κάθε χρόνο με το δικό του μοναδικό τρόπο τα γεγονότα εκείνων των μαύρων ημερών όπως εκείνος τα βίωσε . Ρίγη δέους με διαπερνούν όσες φορές κι αν τον ακούσω . Βαθιά ευγνωμοσύνη του χρωστώ . Μόνο που φέτος ντρέπομαι να τον κοιτάξω στα μάτια ..... Παππούλη μου , εσύ την προστάτεψες τότε κι εμείς τώρα την παραδίδουμε αμαχητί στα ίδια μαχαίρια . Μεγάλη ντροπή ...
Αναγνώστρια
