Ακολουθεί αρθρο απο τις 25 Αυγούστου μερικές μέρες μετα την επίσημη παρουσίαση του Ipad 2.0.
Όταν κάποιος απο την ομάδα των δημοσίων σχέσεων στην Apple μου έδειξε τη θέση μου,πριν ξεκινήσει η παρουσίαση για το νέο iPad 2.0,μου θύμισε ότι αν ήθελα να πάρω φωτογραφίες θα έπρεπε να καθίσω στο πίσω τμήμα.Αντί για αυτό επέλεξα την πρώτη σειρά, παρά το ότι κάθε δημοσιογραφικό κύτταρο στο σώμα μου ούρλιαζε σε μένα να πάρω θέση για φωτογραφία.Γιατί;Επειδή είχα αυτή την αίσθηση ότι θα ήταν μια από τις τελευταίες παραστάσεις του Steve Jobs που θα ήμουν σε θέση να δω, και ήθελα να τον μελετήσω από κοντά. Είναι μια από τις λίγες φορές που αναγκάστηκα απλά να απολαύσω την παράσταση, και να μην προσπαθήσω να αποθανατήσω το γεγονός που παρακολουθούσα.Ο Jobs δεν με απογοήτευσε.
Πρώτη ΣυναντήσηΓια να κατανόησετε ακριβώς το γιατί δεν έχετε παρά να πάτε πίσω από όλη τη ζωή μου. Όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, όντας 12χρονών, βοήθησα να βγεί απο το κουτί το πρώτο Apple II που είχε αγοράζει το γυμνάσιο μου στο Cupertino. Βλέποντας την πράσινη οθόνη, την κασέτα του δίσκου,και την μαύρη πλαστική θήκη με το pop-off καπάκι ξεκίνησε μια σχέση με την Apple με διάφορα σκαμπανευάσματα για τα επόμενα 34 χρόνια.
Εκείνη τη χρονιά, ερωτευμένος όπως ήμουν με αυτή τη νέα συσκευή που το σχολείο μου είχε αγοράσει (ο πατέρας μου αγόρασε ένα ακόμα καλύτερο μοντέλο μερικούς μήνες αργότερα), πήρα το θάρρος να μπω στο πρώτο κτίριο της Apple (τότε ήταν μόνο ένα κτίριο, μικρότερο απο πολλές καινούργιες εταιρίες που επισκέπτομαι σήμερα) και ζήτησα μια περιήγηση. Ένας τύπος με συνόδευσε, δεν έχω ιδέα ποιος ήταν, αλλά θυμάμαι ακόμα δύο πράγματα 34 χρόνια μετά: το πιάνο και την επιγραφή " Χαλαρά χείλη βουλιάζουν πλοία" .Πήρα κάποιες αφίσες, τις οποίες έχω χάσει,από τα πρώτα πολύχρωμα λογότυπα της Apple.Αυτή μου φάνηκε σαν διαφορετικό είδος εταιρείας, πολύ διαφορετική από την Tandem, που επίσης είχα επισκευτεί (η εταιρεία πλέον έχει κλείσει) και την HP, όπου εργάστηκα ένα καλοκαίρι σε ένα μηχάνημα συγκόλλησης.Η Apple ήταν μέρος της ζωής μου σε κάθε στροφή. Όταν ήμουν 13-14 κέρδιζα το επίδομα μου, βοηθώντας τη μαμά,στο να βάζει μητρικές μέσα στα Apple II. Πληρωνόμουνα $1 ανά μητρική, αν θυμάμαι καλά, και μου πήρε πολύ χρόνο για να ολοκληρώσω την πρώτη μου. Έμαθα αργότερα από τον Wozniak ότι η Apple δεν μπορούσε να ικανοποιήσει την απαιτούμενη παραγωγή, δεδομένου ότι οι Apple IIs πωλούσαν τόσο καλά, και είχαν προσλάβει τον Hildy Licht, ο οποίος έβρισκε νοικοκυρές απο την γύρω περιοχή για να συμβάλουν στη δημιουργία τους. Στο εργαστήριο του Γυμνάσιο Prospectείχαν έναν ολοκαίνουργιο Apple II.Έγινα μέλος στην λέσχη των υπολογιστών εκεί, όπου,εμμ, έτρεχα μια ομάδα πειρατείας λογισμικού. Μπαμπάδες σαν το δικό μου θα αγόραζαν τα τελευταία παιχνίδια και ένα από τα μέλη του συλλόγου ήταν τόσο έμπειρος στο hacking που μπορούσε να σπάσει τους κωδικούς για προστασίας από αντιγραφή, και να βάζαμε ένα αντίγραφο στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Μου άρεσε να παίζω παιχνίδια, σε άλλους άρεσε να μαθαίνουν πως δουλεύει ο κώδικας.
