Η γερμανική εφημερίδα Bild, μέρα που είναι, δημοσιεύει σήμερα στην ιστοσελίδα της άρθρο με τον τίτλο «Οι Έλληνες συγκρίνουν την Μέρκελ με τους Ναζί» και δένεται φωτογραφικά με αφίσα που αναρτήθηκε σε...
αθηναϊκό αρτοπωλείο με την Μέρκελ να φορά τη στολή των Ναζί. «Σε μια αφίσα που αναρτήθηκε σε ένα αρτοποιείο στο κέντρο της Αθήνας, οι Έλληνες παρουσιάζουν την Καγκελάριο να φοράει μια ναζιστική στολή με τη σβάστικα και να κρατάει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο μέσα στα αστέρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης» γράφει το άρθρο ενώ συνεχίζει «Τι προσβολή! Αυτό είναι το ευχαριστώ για την βοήθεια στην Ελλάδα;»Το ίδιο άρθρο αναφέρει ότι και οι Έλληνες διαδηλωτές που ήταν συγκεντρωμένοι έξω από την Βουλή είχαν πλακάτ με την Μέρκελ να φέρει εθνικοσοσιαλιστικά σύμβολα, ενώ σε άλλα σημεία το άρθρο αναφέρεται σε δημοσιεύματα του ελληνικού τύπου που αναφέρουν πως το Μνημόνιο φέρνει τα γερμανικά τανκ στην Ελλάδα.
Όμως, μην ανησυχείτε: Υπάρχει απάντηση. Αν οι κύριοι της Bild νοιώθουν προσβεβλημένοι, τότε τι θα έπρεπε να κάνει ένας ολόκληρος λαός, όταν αυτοί τον χαρακτήριζαν κλέφτη και τεμπέλη; Και μάλιστα, ενώ του χρωστούν και από πάνω; Όλα θα τα εξηγήσουμε και θα δείτε ότι δεν έχουμε άδικο. Γιατί δεν πρέπει να είναι η Ελλάδα ευγνωμονούσα στη Γερμανία, αλλά το αντίθετο. Γιατί, όπως έχει πει και Γερμανός πανεπιστημιακός "αν οι Έλληνες μας ζήταγαν αυτά που τους χρωστάμε, θα μας έπαιρναν και τα σώβρακα".
Δεν
θα επεκταθούμε σε μια σύγκριση ως προς το ποιος είναι ο κλέφτης και ο τεμπέλης. Σίγουρα, δεν είναι ο Έλληνας που, βάσει του ΟΟΣΑ δουλεύει περισσότερο από κάθε άλλη χώρα και δεν είναι ο Έλληνας που προκάλεσε τα σκάνδαλα της Siemens, των υποκλοπών, των υποβρυχίων, της Daimler (να μη συνεχίσουμε, γιατί δεν τελειώνουμε) κ.α.
Θα επεκταθούμε όμως στο ποιος πραγματικά χρωστά σε ποιόν. Γιατί παρεξηγούνται οι Γερμανοί όταν οι αγανακτισμένοι Έλληνες "φοράνε" στην Καγκελάριό τους ναζιστική στολή; Απαρνήθηκε ή καταδίκασε ποτέ αυτή και αυτοί τα ναζιστικά έκτροπα στην Ελλάδα; Η αλήθεια είναι πως όχι. Και, αν το πάμε και προσωπικά, δημοσιογραφικά, οι ρεπόρτερς της Bild, ή φασίστες είναι, ή ανεπαρκείς στη δουλειά τους, ή ημιμαθείς. Ας εξηγήσουμε γιατί.
