O αλώβητος, από την κρίση, κλάδος!

Υπάρχει ένας κλάδος που δεν παραπονείται καθόλου για την κρίση. Δεν απεργεί, δεν ενοχλείται από τα μέτρα, γιατί τα περισσότερα... δεν τον αγγίζουν ,και δε διαδηλώνει(εκτός από ελάχιστες ατομικές εξαιρέσεις). Ο κλάδος αυτός είναι ένα είδος franchise, μιας αλυσίδας καταστημάτων, που μοιράζονται όλα την ίδια φιλοσοφία και την ‘πουλούν’ κατά κάποιο τρόπο στον ευρύ κοινό χρόνια τώρα…¨Εχουν κοινή γραμμή λειτουργίας και έχουν τα περισσότερα κοινή ‘κεφαλή’. Η είσοδος στα καταστήματα είναι δωρεάν και είναι ανοιχτά συγκεκριμένες ώρες, πρωί και απόγευμα. Κάποιες μέρες μόνο το χρόνο, είναι ανοιχτά όλο το εικοσιτετράωρο ώστε να εξυπηρετήσουν όσο γίνεται περισσότερο κοινό.
Οι καταστηματάρχες, ντυμένοι πάντα στην πέννα, με τα καλύτερα υφάσματα, και με επιβλητικό συνήθως παρουσιαστικό, είναι πάντα εκεί να σε εξυπηρετήσουν με χαμόγελο,(εκτός από περιπτώσεις που δεν ταιριάζει το χαμόγελο). Είναι πάντα πρόθυμοι να σου πουν δωρεάν κάποιο ρητό, κερασμένο.
Κάθε γειτονιά έχει πάντα ένα τέτοιο κατάστημα. Κανένα δε από αυτά δεν πληρώνει ενοίκιο.
Τα καταστήματα αυτά προσφέρουν υπηρεσίες και προιόντα που κανένας άλλος δε μπορεί να προσφέρει. Είναι ένα είδος αποκλειστικού αντιπρόσωπου. Τα καταστήματα αυτά δεν κόβουν σχεδόν ποτέ απόδειξη. Τα προιόντα τους δε φορολογούνται και δεν τιμολογούνται. Ο κάθε πελάτης αφήνει τον οβολό του, και το ποσό που θα αφήσει εξαρτάται μόνο από την κρίση του. Δεν έχει σημασία που είναι ‘μαύρα’. Είναι σαν το φιλοδώρημα. Αν θέλει το δηλώνει αν θέλει δεν το δηλώνει. Και σχεδόν πάντα δε θέλει. Τι και αν πολλές φορές υπάρχουν πελάτες που στα βαθιά τους γεράματα αφήνουν περιουσίες ολόκληρες στο εκάστοτε κατάστημα. (Σε εκείνες τις περιπτώσεις βέβαια το κατάστημα προσφέρει στον πελάτη το υπέρτατο προιόν που μπορεί ποτέ να του προσφέρει.) Υπάρχουν προιόντα που αν δεν έχεις αρκετά χρήματα μπορείς να απολάυσεις το ‘short version’ τους, ή ακόμα και να τα απολαύσεις σε ημίφως. Πολλά από τα καταστήματα, τον τελευταίο καιρό ακολουθούν το μοντέλο ‘bussiness in bussiness’, και διατηρούν μικροκαταστήματα εντός των βασικών καταστημάτων. Υπάρχουν υπηρεσίες που τις προσφέρουν σε δικό σου χώρο για ειδικές περιπτώσεις. Εκεί αφήνεις κάτι παραπάνω.
Γενικά πάντως τα περισσότερα προιόντα τους είναι δωρεάν, αλλά πάντα κάτι αφήνεις.
Και ο πλούτος αυτός μαζεύεται, μαζεύεται, μαζεύεται. ¨Ένα μεγάλο κομμάτι του πηγαίνει στη διακόσμηση των καταστημάτων, στα ακριβά οχήματα και στις ‘από άλλη εποχή’ γκαρνταρόμπες των καταστηματαρχών. Μιλάμε για πολλά λεφτά. Μιλάμε για το απόλυτο μοντέλο επιχείρησης.
Δυστυχώς το επάγγελμα είναι ερμητικά κλειστό και έχουμε χρόνια να δούμε καινούργιο τέτοιο κατάστημα και από ότι φαίνεται θα δούμε μόνο αν γίνει κανένα θαύμα…Κυριολεκτικά. Όσο προκλητικά και να είναι όλα αυτά ειδικά σε καιρό οικονομικής κρίσης, παραδόξως τα δεχόμαστε. Εν έτει 2011 και τα δεχόμαστε…Δεχόμαστε αβίαστα τη χλιδή και την υπεροψία τους. Ποτέ δεν είδαμε να διαδηλώνει κανείς έξω από ένα τέτοιο κατάστημα. Λες και θα πέσει φωτιά να μας κάψει αν το κάναμε.

Τέλοσπάντων. Τι να πω…Μαγκιά τους.

Αναγνώστης