Ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα από Αγγλική εφημερίδα της εποχής!
"Στο εξής δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολέμησαν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολέμησαν σαν Έλληνες".
Τι απέμεινε όμως αγαπητοί μου από... όλα αυτά, πέραν ίσως από μια ψεύτικη περηφάνια για ένα παρελθόν που είμαστε ανάξιοι να το πιάνουμε ακόμα και στο στόμα μας, πέραν ίσως από κάποιες εκπομπές στην τηλεόραση να μας θυμίζουν όσα είμαστε ανάξιοι να κατανοήσουμε, να ζήσουμε, να αντιληφθούμε... Αυτό είμαστε ένα παρελθόν χωρίς παρόν και πολύ φοβούμαι και χωρίς κανένα μέλλον...
Νικητές δεν είναι εκείνοι που σκέφτονται πως θα παρελάσουν στο πανηγύρι της νίκης αλλά εκείνοι που ξέρουν πως θα πρέπει να θυσιαστούν για τη νίκη.
Το μήνυμα του ’40 είναι τέτοιο που μας υποχρεώνει να προσευχόμαστε και να επιδιώκουμε την ειρήνη όμως υπάρχουν στιγμές που πρέπει να αγωνιστούμε θυσιάζοντας ακόμα και την ζωή μας όταν κάποιοι προσβάλουν την ελευθερία μας, τη δημοκρατία, το έθνος, την πατρίδα...
