Μόνο με μελανά χρώματα μπορεί κάποιος να περιγράψει την σημερινή κατάσταση και με αρκετή δόση αυτοσαρκασμού!…
Για δε την ευκαιρία που μας παρέχει εδώ και μια εβδομάδα, πρώτη φορά στα χρονικά, ο Δήμος Ιωαννιτών μετά από τόσες χαμένες πράγματι δεκαετίες για ολοκληρωμένες προτάσεις και ανοιχτή διαβούλευση για τη λίμνη μέσω διαδικτύου(;) αποτελεί μια ακόμη “λεβεντογιαννιώτικη πρωτοτυπία” γιατί οι προτάσεις του κου Φίλιου δεν μπορεί να θεωρηθούν “οραματικές” για το Π.Δ. της Λίμνης γιατί απλά ποτέ δεν διατυπώθηκαν…
Η λίμνη μας έχει καταντήσει μέσω των αναχωμάτων της δικτατορίας και κρηπιδότοιχων, “ένα κλειστό σύστημα μπανιέρας” το οποίο έχει περιοριστεί στα μισά της παλαιάς της έκτασης άρρωστη με κατεστραμμένους εσωτερικούς μηχανισμούς, με μόνη πηγή τροφοδοσίας φρέσκου νερού τον ουρανό γιατί οι δικές της πηγές στο Μιτσικέλι δεν μπαίνουν στην λίμνη και διοχετεύονται λόγω του αναχώματος της Αμφιθέας (2 χιλιομέτρων) στον Καλαμά δηλαδή στην θάλασσα.
Από τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Επιτροπή Υδατικών Πόρων για την ποιότητα των υγρότοπων, η κατάσταση των 50 Ελληνικών λιμνών σημαντικού μεγέθους όπως ορίζει το άρθρου 5 της οδηγίας 2000/60, είναι για 32 άγνωστη (!), για 3 κακή, για 6 ελλιπής, για 7 μέτρια και για 2 καλή. Η Παμβώτιδα συγκαταλέγεται στις 6 με ελλιπή οικολογική κατάσταση, βαδίζουμε δηλαδή χωρίς κανένα σύστημα παρακολούθησης της ποιότητας των υδάτων. Ας αφήσει λοιπόν κατά μέρος η παρούσα αρχή την συσκότιση, και την ανευθυνότητα, είναι γνωστή η μέθοδος “επιτροπές επί επιτροπών” η πρακτική αυτή θριάμβευσε στο τέλος για τον καθορισμό των ορίων του αιγιαλού και επιβράβευσε τους καταπατητές 13.455 στρεμμ. το Δημοσίου για να οικοπεδοποιηθεί η Λίμνη.
Αξιοσημείωτο είναι ότι μέχρι το 2001 τα πράγματα λειτουργούσαν με καθ’ ύλην αρμόδιο φορέα για την προστασία της παράκτιας ζώνης το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού. Η αλλαγή του Νόμου 2971/2001 για τον καθορισμό της ζώνης έφερε τις αρμοδιότητες στην τότε Νομαρχία Καχριμάνη με υπεύθυνο κτηνιατρικό του υπάλληλο, τούτο καταδεικνύει την έλλειψη πραγματικής διάθεσης επίλυσης των σημαντικών προβλημάτων.
Επίσης καμμία Δημοτική Αρχή δεν έλαβε τα ενδεδειγμένα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα για την διαφύλαξη και την άμεση αποκατάσταση του λιμνιαίου οικοσυστήματος που τελεί υπό συνθήκες ολοκληρωτικής κατάρρευσης (νεκρή λίμνη) με άμεσες επιπτώσεις στην δημόσια υγεία των κατοίκων ολόκληρου του λεκανοπεδίου.
Η κρισιμότητα του θέματος κε Παπαδιώτη δεν χωρά εφησυχασμούς, με εμπλουτισμούς, και παράνομες μεταφορές καθαρού νερού, Οδηγία 2000/60 ΕΚ για τα νερά. Για σας η ύπαρξη τεχνικών έργων αποτελεί νομίμως υφιστάμενα όρια που βεβαιωμένα όμως προκαλούν βλάβη.
Η νέα Δημοτική Αρχή δεν φάνηκε να διέπεται από όρους και διαθέσεις προστασίας ενάντια στην αυθαίρετη εκμετάλλευση στο πρόσωπο των οργανωμένων συμφερόντων τουριστικής οικοπεδοποίησης (3-4 ξενοδοχεία) ή των επιταγών των πρώην όμορων δήμων (Περάματος, Παμβώτιδας, Ανατολής) ή άλλων οικονομικών παραγόντων που καιροφυλακτούν (εκκλησία, ΚΤΕΛ, κ.ά.). Η προϊστορία κε Παπαδιώτη είναι εξόχως ενδιαφέρουσα καθώς εκκρεμεί εδώ και πάνω από 30 χρόνια η οριοθέτηση του αιγιαλού και είναι μια πορεία σκανδαλωδώς διανθισμένη με τις περιβαλλοντοκτόνες πολιτικές των αυτοδιοικητικών και κοινοβουλευτικών εκπροσώπων και κοινοβουλευτικών μας ταγών οι οποίοι έχετε μετατρέψει την Παμβώτιδα σε “πολιτική σκακιέρα”. Η ευθυγράμμιση των ακτών στα τεχνικά έργα που επικαλείστε πέρα από την αλλοίωση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού της φύσης ανακόπτει την ζωή του υδροβιόκοσμου από τους χώρους βοσκής και αναπαραγωγής του και εξασθενεί τον φυσικό μηχανικό αυτοκαθαρισμό της λίμνης. Η επαναφορά της λεκάνης της Λαψίστας είναι φυσική ανάγκη εκτόνωσης και αποσυμφόρησης του όγκου των υδάτων της λίμνης για τα γνωστά πλημμυρικά φαινόμενα που έχουν προκύψει.
