Αντιθέτως, η χώρα βρίσκεται σε έναν φαύλο κύκλο- ή στο γύρο του θανάτου- όπου δανείζεται όλο και περισσότερα για να τα βγάλει πέρα με τα χρέη της, εξανεμίζοντας την ανάπτυξη και επιδεινώνοντας συνεχώς την αναλογία της χρέους προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν.
«Ακόμα και αν ξελασπώσει από την παγίδα του χρέους, αυτό δε θα είναι μία θαυματουργή λύση» σημειώνει ο Wheatley.
Ένα διαχειρίσιμο επίπεδο δανεισμού είναι αναγκαίο, αλλά όχι ικανό για την Ελλάδα ώστε να ξεκινήσει την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας και να συνεχίσει την ανάπτυξη μετά από τρία χρόνια οικονομικής συρρίκνωσης.
Για να φανεί η ταχύτητα της επιδείνωσης, το ΔΝΤ στήριξε τη «διάσωση» της Ελλάδας του Μάη του 2010 στις προβλέψεις ότι το ακαθάριστο χρέος θα κορυφωθεί το 2012 σε 149% του ΑΕΠ, έναντι 172% που αναμένεται πλέον να φθάσει του χρόνου.
Ο Δημήτρης Δρακόπουλος, οικονομολόγος της Nomura στο Λονδίνο, λέει στο Reuters:
«Η Ελλάδα έχει μεγάλες διαρθρωτικές δυσχέρειες στην ανάπτυξη, και η βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών της είναι μόνο ένα από τα σημεία συμφόρησης».
Η Ελλάδα έχει δεχθεί μια σειρά από μεταρρυθμίσεις από την τρόικα με αντάλλαγμα την οικονομική σανίδα σωτηρίας. Αυτές περιλαμβάνουν περικοπές στη δημόσια μισθοδοσία, αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης και το άνοιγμα των προστατευόμενων τομέων της οικονομίας.
Οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι τέτοιες βαθιές αλλαγές θα μπορούσαν να αυξήσουν το συνολικό εγχώριο προϊόν κατά 10% τα επόμενα 20 χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα μέτρα στραγγαλίζουν την ανταγωνιστικότητα.
«Όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις επιδεινώνουν τα πράγματα βραχυπρόθεσμα» λέει ο κ. Δρακόπουλος. «Η απελευθέρωση της οικονομία στην αρχή, υπό αυτές της συνθήκες, θα δυσκολέψει περαιτέρω τις καταστάσεις τα πρώτα χρόνια», σημειώνει.
Οι αγορές από την άλλη πιστεύουν ότι με το υπάρχον εργατικό δυναμικό, την υπερμεγέθη γραφειοκρατία και την πολύ χαμηλή παραγωγικότητα, σχεδόν 30% κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ, η Αθήνα έχει ελάχιστες πιθανότητες να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
