Εκπαιδευτικός : ¨Αγαπητή¨ κα Μπίλντεμπεργκ είμαι εδώ για να διαμαρτυρηθώ γιατί ανήκω οργανικά στους Φούρνους στα Δωδεκάνησα και ενώ είμαι υπεράριθμος και έχω 18 χρόνια προϋπηρεσίας, από τα οποία τα πρώτα δώδεκα υπηρέτησα σε νησιά δεν μου δώσατε απόσπαση να έρθω στην Αθήνα όπου ζει η οικογένεια μου.
Άννα Μπίλντεμπεργκ: Τι να την κάνεις την απόσπαση βρέ χαζέ, για το καλό σου σε αφήσαμε εκεί και για την υγεία σου. Στους Φούρνους θα αναπνέεις καθαρό θαλασσινό αέρα, θα τρως φρέσκο ψαράκι και όχι τα μπαγιάτικα από την Βαρβάκειο και θα γλυτώσεις και από τους θορύβους και την ένταση της καθημερινότητας στην Αθήνα. Για το καλό σου λοιπόν και μόνο!!
Εκπ: Μα έχω αφήσει πίσω μου τρία παιδιά δύο ανήλικα και ένα που σπουδάζει .Τι θα γίνει με αυτά;
Α. Μπιλντ: Τρία παιδιά; Αν είναι δυνατόν . Καλά είσαι εντελώς ανεύθυνος; Μα ποιος κάνει τρία παιδιά τέτοια εποχή. Δεν πρόσεχες καθόλου αλητάκο.
Εκπ: Και η γυναίκα μου είναι άνεργη εδώ και ένα χρόνο επειδή την απέλυσαν από ιδιωτική επιχείρηση που έβαλε λουκέτο. Πώς θα ζήσουμε με ένα μισθό μειωμένο κατά πολύ και να συντηρούμε αφού τρία σπίτια αφού η μεγάλη κόρη μου σπουδάζει στην Καλαμάτα; Μάλιστα το σπίτι στην Αθήνα το χτίσαμε με δάνειο και ακόμη χρωστάμε πολλά στις τράπεζες, αφού τα χίλια ευρώ που είναι πλέον ο μισθός μου δεν φτάνουν ούτε για τις δόσεις στην τράπεζα, ούτε για να πληρώσω τα φροντιστήρια των παιδιών, ούτε για τα πάγια έξοδα του σπιτιού (νερό ρεύμα, τηλέφωνο κ.α ) αλλά ούτε για να φάμε.
Α. Μπιλντ: Η γυναίκα σου είναι απολυόμενη άνεργη; Την τεμπέλα . Κάθεται όλη μέρα και εσύ ξενιτεύεσαι για το μεροκάματο. Ντροπή της. Γρήγορα πες της είπε η Άννα να βρει δουλειά για να ταΐσει τα παιδιά της και να αφήσει τους καφέδες με τις γειτόνισσες. Όσο για την κόρη σου που σπουδάζει, τι να πώ . Μεγαλύτερη ανοησία δεν υπάρχει σήμερα από το να σπουδάζει ένας νέος σε Ελληνικό πανεπιστήμιο. Άντε και πήρε πτυχίο τι να το κάνει μετά ; Που θα βρει δουλειά αφού η ανεργία μαστίζει; Μήπως θα διοριστεί στο δημόσιο με 680 ευρώ βασικό μισθό; Πώς θα ζήσει με αυτά. Ούτως ή άλλως διορισμοί και μονιμότητες πλέον τέλος. Δες άλλωστε τα δικά μου παιδιά που δεν τα έστειλα καθόλου σε δημόσιο σχολείο παρά μόνο σε πανάκριβα ιδιωτικά κολέγια που έχουν τη βάση τους σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στο εξωτερικό, όπου σύντομα θα πάνε για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και σχεδιάζω μάλιστα να τα αφήσω έξω για να ζήσουν καλύτερα και να βρουν εύκολα δουλειά. Σε συμβουλεύω λοιπόν, να πεις στην κόρη σου μόλις τελειώσει με το καλό να φύγει και αυτή έξω για να σωθεί και να βρει δουλειά . Τι να κάνει εδώ σε μια χώρα που έχει ρημάξει; Όσο για τα χίλια ευρώ μισθό που παίρνεις σήμερα δόξα το θεό να λες. Δεν βλέπεις βρε αχάριστε τι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα που ο βασικός μισθός είναι 700 ευρώ; Μην τα θέλεις λοιπόν όλα δικά σου. Εγώ μάλιστα στη θέση σου θα κατέθετα στο δημόσιο ταμείο και 100 ευρώ κάθε μήνα υπέρ πατρίδος!
