, αφού επιτυχημένη… Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού ενόψει την νέας δόσης που δύσκολα θα ‘ρθει. Κι έτσι ενόψει κάθε νέας δόσης κλιμακώνεται το έγκλημα, που οι γνώστες των οικονομικών συνηθίζουν ν’ αποκαλούν εσωτερική υποτίμηση ή αποπληθωρισμό. Χρειάζεται ο Παπανδρέου να χαλάσει λίγο περισσότερη κηροζίνη, παριστάνοντας τον ιπτάμενο Ολλανδό, χρειάζεται ο Βενιζέλος να φυσήξει και να ξεφυσήξει, προκειμένου ν’ αναδείξει ως επίτευγμα την έλευση των δανειστών μας, χρειάζεται οι «17» της ΟΝΕ να συνεδριάσουν στο παρα πέντε της ολοκληρωτικής εκπνοής των ταμειακών διαθεσίμων ώστε να φανεί ο πέλεκυς της πιθανής αδυναμίας του κράτους να πληρώσει τους φορολογουμένους του…
Και μιλώ για την κατηγορία εκείνων που αρχικώς εφέροντο διατεθειμένοι να θέσουν σε διαθεσιμότητα και από χθες, αποφασισμένοι ν’ απολύσουν οριστικά και τελεσίδικα, εάν δεν προχωρήσει η εφεδρεία. Κι όλα αυτά την ώρα που ο Βενιζέλος ο πολύς πασχίζει για το καλό μας και την 6η δόση, παλεύοντας με τα θεριά της Τρόικα που κάθε φορά που πατούν το πόδι τους στο Ελ.Βενιζέλος, κατεβάζουν όλο και πιο καινοτόμες ιδέες, στην εξόφθαλμη προσπάθειά τους να διασκεδάσουν τις φωνές που τους καταλογίζουν χρεοκοπία… Διότι η κατάληξη αυτής της διετούς περιπέτειες εκτός από διαπιστώσεις για το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό της χώρας, προσφέρεται και για συμπεράσματα που αφορούν στους ίδιους. Εκείνους που από την δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα ακολουθούν με μικρές εναλλαγές τις ίδιες μεθόδους, αδιαφορώντας με ζηλευτή αδιαφορία για το γεγονός ότι πάντα οδήγησαν τους μαθητευόμενους μάγους τους στα βράχια. Εκτός κι αν δεν πρόκειται γι’ αδυναμία, αλλά συνειδητή επιλογή, που προσφέρει πεδίο δόξης λαμπρό σε όσους βλέπουν τις τύχες μιας χώρας ως παράγωγα, γρήγορο κι εύκολο κέρδος, ή δεν ξέρω τι άλλο…
