Φωνάζουν και ωρύονται στα αμφιθέατρα, κραυγάζοντας συνέχεια τον εκνευριστικό προσδιορισμό 'σύντροφοι' και 'συνάδελφοι' και κλείνουν τα τμήματα με πλειοψηφίες μαϊμού, καθώς σε πολλά τμήματα με 100 και πλέον φοιτητές ανά έτος, οι συνελεύσεις μαζεύουν κόσμο το πολύ 250 άτομα (ούτε το ½ των ενεργών φοιτητών δηλαδή). Αυτό βέβαια είναι και φταίξιμο των λοιπών φοιτητών που απέχουν. Και αφού ο ‘αγώνας’ τελειώσει, θέλουν ΚΑΙ να συνεχίσουν κανονικά το εξάμηνο ΚΑΙ να μη χάσουν την εξεταστική, κατά την οποία αυτοί ‘αγωνίζονταν’, κλείνοντας το τμήμα… Έ όχι λοιπόν κύριοι, όταν αγωνίζεσαι, οφείλεις να δεχτείς και τις συνέπειες.
Και ειδικά προς παραταξιακούς φοιτητές, επειδή έχω ζήσει πολλές φορές ως φοιτητής τέτοιες νοοτροπίες, όχι, δεν δέχομαι άτομα που έχουν υπερβεί τα όρια φοίτησης λόγω ενασχόλησής τους με παρατάξεις, να κλαίγονται γιατί τους κόβουν πάσο και προνόμια, την ίδια στιγμή που ‘συνάδελφοί’ τους, που καίγονται να περάσουν ένα μάθημα για να τελειώνουν (και είναι κατά πολύ μικρότεροί τους) να περιμένουν τις αγωνιστικές τους διαθέσεις για να κανονίσουνε το μέλλον τους. ΕΞΩ ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ απο τα ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με πολιτικά, να ενταχθεί σε μια νεολαία (ΟΝΝΕΔ, Νεολαία ΠΑΣΟΚ, ΚΝΕ κλπ), αλλά ΕΞΩ απο τα ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
