Στην επιστολή γίνεται ανοιχτή επίθεση στις επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου και τη «στήριξη» που δίνει ο Κάρολος Παπούλιας.
«Κύριε Παπούλια, στα μάτια των Ελλήνων, είστε πλέον ο προστάτης και ο τροφός του Παπανδρέου και όχι της Δημοκρατίας, την οποία κατέλυσε το Μνημόνιο Ι» αναφέρεται μεταξύ άλλων στην επιστολή.
Ανοιχτή Επιστολή στον Κ.Παπούλια, από ένα διαδηλωτή της Θεσσαλονίκης, στις 28 Οκτωβρίου 2011
Απόψε κ. Παπούλια, εμφανισθήκατε στα ΜΜΕ, έξαλλος και ίσως δακρυσμένος, διότι κάποιος από εμάς σας αποκάλεσε προδότη. Σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, αυτό αποτελεί αδικία, διότι έχετε αντιστασιακό παρελθόν (κατά την πρώϊμη εφηβεία σας), στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (όπως και ο κ. Παπουτσής και ο κ. Πάγκαλος στην φοιτητική εποχή τους).
Σας γράφω λοιπόν από την πρώτη σειρά των συγκεντρωμένων, για να παρουσιάσω μια καθαρά προσωπική άποψη για εσάς, από την πλευρά ενός από τους πολίτες που πέτυχαν σήμερα μια αληθινά εορταστική παρέλαση, και όχι τη ματαίωσή της, όπως ισχυρίζονται τα καθεστωτικά ΜΜΕ: Το τμήμα της παρέλασης που δεν έγινε, ματαιώθηκε από την πολιτική ηγεσία.
Το παρελθόν ενός ανθρώπου, και μάλιστα το εφηβικό, δεν έχει καμία σημασία, όταν γίνεται άσχετο με το παρόν του. Δικτάτορες (και αξιωματικοί των Γερμανοτσολιάδων), όπως ο Παπαδόπουλος, τολμούσαν να καυχηθούν για τα μετάλλιά τους ως ενήλικοι στο αλβανικό μέτωπο.
Συνεργάτες των ναζί και δικτάτορες, όπως ο Πάγκαλος, για την ανδρεία τους και τις δημοκρατικές περγαμηνές τους, όταν ήταν μεγάλοι άντρες. Ο πληρωμένος από τους Αγγλογάλλους δολοφόνος του Καποδίστρια το ίδιο, για το αγώνα του κατά των Οθωμανών κατακτητών. Πάρα πολλοί από τους πρώην φυλακισμένους επί δικτατορίας, πάμπλουτοι και σε σεσηπώτα βαθμό διεφθαρμένοι ανάλογα. Όλοι αυτοί δάκρυσαν επίσης μπροστά στην κατηγορία της προδοσίας, αλλά ιδίως υπό το σοκ της απομυθοποίησης της -συχνά επιδέξια δημιουργημένης- δημόσιας εικόνας τους. Δεν θεωρείτε λοιπόν κάπως υπερβολικό, να μας ζητάτε να σας κρίνουμε για την εφηβική σας δράση και όχι για την τωρινή-και όχι μόνο- παρουσία σας;
Το χειρότερο όμως είναι πως, κάθε φορά, με αυτό τον απίστευτο τρόπο, με το «ήμασταν κάποτε ήρωες, ποιοι είστε που μας κρίνετε;», κλείστηκε το στόμα της κριτικής στην Ελλάδα και έτσι χάθηκε το όραμα για το μέλλον μέσα στην παρελθοντολογία. Οι αληθινοί ήρωες όμως, αυτοί που παρέλασαν σήμερα μαζί με το πλήθος, έμειναν πάντα σιωπηλοί. Σιωπηλοί έμειναν οι ήρωες του Πολυτεχνείου που δεν κολύμπησαν στη ματαιοδοξία και οι αντιστασιακοί που δεν αναμίχθηκαν στα παιχνίδια της εξουσίας.
