Βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την δυναμικά εκφραζόμενη κοινή γνώμη. Το ακατανόητο είναι, αναρωτιούνται οι πολίτες, πώς ένας υπεύθυνος πολιτικός, έστω και πικραμένος, έστω και αποφασισμένος να δώσει τη δική του μάχη και να μην «φύγει με ελικόπτερο», να παίζει σε μια ζαριά τη τύχη της χώρας και μια πολιτική δεκαετιών σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Την ίδια στιγμή οι πολίτες δεν εμπιστεύονται και τους υπόλοιπους κομματικούς σχηματισμούς. Και να το μέγα αδιέξοδο. Τόσο οι εκλογές, που προτείνονται σαν λύση όσο και, το επικίνδυνο για τη χώρα, δημοψήφισμα θα διεξαχθούν, αν διεξαχθούν, όπως το 1961, με δημόσιους ξυλοδαρμούς και κουκουλοφόρους; Ποια κυβέρνηση συνεργασίας είναι δυνατό να προκύψει, πριν ή μετά από ενδεχόμενες εκλογές, όταν κανείς δεν συμφωνεί με κανέναν για το δέον γενέσθαι; Και τι μπορεί πια να προσφέρει η σημερινή Βουλή; Βέβαια υπάρχει πάντα μια μικρή θέση για την ελπίδα και για τη φρόνηση... Είναι κι αυτό μια παρηγοριά.
http://www.katoci.com/