Το πρώτο μήνυμα εστάλη μέσω e-mail κατά τη διάρκεια του μηνός Οκτωβρίου του 1971. Όπως πολλές τεχνολογικές καινοτομίες, έτσι και το e-mail έχει τις ρίζες του στη στρατιωτική τεχνολογία. Στο τέλος του 1960, ένας απόφοιτος του ΜΙΤ, ο Ray Tomlinson, δούλευε πάνω στην έρευνα και την ανάπτυξη για λογαριασμό πολλών εταιρειών. Συνέβαλε στην τεχνολογίες που συνδέονται με το ARPANET, το στρατιωτικό δίκτυο επικοινωνίας, που αποτέλεσε και την πρώτη μορφή του Διαδικτύου. Εκείνη αποτελείτο από ένα πρόγραμμα μεταφοράς αρχείων για mainframe υπολογιστές.
Με κεντρικό άξονα τη μεταφορά αρχείων, ανατέθηκε στον Tomlinson η τροποποίηση ενός προγράμματος που ονομάζεται SNDMSG, που επέτρεπε την αποστολή μηνυμάτων μεταξύ διαφορετικών users. Προφανώς, εκείνη την εποχή, ήταν αδιανόητο ότι το ταχυδρομείο θα μπορούσε να γίνει ένα εργαλείο επικοινωνίας μεταξύ εκατομμύρια χρηστών, δεδομένου των τιμών κυρίως των υπολογιστών εκείνης της εποχής που δεν επέτρεπε την ευρεία εμπορική τους χρήση.
Ο Tomlinson είχε δηλώσει στο Times το 2008: «Δε θυμάμαι τι έγραψα στο πρώτο e-mail, ίσως “QWERTY” ή κάποια άλλη σειρά χαρακτήρων, αλλά ότι και αν ήταν, διήνυσε την απόσταση ενός μέτρου. Ένα μικρό βήμα για ένα μήνυμα, ένα γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα».
Εκτός από την επινόηση e-mail, Tomlinson είναι ο πατέρας του δημοφιλέστατου συμβόλου «@». Εισήγαγε τη σύμβαση της διεύθυνσης e-mail, προκειμένου να προσδιορίσει τον παραλήπτη και τον υπολογιστή ή το χρησιμοποιούμενο δίκτυο. Για να διαχωρίσει τα δύο αυτά κομμάτια πληροφοριών, επέλεξε το «@». Για αυτό είχε αναφέρει στο Times: «Δημιουργούσε την αίσθηση του τόπου, το οποίο φαινόταν η σωστή επιλογή».
Από εκείνη τη στιγμή, το ταχυδρομείο είναι πλέον απαραίτητο για όλους τους τύπους χρηστών. Η εξέλιξη του δικτύου και των servers έχει επεκταθεί, καθώς και η βελτίωση της εξυπηρέτησης των μηνυμάτων, επιτρέποντας σχεδόν σε όλους την αποστολή και την λήψη του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Ένα e-mail σήμερα είναι ένα είδος τηλεφωνικού αριθμού, μια πραγματική σύνδεση με το διαδίκτυο. Επί του παρόντος, ο μεγαλύτερος ωφελούμενος είναι το εμπόριο, αλλά φυσικά έχει αρχίσει και αποτελεί μέσο επικοινωνίας για πολλούς. Αν και αυτό με τη σειρά του έχει αρχίσει να το προσπερνάει η βιντεο-κλήση, είναι σίγουρο ότι θα αποτελεί για αρκετό καιρό ακόμα ένα από τα συνήθη μέσα επικοινωνίας, αφήνοντας το χαρτί και το μελάνι στον κόσμο της ιστορίας πια.
