πίστευαν ότι ένας από μηχανής θεός, μία ευτυχής συγκυρία θα το αποτρέψει. Αυτό το αποτρεπτικό στοιχείο φυσικά δεν επρόκειτο να εμφανιστεί.
Είναι καταπληκτικό πως σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές λαοί προχωρούν σε μία σειρά από καταστρεπτικές ερμηνείες των γεγονότων προκειμένου τελικά να κλειστούν στο καβούκι τους και να μην προχωρήσουν σε καμία ενέργεια αποτροπής της επερχόμενης μέγιστης ιστορικής κρίσης. Έχουν τη φρούδα ελπίδα ότι τελικά οι τεράστιες ιστορικές ορμές θα τους προσπεράσουν και θα τους αφήσουν αλώβητους. Τελικά ο κοινωνικός, οικονομικός και πολιτικός Αρμαγεδδών ξεσπά πάνω τους με μανία. Γιατί;
—Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
—Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
—Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
—Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
(Περιμένοντας τους ΒαρβάρουςΚωνσταντίνος Π. Καβάφης)
Παραιτήθηκαν και τα εναπόθεσαν όλα στους βαρβάρους. Και φυσικά οι βάρβαροι στο τέλος δε θα έρθουν να μας σώσουν γιατί δεν τους συμφέρει, δεν το θέλουν, γιατί αν το κάνουν τελικά θα θέλουν την κεφαλή σου επί πίνακι.
Είναι εκείνη η μοναδική ψευδαίσθηση ότι τελικά το τομάρι σου και το τομάρι των δικών σου θα το σώσεις. Είναι αυτή η ανιστόρητη και αντικοινωνική συμπεριφορά της άρνησης να ενωθείς, να παλέψεις συλλογικά, να αντισταθείς, να πέσεις με αξιοπρέπεια αλλά να δώσεις τη μάχη. Είναι η άρνηση να δεχθείς ότι τελικά δικό σου είναι το λάθος να συναινείς στους υποτελείς και ταξικούς Κυβερνήτες σου. Να τους θεωρείς θεούς όταν σε ικετεύουν να δεις την πραγματική τους διάσταση, το απόλυτο τίποτα τους. Είναι η μανία σου να τα βάζεις με το διπλανό σου και όχι με τον εχθρό σου. Είναι ο άδειος ατομισμός σου που σε τύφλωσε προκειμένου να δεις το αυτονόητο, τη δική σου καταστροφή.
Τους βαρβάρους τους ήξερες. Αυτοί προσφέρθηκαν να σώσουν τόσους άλλους λαούς και οι λαοί πέσανε λαβωμένοι από την ολέθρια, «σωτήρια» παρέμβασή τους. Νόμιζες πως ήτανε η μαμά σου, ο μπαμπάς σου που θα σε σώσει αλλά άνοιγες διάπλατα την πόρτα στον βιαστή σου. Αρνήθηκες να ενηλικιωθείς, να συμμετέχεις, να αποτρέψεις και τελικά να πάρεις την τύχη στα χέρια σου. Να ενηλικιωθείς βρε αδερφέ, να εγκαταλείψεις την παρατεταμένη εφηβεία σου. Να καταλάβεις ότι η μοίρα σου δεν είναι αποτέλεσμα του όποιου αυτοματισμού αλλά απαιτεί την ενεργή παρέμβασή σου.
Σε ώθησαν να πεις «φτάνει πια» αλλά εσύ απάντησες θέλω και άλλο. Φώναζες σώστε με και σταύρωνες τα χέρια σου. Λεηλατούν το σπίτι σου και εσύ λες λεηλάτησε άλλα σώσε μας. Δέχτηκες ότι πιο σκαταδιστικό, αντιδραστικό, φασιστικό να περάσει πάνω στη συνείδησή σου, αν διαθέτεις τέτοια. Εκπόρνευσες το μέλλον του παιδιού σου. Δέχτηκες τα ψέματά τους.
Υπάρχει περίπτωση να πεις φτάνει πια; Υπάρχει περίπτωση να δηλώσεις πως δεν υπάρχει παραπέρα;
Υπάρχει περίπτωση να ενηλικιωθείς;
ΘΑ ΕΞΕΓΕΡΘΕΙΣ;
Ή θα παραμείνεις για πάντα τιποτένιος;
