Να παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια, στο πλαίσιο της συνταγματικής νομιμότητας, σε όσους πολίτες πραγματικά αδυνατούν να πληρώσουν το τέλος των ακινήτων που εισπράττεται...
μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, ώστε να αποφύγουν την καταβολή του, πρότεινε στη δημοτική αρχή Πειραιά κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Γιάννης Μίχας.
Ο κ. Μίχας κάλεσε μάλιστα τον Δήμαρχο Πειραιά στο πλαίσιο της ίδιας λογικής, της στήριξης δηλαδή των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, να προχωρήσει είτε στην πλήρη απαλλαγή, είτε σε γενναίες μειώσεις των δημοτικών τελών, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην ανακούφιση όσων πολιτών έχουν πραγματικά ανάγκη.
Το ζήτημα της στάσης που θα τηρήσει ο Δήμος Πειραιά για το «χαράτσι» της ΔΕΗ συζητήθηκε πρώτο στα εκτός ημερησίας διάταξης θέματα κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Δ.Σ. Πειραιά (21/11/2011), παρουσία μάλιστα ομάδας πολιτών που παρενέβη στη συνεδρία με την ανάρτηση πανό και τη διατύπωση των θέσεών της από του βήματος του Δ.Σ.
Από την πλευρά του, στην παρέμβασή του ο κ. Μίχας επεσήμανε ότι είναι δικαίωμα του κάθε δήμου και είναι στη δικαιοδοσία εκάστου Δ.Σ. να αποφασίσει εάν θέλει ή δεν θέλει να παράσχει οργανωμένη νομική στήριξη στους δημότες του πάνω σε αυτό το ζήτημα, με την απαραίτητη υποσημείωση βεβαίως ότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα κινούνται εντός των νομίμων, συνταγματικών ορίων και η όποια στήριξη θα παρέχεται στους πολίτες που η οικονομική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να καταβάλλουν το τέλος. Διότι πρέπει, όπως υπογράμμισε ο κ. Μίχας, να υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στους έχοντες και στους μη έχοντες, ανάμεσα σε αυτούς που δεν μπορούν και σε αυτούς που δεν θέλουν.
«Εμείς λέμε το τέλος να το πληρώσουν όσοι έχουν και μπορούν. Για όσους πραγματικά δεν έχουν, γιατί έχουν πολύ χαμηλό εισόδημα, γιατί είναι άνεργοι, άτομα με αναπηρία, πολύτεκνοι και για όσους είναι στο όριο της φτώχειας, πιστεύουμε ότι ο Δήμος οφείλει να ενσκήψει και να τους βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο» για να προσθέσει σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του ότι «Αυτή είναι μια στάση που δεν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως επικοινωνιακή φωτοβολίδα ή από συντεχνιακές λογικές και ταυτόχρονα είναι μια συμπεριφορά ευθύνης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Συμπεριφορά ευθύνης και απέναντι στην Κεντρική Διοίκηση και απέναντι στους δημότες».
Σε ό,τι αφορά το τέλος αυτό καθαυτό, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης τόνισε ότι είναι ένα από τα πολλά δυσβάσταχτα χαράτσια που επιβλήθηκαν από την Πολιτεία, προκειμένου να υπάρξει επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της χώρας. Δυστυχώς όμως, όπως τα περισσότερα από τα μέτρα που αποφασίστηκαν και επιβλήθηκαν, έτσι και αυτό, πλήττει οριζόντια όλα τα κοινωνικά στρώματα με σημαντικά ποσά και φυσικά αυτοί που επιβαρύνονται περισσότερο είναι οι συνήθεις ύποπτοι, τα πολύ μικρά έως τα μεσαία εισοδήματα, οι συνεπείς φορολογούμενοι, όλοι αυτοί δηλαδή που έχουν στην κυριολεξία ξεζουμιστεί από τις συνεχείς αφαιμάξεις φόρων.
Άρα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα σκληρό φοροεισπρακτικό μέτρο με σημαντικό αντίκτυπο στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των πολιτών και για τον λόγο αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένη η παρέμβαση της αυτοδιοίκησης, του εγγύτερου βαθμού διοίκησης στον πολίτη, εκεί όμως που υπάρχει πραγματική ανάγκη.
μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, ώστε να αποφύγουν την καταβολή του, πρότεινε στη δημοτική αρχή Πειραιά κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Γιάννης Μίχας.
Ο κ. Μίχας κάλεσε μάλιστα τον Δήμαρχο Πειραιά στο πλαίσιο της ίδιας λογικής, της στήριξης δηλαδή των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, να προχωρήσει είτε στην πλήρη απαλλαγή, είτε σε γενναίες μειώσεις των δημοτικών τελών, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην ανακούφιση όσων πολιτών έχουν πραγματικά ανάγκη.
Το ζήτημα της στάσης που θα τηρήσει ο Δήμος Πειραιά για το «χαράτσι» της ΔΕΗ συζητήθηκε πρώτο στα εκτός ημερησίας διάταξης θέματα κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Δ.Σ. Πειραιά (21/11/2011), παρουσία μάλιστα ομάδας πολιτών που παρενέβη στη συνεδρία με την ανάρτηση πανό και τη διατύπωση των θέσεών της από του βήματος του Δ.Σ.
Από την πλευρά του, στην παρέμβασή του ο κ. Μίχας επεσήμανε ότι είναι δικαίωμα του κάθε δήμου και είναι στη δικαιοδοσία εκάστου Δ.Σ. να αποφασίσει εάν θέλει ή δεν θέλει να παράσχει οργανωμένη νομική στήριξη στους δημότες του πάνω σε αυτό το ζήτημα, με την απαραίτητη υποσημείωση βεβαίως ότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα κινούνται εντός των νομίμων, συνταγματικών ορίων και η όποια στήριξη θα παρέχεται στους πολίτες που η οικονομική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να καταβάλλουν το τέλος. Διότι πρέπει, όπως υπογράμμισε ο κ. Μίχας, να υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στους έχοντες και στους μη έχοντες, ανάμεσα σε αυτούς που δεν μπορούν και σε αυτούς που δεν θέλουν.
«Εμείς λέμε το τέλος να το πληρώσουν όσοι έχουν και μπορούν. Για όσους πραγματικά δεν έχουν, γιατί έχουν πολύ χαμηλό εισόδημα, γιατί είναι άνεργοι, άτομα με αναπηρία, πολύτεκνοι και για όσους είναι στο όριο της φτώχειας, πιστεύουμε ότι ο Δήμος οφείλει να ενσκήψει και να τους βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο» για να προσθέσει σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του ότι «Αυτή είναι μια στάση που δεν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως επικοινωνιακή φωτοβολίδα ή από συντεχνιακές λογικές και ταυτόχρονα είναι μια συμπεριφορά ευθύνης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Συμπεριφορά ευθύνης και απέναντι στην Κεντρική Διοίκηση και απέναντι στους δημότες».
Σε ό,τι αφορά το τέλος αυτό καθαυτό, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης τόνισε ότι είναι ένα από τα πολλά δυσβάσταχτα χαράτσια που επιβλήθηκαν από την Πολιτεία, προκειμένου να υπάρξει επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της χώρας. Δυστυχώς όμως, όπως τα περισσότερα από τα μέτρα που αποφασίστηκαν και επιβλήθηκαν, έτσι και αυτό, πλήττει οριζόντια όλα τα κοινωνικά στρώματα με σημαντικά ποσά και φυσικά αυτοί που επιβαρύνονται περισσότερο είναι οι συνήθεις ύποπτοι, τα πολύ μικρά έως τα μεσαία εισοδήματα, οι συνεπείς φορολογούμενοι, όλοι αυτοί δηλαδή που έχουν στην κυριολεξία ξεζουμιστεί από τις συνεχείς αφαιμάξεις φόρων.
Άρα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα σκληρό φοροεισπρακτικό μέτρο με σημαντικό αντίκτυπο στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των πολιτών και για τον λόγο αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένη η παρέμβαση της αυτοδιοίκησης, του εγγύτερου βαθμού διοίκησης στον πολίτη, εκεί όμως που υπάρχει πραγματική ανάγκη.