Καταφρονεμένοι και λησμονημένοι έμειναν οι αγωνιστές της Κύπρου του 74 και οι Μακεδονομάχοι . Η ταπεινόφρων σιωπή των αληθινών ηρώων, είναι αυτή που επέτρεψε την όποια κοινωνική πρόοδο: Οι σιωπηλοί, δέχτηκαν την κριτική, χωρίς να χάσουν την αξιοπρέπειά τους. Αντίθετα, οι «κερδισμένοι» των αγώνων, βυθίστηκαν στη διαφθορά ή στην ανοχή της και διεκδικούσαν το απυρόβλητο επειδή κάποτε υπήρξαν και αυτοί κάπου και κάπως μάχιμοι.
Κύριε Παπούλια, το αγωνιστικό σας φιλότιμο, το οποίο υπήρξε όντως στα ασχημάτιστα νιάτα σας πριν απροσμέτρητα χρόνια, ανέχθηκε επί τριάντα πρόσφατα χρόνια, να υπηρετεί έναν άνθρωπο, τον Α. Παπανδρέου, ο οποίος, την εποχή που οι φίλοι σας πέθαιναν στο Αλβανικό
και την εποχή που οι παππούδες μας κρεμιόταν στην Γκεστάπο, έκανε διακοπές στην Καλιφόρνια. Ήταν αυτό ή όχι ενδοτισμός ενηλίκου από την πλευρά σας;
Κύριε Παπούλια, είστε ο άνθρωπος που παρέχει ηθική κάλυψη, στο γιο του λιποτάκτη φίλου σας: Ένα γιο ο οποίος ουδέποτε δέθηκε με τον ελληνικό λαό, και ο οποίος συνηγόρησε, με τους ίδιους συμβούλους δικτατόρων που έχει τώρα, υπέρ της παράδοσης της Κύπρου σε «διεθνή εποπτεία» (όπως τώρα παραδόθηκε η Ελλάδα) μέσω του Σχεδίου Ανάν. Ο ίδιος άνθρωπος, πλαστογράφησε τα στατιστικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας, έβαλε προσχεδιασμένα την Ελλάδα σε καθεστώς ομηρείας και συστηματικά επέβαλε, μέσω του ψεύδους και του εκβιασμού της «χρεοκοπίας», την αποδόμηση της ελληνικής Υγείας, Παιδείας. Και της Άμυνας: είναι ημέρα του ΟΧΙ ας μην ξεχνάμε.
Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν είχατε ούτε μια κίνηση συμπόνοιας για τους διαδηλωτές που χτυπήθηκαν αλύπητα στο Σύνταγμα, οι οποίοι ζητούσαμε καταρχήν αυτό που αρνήθηκε και αρνείται ο προστατευόμενός σας: Υψηλότατη, αναλογική φορολόγηση του πολύ μεγάλου πλούτου, διότι -κυριολεκτικά- πολλών πεινούν τα παιδιά τους. Για όλους αυτούς, είχατε μόνο λόγια και ευχολόγια, που θυμίζουν πολύ τα λόγια των ανθρώπων που δεν επιθυμούν να κάνουν τίποτε στην πράξη. Αυτό με ποιόν τρόπο δεν είναι υποκρισία;
Τέλος, ο άνθρωπος τον οποίο εσείς στηρίζετε ηθικά όλη αυτή την περίοδο, έχει εκφρασθεί με τα χείριστα λόγια για τον λαό και τη χώρα μας, για να πετύχει το στόχο μιας ειδικής μερίδας του ΔΝΤ: Την εισαγωγή στην Ευρώπη της αμερικανικής οικονομικής κηδεμονίας και -όπως λέει το
καθεστωτικό «Βήμα»- την ηγεσία του τόσο σκοτεινού ΔΝΤ στην παγκόσμια οικονομία. Αυτό, όπως επιβεβαιώνουν και τα απόρρητα έγγραφα της αμερικανικής πρεσβείας που διέρρευσαν, το είχε ρητά αναφέρει μυστικά την εποχή που κλυδωνιζόταν η οικονομία (Φεβρουάριος 09) ενώ (Ιούνιος 09) είχε δημόσια πει το απολύτως αντίθετο.