Η Γερμανία, αρνείται πεισματικά μέχρι και σήμερα να καταβάλλει πολεμικές αποζημιώσεις για τα δεινά που προκάλεσε η κατοχή των ναζιστικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Αρνείται να αναγνωρίσει γενοκτονίες (όπως στο Δίστομο), εκτελέσεις, βασανισμούς και λεηλασίες (όπως στη Βασιλική Καλαμπάκας και σε ολόκληρη την Ελλάδα), ακόμα και να ζητήσει συγνώμη για τη θηριωδία που κόστισε τουλάχιστον 500.000 νεκρούς από πείνα μόνο στην Αθήνα. Μέχρι σήμερα, καμία γερμανική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της κ. Μέρκελ, δεν έχει δεχθεί να συζητήσει καν το ενδεχόμενο αποζημιώσεων στις οικογένειες των θυμάτων που εκτελέστηκαν από τους Ναζί. Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει ζητήσει καν συγνώμη για τα όσα προκάλεσε στον ηρωικό λαό που, όπως παραδέχθηκαν και οι Σοβιετικοί, καθυστέρησε αρκετά τις δυνάμεις του Άξονα ώστε να καταρριφθεί ο φασισμός και να απαλλαγούν οριστικά και οι ίδιοι οι Γερμανοί από αυτόν.
Όμως, αυτό είναι το λιγότερο: Το να αποζημιώσεις τα ορφανά που άφησαν πίσω οι παππούδες σου, είναι πραγματικά το λιγότερο. Γιατί είναι θράσσος να λένε οι Γερμανοί ότι τους χρωστάμε "ευχαριστώ" όταν οι ίδιοι χρωστάνε στην Ελλάδα ποσό που, ίσως να φτάνει και το 1 τρισεκατομμύριο ευρώ. Όπως προκάλεσε σε εσάς ίλιγγο το ποσό, έτσι προκαλεί και στους Γερμανούς. Και σκεφθείτε ότι δεν συνοπολογίζεται ο χρυσός που σήκωσαν οι ναζί από τα υπόγεια της ΤτΕ, ο πληθωρισμός που προκάλεσαν τυπώνοντας ανεξέλεγκτα χρήμα στην κατοχή και τα αρχαία που εκλάπησαν και δεν επεστράφησαν ποτέ. Πρόκειται μόνο για ένα δάνειο που χορήγησε η Ελλάδα στη Γερμανία και, μέχρι σήμερα, δεν έχει αποπληρωθεί.
Πρόκειται για αναγκαστικό δάνειο που χορήγησε στις 14-3-1942 η Ελλάδα στη Γερμανία, το οποίο αν πληρωνόταν σήμερα με τους τόκους, θα έφτανε το 1 τρισεκατομμύριο ευρώ. Χωρίς αυτούς, τα 270 δισεκατομμύρια ευρώ. Και νομικά, η Ελλάδα το δικαιούται ακόμη. Διαβάστε :
Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14.3.1942 από τους
πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα
Άλτενμπουργκ και Γκίτζι. Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν
παρούσα. Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ
με την ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942” και ο Γκίτζι με το σημείωμά
του Νο4/6406/461/23.3.1942.
Σύμφωνα μ’αυτήν.
• Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ. (άρθρο 2).
• Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω του ποσού
αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας ως
άτοκο, σε δραχμές δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3).
• Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4).
• Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).
Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας
που επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Οι
δανειακές αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων προκαταβολών, το ύψος
και η διάρκεια των οποίων δεν προσδιοριζόταν. Επίσης δεν προσδιοριζόταν
πότε θα άρχιζε η εξόφληση του, ενώ προσδιοριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε
δραχμές.
Με το εμπιστευτικό έγγραφο 409/2.4.1942 ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών
έδινε εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματική διακοίνωση του
Αλτενμπουργκ και να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές προκαταβολές13.
Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν τρεις τροποποιήσεις με
κοινή βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές μετατρέπουν την αρχική
αναγκαστική σύμβαση σε συμβατική. Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι
αναγκαστικό και μεταπίπτει σε κοινό συμβατικό δάνειο.
Με την πρώτη τροποποίηση (2.12.1942) ορίζεται ότι τα δανειακά ποσά
είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον
Απρίλιο του 1943 (άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3).
Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη
συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο λόγω
υπερημερίας. Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού νομίσματος
και έντοκο.
Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται (δίχως τους τόκους) σε
227.940.201 εκ. δολ. το 194414 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ.
μετακατοχικά μάρκα 15 . Με τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεται
σε κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ.
Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι συμβατικό και όχι αναγκαστικό,
σταθερού νομίσματος και από τον Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί
συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι
επανορθωτική. Ως τέτοια δεν εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου 1953
που αναστέλει την καταβολή των επανορθώσεων και αποζημιώσεων.
Γ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ
Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη των
Παρισίων το 1946 και στη διάσκεψη των υπεξ των τεσσάρων Μ.Δ. το
Νοέμβριο του 1947, διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις
και ζητούσε την επιστροφή του16 .
Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο17 .
• Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης.
•Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου.
• Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966.
Τότε η Γερμανία πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι του δανείου είχε παραιτηθεί
εγγράφως ο Κ. Καραμανλής. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε προφορική
παραίτηση Καραμανλή, πράγμα που διέψευσε ο Κ. Καραμανλής. Τέλος με τη
ρηματική της διακοίνωση στις 31.3.1967, η Γερμανία δεχόταν ότι δεν
υπήρξε παραίτηση Καραμανλή.
• Το 1974 το ανακίνησε ο Ζολώτας.
• Στις 18.4.1991 το έθεσε ανεπίσημα και προφορικά ο τότε υπεξ Α. Σαμαράς στο Γερμανό ομόλογό του.
• Στις 14.11.1995 το έθεσε η Ελλάδα με ρηματική διακοίνωση.
Η Γερμανία σταθερά το απορρίπτει, με τα επιχειρήματα.
• Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου.
• Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το 1990 παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967.
• Υστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. (Η Ελλάδα το διεκδικεί από το 1945).
Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη επιχειρημάτων.
Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει και το τυπικό
επιχείρημα που θα μπορούσε να προβληθεί, εκείνο του χωρισμού της
Γερμανίας. Επομένως είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά
(νομικά). Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της
Ελλάδος ή οποιοσδήποτε μέτοχος της (πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και
ο ελληνικός λαός μέσω των συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του. Τέλος
την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει το προηγούμενο της Γιουγκοσλαβίας και
της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική Γερμανία είχε επιβάλλει παρόμοια
κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η τότε Δ. Γερμανία
επέστρεψε18 (αντίστοιχα το 1956 και 1971).
Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το ελληνικό
κράτος κατά παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης της Χάγης του 1909 και
το οποίο ισχύει και σήμερα. Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η
ναζιστική Γερμανία είχε χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο
δεν αμφισβήτησαν ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή
του, ενώ και ο καγελλάριος Ερχαρντ, το 1964, είχε δεσμευθεί για την
επιστροφή του μετά την επανένωση της Γερμανίας.
Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος
για το οικονομικό ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44. Ενδεικτικά
και μόνο είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο πληθωρισμός αυξήθηκε
15,3 εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την Ελλάδα υποχρέωσε η τότε
Γερμανία να της καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις. Αυτό το ολοκαύτωμα το
αναγνώρισαν οι Ιταλοί ναζί: “Η Ελλάδα είναι στημμένη σαν λεμόνι”, έλεγε
ο Γκίτζι19. Αποκορύφωμα ο Μουσολίνι, που έλεγε ότι “... οι Γερμανοί
άρπαξαν από τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών
τους...”20. Αλλά και ο Γερμανός υπ. Οικονομίμας, Φουνκ, τον Ιούνιο του
1943 έγραφε σε άρθρο του ότι, “η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου,
όπως ίσως καμία αλλη χώρα της Ευρώπης”21.
Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα
του 1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε στον εξωτερικό
δανεισμό.
Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή του
κατοχικού δανείου είναι η μετά το 1990 ενωμένη και δημοκρατική Γερμανία.
Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα τα
μετακατοχικά φιλογερμανικά αισθήματα, όπως τα χαρακτήρισε ο
καγκελλάριος Κολ, του ελληνικού λαού και γι’αυτό ακέραια την ευθύνη
φέρει η γερμανική κυβέρνηση.
Athens Post με πληροφορίες από: Press Time, antivaro, iefimerida
