Είναι αναγκαία η τακτική της βίαιης εξέγερσης, μέσα στην όλη στρατηγική ανατροπής του νυν σαθρού...
πολιτικού συστήματος της δυναστικής κομματοκρατίας και της αντικατάστασής του με ένα άλλο πολιτικό σύστημα; Ποιά τακτική θα έχει περισσότερη αποτελεσματικότητα, εκείνη της λαϊκής εξέγερσης με βία ή η ειρηνική λαϊκή συνάθροισις με αίτημα ‘πολιτειότητας’, δηλαδή αίτημα ανάκτησης της ιδιότητας του πολίτη, από Ελληνίδες και Έλληνες που επιθυμούν να ξαναγίνουμε πραγματικοί πολίτες;
Ποιές είναι οι επιλογές τακτικών γιά την ανατροπή και αντικατάσταση του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος της δυναστικής κομματοκρατίας;
Τακτική επιλογή #1. Συνένωση όλων μα όλων των πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων, όχι κομμάτων, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, με προκήρυξη εκλογών γιά την ανάδειξη προσωρινής λαϊκής κυβέρνησης κατά την διάρκεια της αναγκαίας συντακτικής εθνοσυνέλευσης.
Τακτική επιλογή #2. Σύμπραξη, χωρίς συνένωση, όλων μα όλων των πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων, όχι κομμάτων, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, με προκήρυξη εκλογών γιά την ανάδειξη προσωρινής λαϊκής κυβέρνησης κατά την διάρκεια της αναγκαίας συντακτικής εθνοσυνέλευσης.
Εφ’ όσον και η συνένωση (τακτική επιλογή #1) και η σύμπραξη (τακτική επιλογή #2) δεν είναι αρεστές τακτικές, τότε ας γίνει απλά:
Τακτική επιλογή #3. Μία ειρηνική λαϊκή συνάθροισις όλων μα όλων των πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων, όχι κομμάτων, με αίτημα ‘πολιτειότητας’, δηλαδή αίτημα ανάκτησης της ιδιότητας του πολίτη, από Ελληνίδες και Έλληνες που επιθυμούν να ξαναγίνουμε πραγματικοί πολίτες.**
Αν και θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, με προκήρυξη εκλογών γιά την ανάδειξη προσωρινής λαϊκής κυβέρνησης κατά την διάρκεια της αναγκαίας συντακτικής εθνοσυνέλευσης, η επιλογή και η εκτέλεση της τακτικής επιλογής #3 απαιτούν όλα τα ετερόκλητα ελληνικά κινήματα και πατριωτικά μέτωπα, χωρίς κόμματα, να συναχθούν σε μία ειρηνική λαϊκή συνάθροιση σε έναν κατάλληλο, μεγάλο, δημόσιο χώρο, π.χ., στο Ολυμπιακό Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου θα καταθέσουν όλα τα κοινώς αποδεκτά από τον ελληνικό λαό πολιτικά τους αιτήματα, διατυπωμένα με ‘νομοθετική’ σαφήνεια.
Από την Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011, ο Γιώργος Κοντογιώργης έκανε έκκληση στην ελληνική κοινωνία, ενόψει της περικύκλωσης της Βουλής στις 15/6/2011, να το πράξει με συγκεκριμένα πολιτικά αιτήματα και όχι σαν μία αποσπασματική διαδηλώση διαμαρτυρίας. Εκείνο γιά το οποίο υπάρχει άμεση Ανάγκη είναι πως ο ελληνικός μας κόσμος, η ελληνική μας κοινωνία πρέπει «να διατυπώσει με ‘νομοθετική’ σαφήνεια τα αιτήματά του/της και να είναι ρεαλιστικά.
Να αντιληφθεί [δηλαδή] ότι το μείζον πρόβλημα δεν είναι το μνημόνιο [με όλα τα χαράτσια που αυτό συνεπάγεται], αλλά οι λόγοι που οδήγησαν σ’αυτό. Ότι η διάσωση της χώρας δεν είναι εφικτή χωρίς τη μεταβολή του πολιτικού συστήματος» .