Στο West Valley Community College, ο εκπαιδευτής δημοσιογραφίας είχε πάρει κατά κάποιο τρόπο τον προϋπολογισμό για να αγοράσει έναω εκτυπωτή λέιζερ αξίας $ 5.000 και μερικούς παλιούς Macintosh για να δουλέψει την εφημερίδα. Όταν γνώρισα τον Steve Wozniak, το 1989, τον ρώτησα για μια συνέντευξη και αργότερα τον ρώτησα για κάποιο καλύτερο εξοπλισμό για το εργαστήριό μας. Πήρα και τα δύο,κάτι που ώθησε την καριέρα μου εκεί που έχει φτάσει σήμερα.Ακόμα θυμάμαι τον αριθμό του τηλεφώνου του Wozniak, το οποίο είναι περίεργο καθώς δεν το έχω κάλεσε για περίπου μια δεκαετία.Αλλά όλα αυτά τα επισημαίνω γιατι η Apple, η εταιρεία,είναι μέρος της ζωής μου για τα τελευταία 34 χρόνια.
Παρόν Day & Προσοχή στη λεπτομέρειαΑυτό με φέρνει στον Steve Jobs και την εισαγωγή του την ημέρα της παρουσίασεις του iPad 2. Έβλεπα έναν μάγο εν ώρα εργασίας και δεν απογοητεύτικα.Χρισιμοποιούσε την κάθε λέξη τέλεια , πουλώντας με τον τρόπο που μόνο αυτός μπορούσε,και με έκανε να πιστέψω για άλλη μια φορά ότι η ζωή μου θα γινόταν κάπως καλύτερη αν αποκτούσα μία από αυτές τις συσκευές.Γιατί αυτός; Αναρωτήθηκα εκείνη την ημέρα.Για την απάντηση σε αυτό χρειάζεστε να βουτήξετε ξανά μέσα στα τελευταία 34 χρόνια της ζωής μου, αλλά για μένα καταλήγει σε αυτό: μόνο ένας τύπος στον κλάδο μου έχει πει ποτέ να κοιτάξω στο πίσω μέρος ενός προϊόντος για να καταλάβω την ομορφιά του.
Ήταν κατά την παριυσίασει του iMac, όπου επιδείκνύε τη μοντέρνα γραμμή που είναι πάνω στο γραφείο μου σήμερα "κοίτα στο μέταλλο στο πίσω μέρος, έτσι δεν είναι όμορφο;" μου είπε.Ήταν.Αλλά όλοι οι άλλοι CEOs δεν νοιάζονταν για το πίσω μέρος των προϊόντων τους. Θα προτιμούσαν, αντ 'αυτού, να έκοβαν το κόστος από τους.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που έχω δει ο Steve Jobs να δείχνει προσοχή σε πράγματα που δεν έχουν σημασία. Όταν πήρα συνέντευξη απο τον Jamis MacNiven, ο οποίος σήμερα διευθύνει ένα διάσημο στέκι/εστιατόριο στο Silicon Valley που ονομάζεται "Bucks," ανέφερε τον Steve Jobs.Ήταν ο πρώτος εργολάβος του Steve Jobs και μου είπε ότι αυτός και ο Steve συνήθιζαν για πολύ καιρό,να διαφωνούν για το πως φαινομενικά ασήμαντα πράγματα θα έπρέπε να γίνουν. "Είχαμε διαφωνίες για τον τρόπο με τον οποίο τα καλώδια θα έπρέπε να συρράπτονται στο γκαράζ," μου είπε.