Κύριε Παπούλια, πολύ καιρό πριν από εμάς, ο Μ. Γλέζος, σας γύρισε την πλάτη, δίνοντας το παράδειγμα σε όλους μας. Απόψε, στη Θεσσαλονίκη, παρέλασαν μόνο όταν φύγατε, πρώτοι οι Σύλλογοι των Μακεδονομάχων, υπό τις επευφημίες όλων των πολιτών, δεξιών και αριστερών. Κατόπιν, ακολούθησαν, με χαμόγελα ευτυχίας, μέσα στις αγκαλιές των πολιτών, όλοι αυτοί που παρέμειναν απόλυτα πιστοί στα ιδανικά τους: Οι παλιοί και νεότεροι αγωνιστές της Ελλάδας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν είστε πρόσωπο τραγικό, που άβουλο παρακολουθεί τη μοίρα του. Κάποτε, δίκαια ή άδικά, είχατε το κύρος να μιλήσετε και να απειλήσετε την αδίστακτη κυβερνητική πολιτική με μια παραίτηση: Δεν το θελήσατε όμως πραγματικά, διότι θα το είχατε κάνει.
Κύριε Παπούλια, στα μάτια των Ελλήνων, είστε πλέον ο προστάτης και ο τροφός του Παπανδρέου και όχι της Δημοκρατίας, την οποία κατέλυσε το Μνημόνιο Ι. Δεν σας ζητά κανείς να παραιτηθείτε, διότι οι πιο πολλοί πιστεύουν πως δεν θα το κάνετε. Θεωρούν ότι είναι πολύ παλιά η σχέση σας με τους Παπανδρέου και μεγάλη η σταδιοδρομία υπό την αιγίδα τους, για να φανείτε αγνώμων σε αυτούς. Αντίθετα, είναι ελάχιστη, εδώ και δεκαετίες, η σχέση σας μαζί μας. Μην σας παραξενεύει λοιπόν ότι δεν σας αναγνωρίζουμε ούτε εμείς. Είναι κρίμα, αλλά πλέον έχει γίνει περιφρόνηση.
Για εμάς, Πρόεδρος είναι πλέον ο Μ. Γλέζος, είναι οι παράλυτοι αλλά καθαροί πολεμιστές του αλβανικού έπους και οι ιδίως οι άγιοι νεκροί της Κατοχής, που βεβηλώθηκαν από την άνοδο στην εξουσία δωσιλόγων, όπως τόσοι, και ριψάσπιδων όπως ο Α. Παπανδρέου. Εσείς, είστε απλά, εκτός εάν ξαναβρείτε λίγο θάρρος, και αφού δεν σας αρέσει το προδότης, ένας ξένος στον ελληνικό λαό και ειδικά στα νιάτα του, που ανερυθρίαστα τους ζητούν, να γεράσουν χωρίς ελπίδα: Έντιμα σας γράφω, είναι βαθιά οδυνηρό να βλέπεις έναν ηλικιωμένο να δακρύζει. Ελπίζω ειλικρινά, να γίνουν πράξεις μεταμέλειας. Ως τότε, για εμάς θα είστε ξένος και αλλότριος, όπως και οι άνθρωπος τον οποίο στηρίζετε.
Δεν χρειάζεται λοιπόν η άδεια κανενός, για να μην σας αναγνωρίζουμε. Ούτε εσάς, ούτε μια κυβέρνηση που μόνο χάρη σε απειλές, απάτες και ρουσφέτια, έχει μαζί της ένα 10-15% του πληθυσμού: Τρεις με τέσσερις φορές λιγότερο από αυτό που πήρε ο κτηνώδης Πινοσέτ, με τον οποίο δούλεψαν ορισμένοι σύμβουλοί της. Αυτά, επίσης τα γνωρίζετε.
Γιώργος Θωμαϊδης
Θεσσαλονίκη,
29 Οκτωβρίου 2011