Εκπ: Μα τα χρήματα που παίρνω με τις περικοπές που μας έκανε ο «μαζί τα χτίσαμε» δεν φτάνουν παρά μόνο για πληρώσω τις δόσεις για το σπίτι και να αγοράζω ένα ψωμί και λίγο ρύζι για τα παιδιά μου να φάνε τα παιδιά μου. Θα μου πάρουν οι τράπεζες και το σπίτι και το αυτοκίνητο για το οποίο επίσης πληρώνω δόσεις. Τι με συμβουλεύεις να κάνω;
Ά. Μπιλντ: Βρε αγαπούλα θα σε μαλώσω άσχημα. Μα είσαι εντελώς ανεύθυνος τελικά; Χτίζει κανείς σήμερα σπίτι; Απλά πράγματα βρε θέλει η ζωή. Δεν βλέπεις τους πλημμυροπαθείς και του σεισμόπληκτους που ζουν σε κοντέϊνερ; Μια χαρά περνάνε. Τι τα θες λοιπόν τα μεγαλεία; Απλά πράγματα λοιπόν. Όσο για το αυτοκίνητο τι το θες βρέ χαζούλη; Δεν βλέπεις πόσο πήγε η βενζίνη; Άσε τα αυξημένα διόδια που πρέπει να πληρώνεις κάθε 30 km. Απα πα πα . Δεν είναι εποχές για αυτοκίνητο. Ποδήλατο και πάλι ποδήλατο. Όσο για το ψωμί και το ρύζι που ταΐζεις τα παιδιά σου, θα σε μαλώσω πάλι. Δεν έχεις καθόλου φαντασία . Βάλε βρε εσύ στο μενού και λίγο κρεμμύδι ,ένα πράσο και δύο τρεις σκελίδες σκόρδο και να δεις τις φαγητό θα κάνετε . Θα σκάσετε στο φαί!!
Αυτή λοιπόν είναι μια φανταστική στιχομυθία ανάμεσα στην Αννα Μπίλντεμπεργκ και ένα εκπαιδευτικό που παλεύει να επιβιώσει οικονομικά και να μην διαλύσει το σπίτι του και την οικογένεια του. Θα μπορούσε βέβαια να είναι μια καθόλα πραγματική συνομιλία, αφού με αντίστοιχη ειρωνεία και απαξίωση για τη ζωή και την καθημερινότητα του, αντιμετωπίζει η Άννα Μπίλντεμπεργκ τον Έλληνα εκπαιδευτικό. Το παράδειγμα που αναφέρθηκε είναι μια πραγματικότητα που τη βιώνουν σήμερα πολλοί Έλληνες εκπαιδευτικοί που πληρώνουν την αλαζονεία και την ανευθυνότητα ενός υπουργείου που κάνει τα πάντα για να διαλύσει την παιδεία μας, και μιας υπουργού που αν μη τι άλλο, δείχνει να αγνοεί προκλητικά τις εκκλήσεις για σεβασμό στην αξιοπρέπεια και την επιστημονική υπόσταση του Έλληνα εκπαιδευτικού.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
