δεν παρακολουθούσαν την θεία λειτουργία, αλλά ούτε και την δοξολογία. Κάθονταν στο προαύλιο του ναού όπου και συζητούσαν με την συνοδεία του τσιγάρου. Μάλλον θεωρούν πως η τιμή που αποδίδουν στους ήρωες είναι μόνο το στεφάνι και το καλό κοστούμι που φοράνε. Αυτός ο ναός το '40 γέμισε με στρατιώτες που έψελναν σαν άγγελοι με μια φωνή και ο Θεός με την Παναγιά μας τους βοηθούσαν σε κάθε τους βήμα. Με αυτό τον τρόπο κατάφεραν και μας χάρισαν ότι εμείς απολαμβάνουμε σήμερα και όχι με το τυπικό, θεωρητικό τρόπο, αλλά με έργα, όχι με λόγια και τσιγάρα, αλλά με πίστη, αγάπη, ελπίδα κυρίως στον Θεό".
http://www.katoci.com/
