Εσείς έχετε τουλάχιστον τη δυνατότητα να διαμαρτυρηθείτε μέσω απεργιών και καταλήψεων. Γι' αυτό λοιπόν κάντε ότι καλύτερο μπορείτε. Εγώ σε περίπτωση που διανοηθώ να πω στο διευθυντή του τμήματός μου ή στο αφεντικό ότι αύριο θα ήθελα να απεργήσω ή ότι σκέφτομαι να πάρω άδεια για να κατέβω στην απεργία, το καλύτερο που θα ακούσω θα είναι "πήγαινε αλλά μεθαύριο μην έρθεις για δουλειά". Εμείς εδώ στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορούμε καν να αρθρώσουμε ένα "βοήθεια δεν πάει άλλο". Ακόμα και στις διαδηλώσεις του Σαββατοκύριακού (της Κυριακής δηλαδη γιατί το Σάββατο δουλεύουμε εδώ και 2 χρόνια) δεν μπορούμε να κατέβουμε γιατι αυτές οι 24 ώρες είναι οι μόνες που μπορούμε να διαθέσουμε για την οικογένειά μας και το σπίτι μας.
Σας παρακαλώ λοιπόν όσο έχετε αυτή τη δυνατότητα διαδηλώστε και για μένα. Διαδηλώστε για όλους εμάς που θέλουμε αλλά δεν γίνεται, δεν μπορούμε να είμαστε πλάι σας. Τώρα μπορεί να πεταχτούν κάποιοι και να πουν "μα είναι λαμόγια", "τεμπέληδες", "κομματόσκυλα"... Το ξέρω ότι κάποιοι εξ αυτών είναι, αλλά τώρα πια μέχρι και ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει το παιχνίδι που παίζεται πίσω από τις πλάτες μας. Τις πλάτες των εργαζομένων πολιτών. Όσοι δεν το έχουν καταλάβει ακόμα ή είναι στόκοι ή έχουν σαν απωθημένο τους και ανεκπλήρωτο όνειρο να ήταν κάποτε δημόσιοι υπάλληλοι. Και το λέω αυτό γιατί πριν περίπου 10 χρόνια είχα περάσει μέσω ΑΣΕΠ σε διαγωνισμό στο λογιστήριο ενός ασφαλιστικού ταμείου και μόλις έμαθα το μισθό του πρωτοδιοριζόμενου στο Δημόσιο (περίπου 800 ευρώ καθαρά) ενώ εγώ στην εταιρία που δούλευα έπερνα 1300 ευρώ καθαρά, γέλασα και είπα "άστε το καλύτερα". Θυμάμαι τότε την προϊσταμένη να μου λέει πως έχουν κάνει 3 διαγωνισμούς και κανένας πτυχιούχος δεν πήγαινε τότε λόγω των χρημάτων που ήταν λίγα σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα. Τώρα όμως που τρώω και εγώ το "αγγούρι" στον ιδιωτικό τομέα όπως και άλλοι ξανασκεφτόμαστε εκείνη τη σκήνη και ίσως σκεφτόμαστε ότι κάναμε λάθος τότε. Τώρα όμως χτυπιέται όλος ο τομέας των μισθωτών. Είτε αυτοί είναι ΔΥ είτε ΙΥ. Όταν βλέπαμε τα αφεντικά μας όμως να αγοράζουν το ένα τζιπ μετά το άλλο κατακλέβοντας την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν λέγαμε τίποτα. Νευριάζαμε ίσως αν δεν μας έκαναν αύξηση αλλά ως εκεί. Κοιτούσαμε την πάρτη μας.
Γι' αυτό σας παρακαλώ και πάλι δημόσιοι υπάλληλοι κάντε ότι μπορείτε για εμάς και ας σας βρίζουν μερικοί. Φωνάξτε διπλά και τριπλά σκεφτόμενοι πως κουβαλάτε στις πλάτες σας και εμάς του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι δυστυχώς είμαστε καταδικασμένοι και "μουγγοί"...
Αναγνώστης
