Οι αντάρτες του ΡΚΚ επιτέθηκαν ταυτόχρονα σε κτήρια του στρατού και της αστυνομίας, αλλά και εναντίον του στρατοπέδου που στεγάζεται η 21η Ταξιαρχία Συνόρων του τουρκικού στρατού. Αξίζει να σημειωθεί ότι το στρατόπεδο που δέχτηκε την επίθεση, είχε επισκεφθεί μόλις πριν από τέσσερις ημέρες ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Αμπντουλλάχ Γκιούλ, για να τονώσει το ηθικό των στρατιωτών που υπηρετούν σε μονάδες και φυλάκια των συνόρων. Η συγκεκριμένη επίθεση του ΡΚΚ είναι η τέταρτη μεγαλύτερη στην ιστορία της 27χρονης πολεμικής του δράσης.
Η επίθεση και οι τεράστιες απώλειες Τούρκων στρατιωτών προκάλεσαν σοκ στην τούρκικη κοινή γνώμη, η οποία είχε πειστεί από την κυβέρνηση Ερντογάν, αλλά και από την ηγεσία του Στρατού παλιότερα, ότι οι Κούρδοι δεν ήταν σε θέση να διεξάγουν επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας και ότι αναλώνονταν σε βομβιστικές ενέργειες και ενέδρες εναντίον οχηματοπομπών και επιθέσεις εναντίον απομακρυσμένων φυλακίων.
Η επίθεση όμως της Τετάρτης διεξάχθηκε από τουλάχιστον διακόσιους Κούρδους μαχητές, οι οποίοι διασπείροντας τις δυνάμεις τους, επιτέθηκαν εναντίον πολλών στόχων 01.00 τα ξημερώματα...
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι στην αναβάθμιση της επιχειρησιακής δυνατότητας του PKK έχει συμβάλει τα μέγιστα η Μοσάντ, στα πλαίσια της χαμηλής εντάσεως πολέμου που ήδη διεξάγεται ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ στα βουνά του Κουρδιστάν και στη Λωρίδα της Γάζας. Άλλωστε η Μοσάντ είναι παρούσα στην περιοχή από το 1991 μετά τον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, όταν είχε στήσει το πρώτο κουρδικό αυτόνομο κράτος στο Β. Ιράκ.
H Τουρκία βρίσκεται σε δεινή θέση, καθώς αφενός μεν αδυνατεί να καταβάλει τον απελευθερωτικό αγώνα του PKK, ο οποίος διεξάγεται από το 1984, αφετέρου δε, βλέπει ότι οι όποιες πολιτιστικές παραχωρήσεις προς τους 15.000.000 Κούρδους δεν φτάνουν πια. Η στιγμή που θα αναγκαστεί να συρθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με μόνο θέμα την αυτονομία - στην καλύτερη για εκείνη περίπτωση - του Κουρδιστάν δεν θα αργήσει...
Αποδεικνύεται ότι η Τουρκία παρά την τύχη που έχει να διαθέτει ένα χαρισματικό ηγέτη ο οποίος της έδωσε πρωτόγνωρη οικονομική και πολιτική δυναμική, είναι μία χώρα με τεράστια και μάλλον ανυπέρβλητα προβλήματα. Η Άγκυρα αιμορραγεί καθημερινώς οικονομικά και σε στρατιωτικό προσωπικό σε έναν πόλεμο που γνωρίζει ότι τελικά δεν μπορεί να κερδίσει. Το κόστος στρατιωτικής κατοχής μίας τόσο μεγάλης περιοχής είναι πια δυσβάστακτο.
Βέβαια, στην ημεδαπή πλήθος Ελλήνων πολιτικών και "αναλυτών" διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους, ότι καθώς η Τουρκία μετατρέπεται σε οικονομική και πολιτική περιφερειακή υπερδύναμη, τότε η Ελλάδα - για το καλό της - πρέπει να υποχωρεί συνεχώς και παντού.Είναι οι ίδιοι γνωστοί ενδοτικοί που έσκουζαν πριν το δημοψήφισμα για το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν, ότι τυχόν απόρριψή του από τους Κύπριους θα οδηγήσει το νησί σε βέβαιη καταστροφή...
Και μετά "τυχαίως" πληροφορηθήκαμε ότι η Κύπρος έχει φυσικό αέριο...
Λαμβανομένων υπ' όψιν των τρεχουσών οικονομικών συνθηκών αλλά και του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού της χώρας, φαίνεται, ότι ο αγώνας για την αποφυγή της φιλανδοποίησης της Ελλάδος, αυτή τη στιγμή διεξάγεται στα βουνά του Κουρδιστάν...
Τα Σέβη μου
