Απαιτούμε νεκροταφείο στη Γλυφάδα

Ο πατέρας μου, κάτοικος Γλυφάδας από το 1959, πέθανε σε ηλικία 81 ετών και τάφηκε στο Βύρωνα. Δεν ήταν ούτε άστεγος, ούτε αγνώστων στοιχείων ούτε ετεροδημότης. Έφτιαξε την οικογένειά του στη Γλυφάδα, την αγάπησε και την πόνεσε περισσότερο και από το χωριό του. Πλήρωνε τα τέλη στο δήμο του, δούλεψε στο δήμο Γλυφάδας, συνταξιοδοτήθηκε από το δήμο Γλυφάδας και όμως αυτή η πόλη δεν κατάφερε να του προσφέρει 2 μέτρα γης για να αναπαυτεί το σώμα του. Και βέβαια κατανοούμε την άμεση και απόλυτη ανάγκη να κλείσει το παλιό νεκροταφείο γιατί έχουν ταφεί και εκταφεί πολλοί συγγενείς και φίλοι στο πέρασμα των χρόνων.

Και βέβαια δεν θα θέλαμε να θάψουμε τον αγαπημένο μας πατέρα σε έναν παράνομο χώρο γιατί μας έχει μάθει να ζούμε νόμιμα στην πράξη και όχι στα λόγια. Και βέβαια δεν θέλαμε να τον «εγκαταλείψουμε» σε έναν έρημο και αδιαμόρφωτο χώρο. Και αυτά τα χώματα που ορισμένοι υπερασπίζονται ως δασική έκταση, εγώ, η κόρη του τα αγαπώ και τα σέβομαι περισσότερο από κάθε άλλον γιατί γεννήθηκα στη Γλυφάδα το 1961 και έπαιξα με αυτά τα χώματα.

Ως οικογένεια δε γνωρίζουμε και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε (αφού υπάρχουν εκλεγμένες αρχές για να ασχολούνται με τα προβλήματα της πόλης μας) τη διαδικασία δημιουργίας νέου νεκροταφείου, το παρασκήνιο ή τα συμφέροντα των διαφόρων εμπλεκομένων μερών. Απαιτούμε η πόλη μας να έχει νεκροταφείο.

Και ως δημότες αυτής της πόλης η οικογένειά μας, οι συγγενείς και οι φίλοι μας αναρωτιόμαστε :

· Γιατί ο πατέρας μου δεν μπόρεσε να ταφεί στην πόλη του;

· Γιατί η σύζυγός του στερήθηκε τη δυνατότητα εύκολης πρόσβασης στο τάφο του συντρόφου της;

· Πότε και πώς θα έχουμε επιτέλους νεκροταφείο όταν όλη η υπόλοιπη ελεύθερη έκταση είναι δασική περιοχή;

· Γιατί τα χώματα του Υμηττού θεωρούνται δασική έκταση για τους νεκρούς μας αλλά οικοδομήσιμη περιοχή για τους ζώντες; Οι παλιοί Γλυφαδιώτες θυμόμαστε πολύ καλά μέχρι πού έφταναν τα όρια της πόλης μας.

· Πού ήταν οι υπερασπιστές του Υμηττού τις αμέτρητες φορές που έχει καεί;

· Οι πολέμιοι του νέου νεκροταφείου δεν είναι δημότες Γλυφάδας; Δεν επιθυμούν να ταφούν οι ίδιοι και οι δικοί τους στην πόλη μας; Γιατί δεν στρέφουν την ενέργειά τους και τη ρητορική τους δεινότητα προς την εύρεση λύσης;

· Γιατί η δημιουργία νεκροταφείου που αφορά όλους τους δημότες (παλιούς και νέους, πλούσιους και φτωχούς, συντηρητικούς και φιλελεύθερους) γίνεται αντικείμενο διαμάχης; Πότε επιτέλους θα παραμερίσουν όλοι το εγώ τους και θα σκεφτούν και θα ενεργήσουν για το κοινό καλό;

· Γιατί φτάσαμε ως απάτριδες να αναζητούμε τάφους στους γειτονικούς δήμους;

Δυστυχώς ή ευτυχώς έζησα τα «αγνά» χρόνια της Γλυφάδας και ήμουν υπερήφανη που ήμουν Γλυφαδιώτισσα. Χρόνια τώρα θλίβομαι με την κατάντια της και σήμερα ντρέπομαι που είμαι Γλυφαδιώτισσα. Δεν είμαι φερέφωνο κανενός και δεν έχω κανένα απολύτως συμφέρον πολιτικό ή οικονομικό. Πολύ απλά αγανακτώ γιατί, σε μια πολιτεία του 2011, την ώρα θλίψης και πόνου, το αυτονόητο και το δεδομένο γίνεται αντικείμενο διεκδικήσεων και διαμαχών.

Αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα μου.

Αναγνώστρια