Επί τη ευκαιρία, εσένα δεν σε είδα χτες στο Σύνταγμα. Ναι, σε εσένα μιλάω που ουρλιάζεις όλη μέρα για τις αδικίες που γίνονται σε βάρος σου.
Χτες που γινόταν η ψηφοφορία για την έγκριση του ειδικού τέλους για τα ακίνητα, εσύ δεν ήσουν εκεί. Ούτε την περασμένη Κυριακή ήσουν εκεί. Γενικά, λείπεις.
Να σου πω κάτι; Εγώ δεν έχω δικό μου σπίτι –και δεν γουστάρω να αποκτήσω-, αλλά πήγα στο Σύνταγμα. Επίσης, δεν τραβάω κανένα οικονομικό ζόρι. Άκουσα, όμως, πως θα παλέψουμε για ισότητα, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, και τη γουστάρω τη φάση.
Από την άλλη, να σου πω κάτι και κάτι άλλο; Αν δεν σκοπεύεις να διεκδικήσεις μια αξιοπρεπή ζωή και επιθυμείς να συνεχίσεις να ζεις σαν ουραγκοτάγκος, ενημέρωσε με σε παρακαλώ.
Κρίμα είναι να τραβιέμαι στο Σύνταγμα. Να κοιτάξω κι εγώ την πάρτη μου –όπως κάνεις κι εσύ- και να πάω να δουλέψω σε κάποιο ΜΜΕ και να βγάζω ένα σκασμό λεφτά. Δεν πιστεύω να με κατηγορήσεις.
Και πού είσαι; Αν αύριο μεθαύριο βρεθείς στον δρόμο και δεν έχεις να φας, μη φας εμένα για να μου πάρεις το πορτοφόλι. Φάε κάποιον από τους ομοίους σου. Φάε κάποιον απ’ αυτούς που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους. Θα κάνεις κι ένα καλό στην κοινωνία.
Αναγνώστης
