Επιστρέφοντας από τις Κάννες, ο Πρωθυπουργός κατανοεί ότι η κλεψύδρα του παπανδρεϊσμού αδειάζει επικίνδυνα. Και μπροστά του ανοίγονται πολιτικές επιλογές, η μια χειρότερη από την άλλη: Είτε θα πρέπει να πάρει πίσω το δημοψήφισμα, οπότε θα «τσαλακωθεί» περισσότερο. Είτε θα παραιτηθεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Είτε… θα τον παραιτήσουν, ώστε να προχωρήσει το ΠΑΣΟΚ με νέα ηγεσία. Είτε θα πρέπει να πάει σε εκλογές, ώστε να αποφασίσει ο ελληνικός λαός για το μέλλον του, και ποιος μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα.
Στη Σύνοδο Κορυφής του G20, ο Γιώργος Παπανδρέου ουσιαστικά… καταργήθηκε. Το δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί του επέβαλε όχι μόνο την ημερομηνία του δημοψηφίσματος, αλλά και το ποιο θα είναι το ερώτημα. Όχι εκβιαστικό για την Ευρώπη, όπως ήλπιζε εκείνος, αλλά εκβιαστικό για τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι απειλούνται πλέον ευθέως με βίαιη έξοδο από την ευρωζώνη, επιστροφή στη δραχμή και μόνιμη μιζέρια. Το δημοψήφισμα θα πρέπει να πραγματοποιηθεί στις 4 Δεκεμβρίου, και το ερώτημα να αφορά την παραμονή ή όχι της χώρας στο ευρώ.
Ακόμη και η συμπεριφορική διαχείριση της παρουσίας του Γιώργου Παπανδρέου, είχε εκκωφαντικούς συμβολισμούς, που προσάπτουν στον Πρωθυπουργό τον χαρακτηρισμό του «απερχόμενου». Τον Γιώργο Παπανδρέου δεν υποδέχτηκε στις Κάννες ο οικοδεσπότης Νικολά Σαρκοζί, αλλά ο… υπεύθυνος πρωτοκόλλου της γαλλικής προεδρίας.
Στη διάρκεια της συνεδρίασης, ο Πρωθυπουργός βρισκόταν σε μια… γωνίτσα. Τις ανακοινώσεις έκαναν η Άνγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί, χωρίς τον Γιώργο Παπανδρέου δίπλα τους, όπως όριζε η… κοινή λογική. Ο Πρωθυπουργός έκανε δηλώσεις μόνος του, όχι στην ίδια αίθουσα αλλά… στο προαύλιο. Μέσα στο κρύο.
Ένας πρωθυπουργός που «καταργείται», έχει εκ των πραγμάτων εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες πολιτικής παρέμβασης. Βρίσκεται ενώπιον ενός πρωτοφανούς προσωπικού και πολιτικού αδιεξόδου. Η απομάκρυνσή του από την εξουσία, καθίσταται μονόδρομος. Και η πιο καθαρή λύση από όλες, είναι η ετυμηγορία των πολιτών. Μέσω εκλογών.