Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από μελέτες που διεξάγονται στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος Waterloss, για τη διαχείριση απωλειών νερού σε δίκτυα ύδρευσης (πρόγραμμα διακρατικής συνεργασίας MED), που υλοποιείται από 9 εταίρους, σε έξι χώρες με επικεφαλής το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.).
«Οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανώς να έχουν κατά νου, ότι το νερό χάνεται λόγω θραύσεων σε σωλήνες του δικτύου. Στην πραγματικότητα όμως, αυτές ευθύνονται για απώλειες της τάξεως του 1/5.
Το περισσότερο νερό χάνεται λόγω μικρών διαρροών που συμβαίνουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο δίκτυο αλλά και μέσα στα σπίτια μας», επεσήμανε ο Βασίλης Κανακούδης, επ.καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας και τεχνικός σύμβουλος του Waterloss.
«Το νερό είναι ένα κοινωνικό αγαθό, όμως η τιμή του είναι εξαιρετικά χαμηλή. Έτσι, κανείς δεν μπαίνει στη διαδικασία να διορθώσει το δίκτυο, αφού το κόστος θα είναι μεγαλύτερο από τα έσοδα.
Επίσης και οι καταναλωτές στα σπίτια μας δείχνουμε αμέλεια για τον ίδιο λόγο. Το ζητούμενο όμως είναι να το αντιμετωπίσουμε μακροπρόθεσμα. Πρέπει να το προσέξουμε σήμερα γιατί στο μέλλον θα είναι δυσεύρετο και πολύ ακριβό», επεσήμανε ο καθηγητής.
Το πρόγραμμα Waterloss, που θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2013 μελετά τη διαχείριση του αστικού νερού και δημιουργεί ουσιαστικά, τα εργαλεία για τον καλύτερο έλεγχο του πόσιμου νερού, σε ό,τι αφορά το ισοζύγιο και την κατάσταση του δικτύου.
Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν οι εταιρείες ύδρευσης να έχουν τον έλεγχο αξιοποιώντας επιστημονικές και όχι εμπειρικές μεθόδους.
Σύμφωνα με τον κ. Κανακούδη, πρώτες χώρες στη σωστή διαχείριση του νερού είναι το Ισραήλ και η Κύπρος ενώ στις τελευταίες θέσεις είναι η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, αν και η τελευταία έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο.
Το έργο Waterloss για το οποίο πραγματοποιείται σήμερα ημερίδα στο Α.Π.Θ., έχει ως στόχο να ενισχύσει την τεχνογνωσία του προσωπικού των εταιρειών ύδρευσης για την αντιμετώπιση προβλημάτων διαχείρισης υδατικών πόρων και συνεπώς του νερού σε συνθήκες ανεπάρκειας.
Ένα φαινόμενο, που πλήττει πολλές χώρες της Μεσογείου ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης ξηρασίας, της ερημοποίησης και της επιταχυνόμενης κλιματικής αλλαγής.
