που προσμένω πάντα γρήγορα να ΄ρθεί
της σκληρής ζωής εδώ νοιώθει ένα χάδι
όποιος στ’ όνειρο φτωχός έχει βρεθεί.
Που αντιστρέφονται οι πόλοι
κι έρχονται οι ονειροπόλοι
και ξεχνάμε με τη μία
ότι δεν υπάρχει μία
Και κοιτάμε μ’ άλλα μάτια
μ’ όσους γίναμε …κομμάτια…
Κι έχει η ζωή ημερώσει
μέχρι που να ξημερώσει!
Κάθε νύχτα μέσα στ’ όνειρο και άλλοι
του ονείρου να ποθούν το σκηνικό
με λαχτάρα, σε μια νέα παραζάλη
σε μια γη που μας γεμίζει ηθικό
Που αντιστρέφονται οι πόλοι
κι έρχονται οι ονειροπόλοι
και ξεχνάμε με τη μία
ότι δεν υπάρχει μία
Και κοιτάμε μ’ άλλα μάτια
μ’ όσους γίναμε …κομμάτια…
Κι έχει η ζωή ημερώσει
μέχρι που να ξημερώσει!