Μια άλλη ιστορία που Θυμάμαι είναι ότι ο Jobs είχε βάλει να βάψουν το δάπεδο του εργοστασίου της Macintosh κίτρινο. Μετά από όλα, η ιστορία κατέληγε, ένα τόσο όμορφο προϊόν πρέπει να κατασκευαστεί σε ένα όμορφο μέρος.Όταν επισκέφτηκα την Κίνα πριν από δύο χρόνια είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ μια σειρά παραγωγής της Apple. Ο τύπος που το έτρεχε με έβαλε να πάρω όρκο σιωπής (η σύμβασή του θα ακυρωνόταν αν επιτρέπε σε δημοσιογράφο να μπεί μέσα), αλλά μέσα σε αυτό το εργοστάσιο πολλές μάρκες υπολογιστών συναρμολογούνται δίπλα δίπλα. "Κοιτάξτε τη γραμμή της Apple," μου είπε. Το έκανα, και παρατήρησα ότι υπήρχαν περισσότερα βήματα, και καλύτερος εξοπλισμός, από τους άλλους.
Όταν επισκέφθηκα το εργοστάσιο Seagate, όπου η παραγωγή έχει 1.1 εκατομμύρια σκληρούς δίσκους την εβδομάδα για φορητούς υπολογιστές, μια γραμμή παραγωγής είχε περισσότερους και συχνότερους ελέγχους.Η γραμμή; Οι ετικέτες στο τέλος αυτής της γραμμής έλεγε «Apple».Είναι αυτή η επιρροή του Steve Jobs σε όλη την εταιρεία που ακούω συχνά. Ακόμα και δελτία τύπου, ακούω, περνούν από μια φοβερή διαδικασία για είναι βέβαιο ότι είναι τέλεια.
Αγάπη η μίσος
Αυτό εξηγεί πραγματικά γιατί σε μερικούς άνθρωπους δεν άρεσε ο Steve Jobs. Είναι ένας δικτάτορας και θα κάνει τα πάντα για να είναι βέβαιος ότι έχετε κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο: δηλαδή τέλειο. Όταν υπάρχει μια ιδεα στο τραπέζει για ένα προοιόν πρέπει να είναι ολοκληρωμένη,ακόμα και τον τρόπο προώθησης για να πουληθή. Καλύτερα να έχεις σκεφτεί τα πάντα.Ο άντρας της αδελφής μου εργάστηκε στην Apple και έχει τους πλήθος τέτοιον ιστοριών για το πώς η Apple φροντίζει να πάρει απο τους προμηθευτές της τον καλύτερο εξοπλισμό.
Αυτή η ιστορία όμως δεν είναι για την Apple, πραγματικά, αφορά έναν άνθρωπο.Τον Steve Jobs.Που φοράει μαύρα πουκάμισα ζιβάγκο και τζιν. Ένας που θα μπορούσατε να αναγνωρίσετε σε κάθε εστιατόριο ή δρόμο στον κόσμο (Τον συνάντησα σε ένα μέρος με σούσι μια φορά παλιά όταν δούλευα για τη Microsoft, όταν συναντηθήκα με την εικονική προσωπικότητά είπε, "Χαίρομαι να γνωρίζω αυτούς που μας αντιγράφουν». Είχαμε μείνει τόσο έκπληκτοι που κανείς από μας,ούτε που σκέφτηκε να βγάλει μια φωτογραφική μηχανή.
Έχει εμπνεύσει τόσους πολλούς επιχειρηματίες να ξεκινήσουν επιχειρήσεις και να κατασκευάσουν εκπληκτικά προϊόντα οι ίδιοι. Περισσότεροι από ένας CEO μου είπε "Θέλω μόνο να φτιάξω ένα προϊόν που θα πάρει την έγκριση του Steve Jobs.
Τουλάχιστον ένας από αυτούς CEO είχε την πιθανότητα να παρουσιάσει το προϊόν του στον Steve Jobs. Θυμάμαι ακόμα πόσο ενθουσιασμένος ήταν ο Mike McCue, Ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος της Flipboard, όταν ο Steve ενέκρινε το προϊόν του. Αυτό ήταν από έναν τύπο που είχε ήδη πουλήσει μια εταιρεία για 800 εκατ. δολαρίων και συνήθως ήταν ήρεμος και συγκεντρωμένος.Όχι εκείνη την ημέρα.
Όταν δούλευα για τη Microsoft και συναντήθηκε με τον Dan'l Lewin, ο οποίος τώρα είναι ένας εταιρικός αντιπρόεδρος, συνήθιζε να μου λέει διασκεδαστικές ιστορίες από τη συνεργασία του με τον Steve Jobs (άρχισαν την NeXT μαζί). Μια ιστορία ξεχώριζε σχετικά με «το πεδίο παραμόρφωσης πραγματικότητας." Μου είπε πως ο Jobs θα μπορούσε να πουλήσει τα πάντα σε οποιονδήποτε και πως έπεισε την IBM να χρηματοδότηση την NeXT με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.
