Σίγουρα το επερχόμενο «κούρεμα» λοιπόν θα απομειώσει αξίες. Όχι μόνο κρατικές, αυτές ήδη έχουν απομειωθεί από την αγορά όπως απεικονίζεται στην αγορά ομολόγων, αλλά αξίες επιχειρήσεων, ατομικής περιουσίας (ακίνητα κλπ) γιατί:
• Η «ανακεφαλαιοποίηση» των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων θα προκαλέσει την ανάγκη λήψης επιπρόσθετων μέτρων τόσο εισπρακτικών όσο και νέας αναθεώρησης των συνταξιοδοτικών συστημάτων. Με τη σειρά της αυτή η ανάγκη θα αφαιρέσει επιπλέον εισόδημα, θα περιορίσει ακόμη περισσότερο την κατανάλωση - αφού απειλείται μια κατεξοχήν μελλοντική επένδυση όπως η ασφάλιση - όπου αμφότερα θα επιτείνουν την ύφεση.
• Οι πρόσθετες ανάγκες των τραπεζικών ιδρυμάτων μαζί με την αναπόφευκτη πλέον καταφυγή του κράτους σε αποκρατικοποιήσεις για ανεύρεση ρευστότητας θα προκαλέσει την σημαντική πτώση των αξιών ακινήτων ή άλλων περιουσιακών στοιχείων. Όπως διαφαίνεται μετά από την ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών, πολύ λίγα θα απομείνουν τα περιθώρια στο τραπεζικό σύστημα για διακανονισμούς ή άλλες διευκολύνσεις οπότε οι ρευστοποιήσεις θα αποτελούν την πιο πιθανή λύση ενώ οι συγχωνεύσεις θα επιταχυνθούν.
• Η πιστωτική επέκταση - αφού η παραμονή εκτός αγορών προβλέπεται μακρά - θα παραμείνει απατηλό όνειρο άρα και η όποια ανάπτυξη επίσης θα αποτελεί μέρος της φαντασίας.
• Ο φαύλος κύκλος που δομείται - μετά το «κούρεμα» - στην ανάγκη διατήρησης πρωτογενών πλεονασμάτων (τα οποία το «κούρεμα» κάνει πλέον όχι επιθυμητά αλλά επιτακτικά και υποχρεωτικά!) άρα στην απόλυτη προτεραιότητα συλλογής ολοένα και περισσότερων φόρων από μια ολοένα και περισσότερο συρρικνούμενη οικονομία, η οποία θα αποδίδει λιγότερους φόρους άρα θα οδηγεί σε νέα φοροεισπρακτικά μέτρα, θα εγκατασταθεί μόνιμα αποτρέποντας κάθε προσπάθεια ανάκαμψης.
• Η ενίσχυση της αποταμίευσης λόγω της περιβάλλουσας κατάστασης θα οδηγήσει σε περαιτέρω απομείωση της κατανάλωσης αλλά και των επενδύσεων. Επιστρέφουμε στην αντίληψη όπου "βασιλιάς είναι η ρευστότητα" με τη σοβαρή συνέπεια να αδυνατεί το κράτος να αναδιανείμει το εισόδημα - μέσω φορολογίας, αφού η ρευστότητα θα παραμένει "παγωμένη" και στον "τόκο" - με αποτέλεσμα την ενίσχυση των χασμάτων σε κοινωνία και οικονομία. Με απλά λόγια "εξασφαλίζουμε" -δυστυχώς!- την αδυναμία απασχόλησης των νέων για πολλά χρόνια.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα των παραπάνω; Απλό. Λιγότερο διαθέσιμο χρήμα, μόνιμη ύφεση, πτώση αξιών.
Το «πείραμα» του ΓΑΠ δυστυχώς δεν πέτυχε. Δύο χρόνια μετά την θριαμβευτική του εκλογή με 11% διαφορά από τον αντίπαλό του, θα αναγκαστεί (από το ίδιο του το κόμμα και τους ψηφοφόρους του) να οδηγηθεί σε εκλογές, φορτωμένος πια το βάρος μιας εθνικής τραγωδίας, μιας πολύ βαριάς αποτυχίας που ούτε που ξέρουμε πόσο βαθειά στον πάτο του πηγαδιού (που δεν έχει πάτο) μπορεί να οδηγήσει τον τόπο.
Θα μας οδηγήσουνε στις κάλπες με το σλόγκαν «ἁπελθέτω απ’εμού» και θάναι η πρώτη φορά που, αν υπάρξει, (που δεν θα υπάρξει) αυτοδύναμος «νικητής», δεν θα είναι καθόλου χαρούμενος εκείνη την Κυριακή το βράδυ. Ούτε αυτός ούτε και εμείς.
Σε τέτοιες στιγμές δεν κάνει να λέμε πολλά. Αυτοσυγκράτηση, ομοψυχία (όσο γίνεται) και αποφασιστικότητα για γρήγορη ανάκαμψη –αυτά μετράνε τώρα. Ποιος φταίει και τι έγινε και τα λοιπά οφείλουμε να τ’ αφήσουμε για αργότερα.
Το σίγουρο είναι πως θα συγκροτηθούν πολιτικές ομάδες, μικρά κόμματα ίσως, με κοινούς στόχους και εναλλακτικές λύσεις. Ήδη γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες τέτοιων προσπαθειών. Αυτή τη φορά όμως θα πρέπει να ψηφίσουμε στις εκλογές, όχι πια με την λογική της «αυτοδυναμίας» (είδαμε που μας οδήγησε η παντοδυναμία των δύο μεγάλων κομμάτων) αλλά με το μυαλό μας στις ρεαλιστικές προτάσεις των πολλών «μικρών» για την διαχείριση της κρίσεως (που οφείλουμε ν’ ακούσουμε προσεκτικά).
Έχει πια σημασία μεγάλη να ψηφίσουμε τον ικανό και τον αποφασισμένο να βοηθήσει, μακριά από τα παλιά πια κόμματα και τις θλιβερές, εγκληματικές, πρακτικές τους. Μπαίνουμε σε μια φάση πολύ ζόρικη και θα χρειαστούμε όλα τα αποθέματα δημιουργικότητας, και αποφασιστικότητας. Όσο απογοητευμένοι και αν είμαστε, τώρα είναι που δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω.
Το έχουμε αποδείξει : Στα δύσκολα είμαστε γεροί. Στα εύκολα είναι που είμαστε ασυγκράτητοι και αυτοκαταστροφικοί.
