Κατ’ αρχάς θα πρέπει να καταστήσουμε σε όλους σαφές, ότι οι απόστρατοι που έφυγαν από την ενεργό υπηρεσία σε ηλικία κάτω των 55 ετών είναι 3 κατηγοριών:
α. Αυτοί που συμπλήρωσαν τις κατά νόμο υποχρεώσεις τους και κατοχύρωσαν δικαίωμα συντάξεως και έφυγαν με δική τους αίτηση αποστρατείας (κακώς αναφέρεται από κάποιους αδαείς ο όρος «αίτηση παραιτήσεως». Όταν κάποιος παραιτείται από κάτι, όπως μαρτυρεί και η λέξη, παραιτείται και από τα τυχόν δικαιώματα. Έτσι ο παραιτηθείς δεν κατοχυρώνει δικαίωμα συντάξεως σε αντίθεση με τον αποστρατευόμενο, ο οποίος έχει τουλάχιστον 25 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας).
β. Αυτοί που λόγω υγείας αποστρατεύονται, αφού πλέον δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του στρατιωτικού επαγγέλματος, προκειμένου και οι ίδιοι να προστατεύσουν το αγαθό της υγείας τους. Αυτοί δεν φεύγουν με αίτηση αλλά μετά από γνωμοδότηση των αρμοδίων ανωτάτων υγειονομικών επιτροπών.
γ. Αυτοί που τους θέτει σε αποστρατεία η υπηρεσία με δική της απόφαση. Αυτοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν επιθυμούν να αποστρατευθούν, καθ’ όσον οι αποδοχές του αποστράτου (σύνταξη, μερίσματα, εφ’ άπαξ) είναι κατά πολύ χαμηλότερες από τις αντίστοιχες της ενεργού υπηρεσίας.
Ο στρατός, η αεροπορία και το ναυτικό έχουν λόγω δομής και οργανώσεως κάποιες ιδιαιτερότητες που στα άλλα επαγγέλματα δεν ισχύουν πχ ενώ η αεροπορία χρειάζεται ένα μεγάλο αριθμό χειριστών αεροσκαφών (πιλότων) που τους έχει στους χαμηλότερους βαθμούς της σταδιοδρομίας τους, δεν απαιτεί τον ίδιο αριθμό σε μεγαλύτερους βαθμούς οπότε κάποιοι πρέπει σταδιακά να αποστρατεύονται για να μην υπάρχει πλεονάζον προσωπικό σε μεγάλους βαθμούς. Ομοίως και στο ναυτικό ενώ ένα πλοίο απαιτεί σε μικρούς βαθμούς μεγάλο αριθμό αξιωματικών, όσο ανεβαίνουμε στην ιεραρχία οι θέσεις λιγοστεύουν, αφού στο ίδιο πλοίο μόνο ένας κυβερνήτης θα υπάρχει.
Τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα στο στρατό ξηράς αφού στις μονάδες μάχης π.χ. τάγματα εκστρατείας, υπάρχουν 10-12 ανθυπολοχαγοί, 6-7 λοχαγοί, 2-3 ταγματάρχες και 1 αντισυνταγματάρχης. Είναι λοιπόν προφανές ότι αυτή η πυραμιδοειδής οργάνωση των ενόπλων δυνάμεων, ενώ απαιτεί μεγάλο αριθμό στους μικρούς βαθμούς, όσο ανεβαίνουμε προς τα πάνω οι ανάγκες μειώνονται με αποτέλεσμα στα 25-28 χρόνια (κρίσιμος βαθμός αντισυνταγματάρχη, αντιπλοιάρχου, αντισμηνάρχου) να υπάρχει επιτακτική ανάγκη για μείωση του προσωπικού. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί πρωτοτυπία της Ελλάδας αλλά συμβαίνει σε όλους τους στρατούς του κόσμου.
Έτσι λοιπόν η υπηρεσία είναι αναγκασμένη να απολύσει αυτούς που κρίνει ως λιγότερο χρήσιμους, να απολύσει τους έχοντες χρονίζοντα προβλήματα υγείας και να αποδεχθεί με χαρά όλες τις αιτήσεις αποστρατείας αφού εξυπηρετούν τη λειτουργία του συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε η στρατιωτική ούτε η πολιτική ηγεσία έχει ποτέ αντιδράσει ακόμη και όταν υποβάλλονταν σωρηδόν αιτήσεις αποστρατείας. Αν ήταν αντίθετες οι ηγεσίες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας γιατί ποτέ τους, μα ΠΟΤΕ, δεν έλαβαν μέτρα ώστε να μη φεύγουν οι στρατιωτικοί σε ηλικία κάτω των 55 ετών; Το παρακάτω ερώτημα θα σας οδηγήσει στη σωστή απάντηση.
Αναγνώστης
