Με αποκλειστικό άρθρο του στην Handelsblatt.com, μπαίνει στη συζήτηση για την ευρωκρίση με σκληρή κριτική και με ένα σχέδιο για την αντιμετώπισή της.
O Lafontaine αρχίζει το άρθρο του με το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία του άλλοτε προέδρου της n Bundesbank, Tietmeyer το 1995 στο Διεθνές Φόρουμ του Davos για την Οικονομία:
«Κύριοι, όλοι εσείς βρισκόσαστε κάτω από τον έλεγχο των διεθνών οικονομικών αγορών».
Δυστυχώς σήμερα αυτό είναι η σκληρή πραγματικότητα. Τότε οι ανίδεοι ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων χειροκρότησαν με ενθουσιασμό γράφει ο Lafontaine και συνεχίζει.
Η Δικτατορία των αγορών έχει γίνει ο εφιάλτης της πολιτικής ελίτ.
Τα κοινοβούλια της Ευρώπης έχουν αποδυναμωθεί. Τα επιτόκια των χρηματαγορών υπαγορεύουν την ημερήσια διάταξη των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες αποφασίζουν τώρα για τους προϋπολογισμούς των κρατών και στην ανάγκη κρατικοποιούνται. Το σύνολο του ενεργητικού της Deutsche Bank π.χ. αντιπροσωπεύει το 80% των οικονομικών επιδόσεων της Γερμανίας και το 8πλάσιο της Ελλάδας.
Δεν είναι η Ελλάδα υπεύθυνη για την κρίση αλλά τα τραπεζικά συγκροτήματα και τα μαζικής καταστροφής οπλοστάσιά τους.
Η Δικτατορία των χρηματαγορών οδήγησε επίσης τη Γερμανία σε μια εντελώς λάθος πολιτική. Η κοκκινοπράσινη κυβέρνηση και η κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού έστρωσαν το χαλί στις χρηματαγορές και ενίσχυσαν το οπλοστάσιό τους.
Η διαχειριστές της κρίσης, Angela Merkel και Nicholas Sarkozy, μπορούν να συγκριθούν με δύο παλαιστές Sumo. Η Merkel και ο Sarkozy παλεύουν χιλιοστό χιλιοστό για τις επιχειρήσεις και τις τράπεζές τους και θάβουν την Ευρώπη κάτω από τον όγκο τους.
Οι ευρωεγγυήσεις αποσκοπούν στην προστασία της μαφίας των αγορών από απώλειες και στη διατήρηση στη ζωή της Νομισματικής Ένωσης με τεχνική αναπνοή.
Οι αντιδράσεις στην θέση του υπουργού Οικονομίας Rösler για πρόληψη μιάς χαοτικής πτώχευσης της Ελλάδας, μετά την υπερψήφιση της διεύρυνσης του EFSF, κόπασαν. Τώρα αυτό το ενδεχόμενο το συζητάει και υπουργός Οικονομικών Schäuble. Διότι σε περίπτωση πτώχευσης δεν ζημιώνονται οι τράπεζες αλλά οι φορολογούμενοι. Και οι ευρωπαϊκές τράπεζες, έχουν σε μεγάλο βαθμό ξεφορτώσει τα προβληματικά κρατικά ομόλογα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Εντελώς αφελώς οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες συναινούν με την παροχή εγγυήσεων προς το EFSF, στη δημιουργία μιας γιγάντιας ομπρέλας προστασίας για τις τράπεζες.
Και ο Oskar Lafontaine καταλήγει: Τα κράτη πρέπει να απελευθερωθούν από τις χρηματαγορές. «Οι τράπεζες δαγκώνουν το χέρι που τις ταΐζει». Δανείζονται με με 1,5% κεφάλαια από την ΕΚΤ. Ενώ τα κράτη δανείζονται από τις τράπεζες και τους καρχαρίες των χρηματαγορών με υψηλά επιτόκια. Η ΕΚΤ, όφειλε να δανείζει απευθείας τα κράτη μέσω μιας δημόσιας τράπεζας.
kentri.gr