Το μέλλον της Apple
Κάποια πράγματα πρέπει να ληφθούν υπόψη: ποια θα είναι η Apple χωρίς τον Steve Jobs;Νομίζω ότι θα πρέπει να χωρίσουμε την Apple στα επιμέρουςκομμάτια:
1.Oμάδα σχεδίασης.
2.Εργαστήρια έρευνας και ανάπτυξης.
3.Την εφοδιαστική αλυσίδα.
4.Την ομάδα Marketing.
5.Κατάστημα λιανικής πώλησης και διανομής.
Κανένα από αυτά δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο από τότε που αποχώρησε ο Steve Jobs. Γιατί;Επειδή η Apple τωρα έχει την κουλτούρα του "τι θα έκανε ο Steve Jobs;" Ξέρουν ότι καλύτερα να μην διαθέσουν κανένα προϊόν πριν να είναι έτοιμα. Παρακολούθησαν την ομάδα της HP / Palm να καταστρέφεται επειδή είχαν διαθέση πολύ σύντομα και ανακοίνωσαν ακόμα νωρίτερα.
Ξέρουν ότι καλύτερα να είναι έτοιμοι σε όλα, αν θέλουν να έχουν την ευκαιρία να ανταγωνιστούν με τους Κινέζους, οι οποίοι έχουν τεράστια πλεονεκτήματα οσον αφορά το κόστος παραγωγής,και επίσης έχουν αρχίσει να μαθαίνουν πως να προωθήσουν τα προοιόντα τους στο παγκόσμιο ακροατήριο.Ξέρουν ότι πρέπει να πάρουν ρίσκα και να αλλάξουν ολόκληρους κλάδους (δεν θα είμαι συγκλονισμένος εάν αλλάξουν εντελώς την τηλεοπτική αγορά αυτό το φθινόπωρο, με τον ίδιο τρόπο που έχουν ανακατασκευάσει την αγορά των τηλεφώνων ,των tablets και των προσωπικών υπολογιστών τα τελευταία 10 χρόνια).
Ξέρουν ότι καλύτερα να συνεχίσουν να βγάζουν προϊόντα που είναι μπροστά από την υπόλοιπη αγορά, αλλιώς θα βγούν εκτός ανταγωνισμού.
Όμως, ο Steve Jobs πιθανόν να μην είναι διαθέσιμος να αναλάβει όλες αυτές τις ευθύνες. Αυτό θα είναι μια τεράστια απώλεια, γιατί αν προσπαθούν να μας πουλήσουν κάτι νέο δεν θα είναι τόσο εύκολο να μας κάνουν να ενδιαφερθούμε για αυτή τη νέα ιδέα. Η Apple μπορεί να εμφανιστεί και πάλι σαν να παραπατάει, ή, απλά,αυτό που γίνεται σε κάθε άλλη εταιρεία, και αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να κάνει το νέο CEO Tim Cook να χάνει τον ύπνο του τα βράδια.
Για μένα, όμως,όλα τα μου έγιναν όταν είδα Steve Jobs την έναρξη της iPad 2. Εδώ ήταν ένας τύπος, που έκανε αυτό που έχει όλα τα προσόντα για να κάνει, και εγώ κάθισα πίσω παρακολουθόντας με δέος. Μετά την παράσταση πήγα μέχρι το Steve, κρυφά από την Katie Cotton, την επικεφάλη του PR, του έσφιξα το χέρι και είπα: «Σας ευχαριστούμε για όλα όσα έχετε κάνει για όλους μας."
Ήταν ο τρόπος μου να πω οτι σέβομαι τον Steve και είμαι ευτυχής που κάθισα στην πρώτη σειρά, γιατί αν είχα κάτσει πίσω για να τραβήξω φωτογραφίες δεν θα υπάρχει κανένας τρόπος να φτάσω μέχρι εκεί για να του σφίξω το χέρι πριν εξαφανιστή απο την πλάγια πόρτα.
Σου εύχομαι τα καλύτερα Steve και ελπίζω να συνεχίζεις να βρίσκεις μεγάλη χαρά σε ό, τι κάνεις.