Το Π.Δ. για την Λίμνη πρέπει να είναι αυστηρότερο του Ρυθμιστικού και να προηγηθεί αυτού. Για τους Οικολόγους Πράσινους είναι ο Συνταγματικός χάρτης της περιοχής που θα σταματήσει τον εκμαυλισμό συνειδήσεων και την πολιτική ψηφοθηρία με τις μη αναστρέψιμες επιπτώσεις κατασκευαστικής αναρχίας στο αγροτικό τοπίο, περιορίζοντας έτσι την υδροχωρητικότητα της λίμνης και ζωτικά χρήσιμες εκτάσεις (υγρολίβαδα). Η συρρίκνωση του εμβαδού της καταργεί τουλάχιστον 5000 στρέμματα, καταργώντας κάθε ανάσα δημιουργώντας πληθωριστική συσσώρευση σ’ ένα αρρωστημένο περιβάλλον επηρεάζοντας προς το δυσμενέστερο το έλλειμμα υγείας του λεκανοπεδίου.
Η επιβάρυνση στο περιβάλλον από τον διαταραγμένο μηχανισμό (ανοξικές συνθήκες) στο εσωτερικό της λίμνης τροφοδοτούν μια σειρά μεταστάσεων στον οργανισμό της με την έκλυση αερίων φυσαλίδων (μεθανίου, υδρόθειου και αμμώνιου) στην ατμόσφαιρα συνθέτοντας και με την ατμοσφαιρική ρύπανση ένα επικίνδυνο κοκτέϊλ.
Ωστόσο το μεγάλο πρόβλημα αποτελούν τα κυανοβακτηρίδια ορατά στην επιφάνεια των νερών, η κυανοπράσινη κρούστα που λόγω των υψηλών θερμοκρασιών (Ιούλιος-Αύγουστος-Σεπτέμβριος) είναι σε πληθυσμιακή αύξηση, που λόγω ευτροφισμού δημιουργούν το φαινόμενο των “πράσινων νερών” μέσα στα οποία παράγονται τοξίνες. Έχει αποδειχθεί ότι τούτες είναι υπατοτοξικές και η συσσώρευσή τους θεωρούνται παράγοντες καρκινογένεσης που μεταφέρονται στην τροφική αλυσίδα.
Ομάδα επιστημόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) διαπίστωσε ότι το πρόβλημα είναι έντονο στις αστικές λίμνες της Καστοριάς και Ιωαννίνων, και το επιστημονικό τους συμπέρασμα είναι “…όταν σε ένα υδάτινο οικοσύστημα αυτά παρατηρηθούν, αν δεν κάνουμε κάτι για να μειωθούν, αυτό σημαίνει ότι θα αυξάνονται…”
Το μεγάλο μέρος της έρευνας επικεντρώθηκε στη λίμνη της Καστοριάς από την ομάδα Βιολόγων του ΑΠΘ (έρευνα σε 31 λίμνες στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φυκολογίας) στην οποία σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρήθηκαν συγκεντρώσεις 3000 φορές πάνω από τα όρια που έχει ορίσει η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας.
Εμείς έχουμε σαν μόνιμη επωδό στις ανακοινώσεις του άλλοτε Νομαρχιακού Επιτελείου Καχριμάνη (τελευταία Μάϊος 2010) “τη σαφή βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των υδάτων της λίμνης Παμβώτιδος”!!!.
Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι ο Φορέας Διαχείρισης και προστασίας της Λίμνης που πολλοί επικαλούνται έλαμψε δια της απουσίας στα καίρια και καθοριστικά της Παμβώτιδας θέματα όλα αυτά τα χρόνια, είχε κρυφτεί πίσω από ένα τύποις “γνωμοδοτικό χαρακτήρα” και παρέμεινε αυτοδίκαια ανενεργός χωρίς αντικείμενο.
Σ’ αυτό το πολύτιμο οικοσύστημα του ευρωπαϊκού νότου είμαστε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα των φορέων και πολιτικών προστασίας; Ποια η συλλογική προσπάθεια των ανθρώπων που συνειδητοποιούν την αξία του περιβάλλοντος, του δίνουν υπόσταση και μάχονται για την διαφύλαξή του;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