Λαλεί ο Nigel Farage: «Οι χειρισμοί της ΕΕ θα οδηγήσουν σε εξεγέρσεις σε Ελλάδα, Πορτογαλία» . Με πιθανό ίσως αποτέλεσμα την άμεση μεσολάβηση της Ευρωπαϊκής Δύναμης ..Καταστολής Εξεγέρσεων ‘Eurogendfor’ και. Άρα, η
Τακτική επιλογή #4. Λαϊκή εξέγερσις, είναι μία χωρίς αποτελεσματικότητα, επικίνδυνη τακτική, την οποία η συλλογικότητα όλων μα όλων των πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων, όχι κομμάτων, πρέπει να απορίψει ως μη αποτελεσματική. Διότι η τακτική τούτη μπορεί εύκολα να συμβάλλει τα μέγιστα στην επιβίωση και στην διαιώνιση του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος της δυναστικής κομματοκρατίας.
Απεναντίας, ως συλλογικότητα, όλα μα όλα τα πολιτικά κινημάτα και πατριωτικά μέτωπα, όχι κόμματα, πρέπει από κοινού να επιλέξουν μία εκ’ των τριών τακτικών: #1 ή #2 ή #3. Και, επειδή η πολιτική ελευθερία γιά αυτοθέσμιση δεν βιώνεται ατομικά, αλλά συλλογικά μόνον, από την κοινωνία των πραγματικών πολιτών μιάς χώρας, να ρωτούν σε κάθε τους συνάθροιση: πότε επιτέλους θεσμοθετείται νομικά και νόμιμα εκείνος ο έρημος ο Δῆμος (Dēmos) Ελληνίδων και Ελλήνων πολιτών, ο οποίος προκύπτει από την άμεση Ανάγκη ώστε:
α) Ανεξαρτήτως πολιτεύματος, το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος να ανήκει, δηλαδή να είναι κτήμα, της θεσμισμένης νομικά και νόμιμα ελληνικής κοινωνίας σε έναν Δήμο Ελληνίδων και Ελλήνων πολιτών. Μόνον έτσι μπορεί η ελληνική μας κοινωνία να είναι ο ‘εντολέας’ του όλου πολιτικού συστήματος, ενώ η εκάστοτε κυβέρνηση αμέσως ανακλητών αρίστων να πράττει μόνον ως ο ‘εντολοδόχος’ της ελληνικής κοινωνίας.
β) Όλη η ελληνική επικράτεια, συμπεριλαμβανομένης και της άμεσα θεσμισμένης ΑΟΖ/EEZ και , να ανήκει, δηλαδή να είναι κτήμα, του ελληνικού λαού.
Όσες και όσοι ενοχλούνται από ή προσποιούνται πως δεν κατανοούν τάχα τα παραπάνω δύο αιτήματα, μάλλον είναι ίσως οι άσπονδοι εχθροί του προτάγματος γιά την ελευθερία όλης της ελληνικής μας κοινωνίας και όλου του ελληνικού μας λαού. Ναι λοιπόν, τόσο απλό είναι!
*o Νικόλαος Κ. Γεωργαντζάς είναι Καθηγητής Συστημικής Δυναμικής
στο Πανεπιστήμιο Fordham, Νέα Υόρκη
** Περί του ορισμού του ποιές και ποιοί ακριβώς είμαστε οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πολίτες, χρειάζεται μελέτη, διαλογισμός και διάλογος επί του άρθρου του Νίκου Σαραντάκου «Ισοκράτης και ελληναράδικη κοπτοραπτική»: Kαι επί τούτου βέβαια, την απάντηση θα την βρούμε όλοι μαζί.
http://tonoikaipnevmata.wordpress.com/
