Η εφημερίδα Vatan αποκάλυψε ότι η Γαλλία και η Τουρκία υπέγραψαν δυο συμφωνίες στις 23 Ιουνίου και 23 Αυγούστου του 1939. Βάσει της πρώτης συμφωνίας εκδόθηκε κυβερνητικό διάταγμα στις 6 Ιουνίου του 1940 που φέρει την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας Ισμέτ Ινονού και του πρωθυπουργού Ρεφίκ Σαϊντάμ, για την κατάθεση 7 εκ. φράγκων από την Κεντρική Τράπεζα της Τουρκία στο λογαριασμό της γαλλικής Klering.
Ο καθηγητής Αχμέτ Ντεμιρέλ δηλώνει έκπληκτος για τα στοιχεία που βγήκαν στη δημοσιότητα και τονίζει: «Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι αποκτήσαμε την Αλεξανδρέττα με δημοψήφισμα».
Ο καθηγητής Μετέ Τουντζάι δηλώνει ότι δεν γνωρίζει τα έγγραφα, αλλά δεν αποκλείει να έχουν καταβληθεί χρήματα γιατί, όπως λέει, συμβαίνουν τέτοια πράγματα.
Για να δούμε, όμως, πώς απέκτησε τελικά η Τουρκία την Αλεξανδρέττα. Μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Αλεξανδρέττα απέκτησε ειδικό καθεστώς και τέθηκε υπό την Εντολή της Γαλλίας. Η Τουρκία έφθασε πολλές φορές στα πρόθυρα του πολέμου με τη Γαλλία εξαιτίας της Αλεξανδρέττας, η οποία περιλαμβάνεται στο Misak-I Milli (ιερός όρκος για εθνικές κατακτήσεις).
Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση του 1930 και ο Χίτλερ ξεκίνησε την επεκτατική του δραστηριότητα η Τουρκία βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση έναντι της Γαλλίας.
Ο Ατατούρκ και η κυβέρνηση του προσπάθησαν με κάθε τρόπο να κατακτήσουν την Αλεξανδρέττα. Όταν η Γαλλία απελευθέρωσε τη Συρία το 1936, ήθελε να της δώσει και την Αλεξανδρέττα. Η Τουρκία αντέδρασε και το θέμα έφτασε στην Κοινωνία των Εθνών.
Εκεί αποφασίστηκαν τα εξής: Η Αλεξανδρέττα θα είναι ανεξάρτητοι εσωτερικά, στις εξωτερικές της σχέσεις θα υπάγεται στη Συρία, αλλά η επίσημη γλώσσα θα είναι η τουρκική. Η απόφαση δεν ικανοποίησε και τις δυο χώρες. Το 1938 ιδρύθηκε το ανεξάρτητο κράτος της Αλεξανδρέττας.
Τελικά με τη συμφωνία της 23ης Ιουνίου του 1939 η Γαλλία δέχθηκε την ένταξη της Αλεξανδρέττας στην Τουρκία, έναντι 7 εκ. φράγκων. Η πλειοψηφία της Βουλή της Αλεξανδρέττας στην τελευταία συνεδρίαση της στα τέλη του 1939, ψήφισε υπέρ της ένταξης της στην Τουρκία.
Την ιστορία αυτή την περιγράφει η εφημερίδα που έκανε και την αποκάλυψη. Εμείς απλά την αντιγράφουμε, για να μαθαίνουμε πως μεθοδεύονται παρασκηνιακά πράγματα , τα οποία ο κόσμος τα μαθαίνει μετά από πολλές δεκαετίες, αλλά και για να προσέχουμε επειδή και άλλες περιοχές εντάσσονται στον «εθνικό όρκο» των Τούρκων…
